Vliegvisgroep The Leader

Met elk zuchtje wind leek het of het sneeuwde, kleine vlokjes beukenblad en dikke vlokken esdoorn die sommige pools onbevisbaar maakten omdat je kunstvlieg nergens op water kon landen.

We zouden met zijn drieën gaan maar Randy meldde af en neef Simon en ik besloten om dit laatste weekeinde van het forelseizoen niet te willen missen. Dit riviertje in de Vulkaan-Eiffel nabij Manderscheid lag ons wel, het droge weer van de laatste tijd voorspelde een lage waterstand, een vakantiewoning was snel gevonden en de dagvergunning was met 15 euro goedkoop te noemen.

Vorig jaar was de waterstand ook laag maar daarbij de waterkwaliteit matig, veel schuimvlokken. Nu zag alles er aantrekkelijker uit, ondanks de lage waterstand. De vangst was vorig jaar erg goed te noemen dus de verwachting was hoog.

De vergunning haal je op het toeristenkantoor, vooraf bestellen want er zijn er maar 6 per dag te vergeven, en overnachten in de regio is verplicht.

We starten op de Burchenstrecke net buiten het dorp en vissen eerst stroomaf in de kloof met hoog boven ons de beide burcht-ruïnes. We vangen een vlagzalmpje, een forel en een kopvoorntje, meer niet en verlaten de kloof stroomop naar het bos. Naast de toernooiweide heeft de grote kopvoorn ons weer eerder in de gaten dan wij hem en kalm verdwijnt hij in de diepe geul aan de overzijde. De forel in de geul wil wel stijgen naar een droge vlieg.

Je mag op dit deel van de rivier ook alleen maar droog en nat, onverzwaard vissen, dus geen lood en goudkoppen!
Al snel vinden we een groep uitzetters, beekforellen van rond de 30 cm die een beetje doelloos rondjes zwemmen in een poel en een voor een stijgen naar onze droge vliegen. Ach, even is wel leuk.

We vissen korte splitcanehengeltjes, 1,80 á 2.00 m en 20/00 tippet want de takken hangen hier laag! En dan nog vis je vaak op je hurken of geknield. Daar tegenover staat dat de rivier buiten de pools erg ondiep is en dus makkelijk over te steken. De pools zijn max. 1.20 m diep en hebben steevast een steile rostwand met grillige nissen. En daar vind je de echte bewoners van deze rivier!! De wilde beekforellen van +/- 20-25 cm die strak tegen deze wanden aanliggen en stijgen, en je droge vlieg moet ook strak tegen wand vallen anders is er geen interesse.

Heerlijk ontspannen vissen we samen de pools af. Dit kleine, lieve riviertje oogt zo kalm, maar bij zware regenbuien staat er zomaar 1.5 meter méér water, en de vele grote bomen en wortelkluiten en ook complete logjams in de bedding getuigen van de enorme, vernietigende kracht van een z.g. flashflood. Onder één zo’n logjam is een diep gat gespoeld en Simon spot zowaar een karper die net als de kopvoorn de veilige diepte opzoekt. Daar moet natuurlijk een onverzwaarde woolybugger achteraan die prompt gegrepen wordt door een regenboogforel. Lekker spannend in die takkenwirwar, maar de vis komt binnen.

Op dag 2 gaan we naar de Herrenaustrecke, meer stroomop, deels in het bos en deels in het weiland gelegen. Het verhaal is bekend, bij het naderen van de volgende pool vluchten de eerste forellen stroomop, niet te vangen zo alert als ze zijn, die wilde rakkers, maar verderop in de pool vangen we om beurten onze visjes. Niet spectaculair, maar wel leuk. En vaak moeilijk, veel vliegen in de bomen!

In het weiland ligt een steile oever met onderlangs een 20 meter lange geul. 30-50 cm diep maar om de paar meter stijgt een forel naar onze sedges. Aan de kop van de geul jaagt een betere forel op elritsen en zowaar gaat ie ook voor een sedge. Op hoge snelheid passeert de vis ons om even later in het net te eindigen.

De beste vis van het weekeinde is een 35 cm lange beekforel , wild als wild kan zijn. Een plaatje!

En toch verjagen we een nog betere vis aan het eind van de Herrenaustrecke. Kopvoorn? Of toch ook beekforel.

Op dag 3 nogmaals de Burchenstrecke en wederom vertrekt de grote kopvoorn naast de toernooiweide op tijd naar de diepte! Altijd wakker!

De herfst doet definitief zijn intrede als opnieuw een pool vol blad waait, om 14.00 is het tijd voor de terugreis.

“Fantastische dag gehad!!!!! Na de lunch stond ik naast twee man te vissen, en die vingen achter elkaar joekels van forellen. Ik vroeg ze waar ze mee visten, en een van hen gaf me een afgekloven gele snakefly.

Daarna nog 11!!!!!!forellen gevangen!!! Eindstand was 14 stuks. Ik stond echt enorm te genieten, en ‘s avonds was ik bekaf en heb heerlijk geslapen!!!

Erwin Maier”

“Het was een prachtige zonnige dag. Ik heb de hele dag op de kreken gevist. Wel een beetje grootse benaming voor een aantal afzonderlijke langgerekte poelen. Je zag de forellen overal aan het oppervlak zwemmen. Gelukkig had ik voor de gelegenheid een paar prachtig geslaagde CDC-vliegjes uit het boek van Marc Petitjean gebonden. Mooi dun opgebouwd, ik vond ze goed geslaagd.

Echter na de eerste forel leek het vliegje nergens meer op. Maar dat maakte niet uit: wat drogen , wat dry-magic er op en het zaakje dreef weer prima en ving ook prima.

Aan het eind van de dag stond de teller op ongeveer 17 vissen, ook nog een paar verspeeld. Kortom een drukke dag met veel voldoening.

(Ik heb geen foto's gemaakt; de forellen waren best leuk, maar niet spectaculair groot. Advies voor een volgende keer: op de kreken is 3/4 hengel prima en een tip 14/00 of 17/00 is ook goed). Volgens een lokale visser was 12/00 te doen, maar dat lijkt mij wat dun)

Kees de Vries”

“Ten eerste nogmaals dank voor de fantastische ervaring. Een top ochtend beleefd met Erwin.

In een paar korte regels; de Ronde bleek was een hele leuke ervaring voor me om verschillende redenen.

Ten eerste voelde het als thuiskomen in het Brabantse landschap. Samen met Erwin een aanvalsplan bedacht bij aankomst en dat leverde Erwin al snel zijn eerst forel op. Mijn techniek met een zelfgemaakte wobbler, (mopfly!) zoals ik het noem, wormpje van een hydrofiele schoonmaakdoek, leverde op ander putten resultaat maar hier alleen speelse forel die zich springend en jagend liet zien maar niet wilde bijten.

Heel blij met Rob, de gids van de ronde bleek, die me enkele tips gaf en in mijn collectie vliegen een zwarte droge vlieg met klein rood nimfje op een zijlijntje liet monteren. Ook nog enkele inhaal technieken besproken en dat leverde binnen drie worpen mijn eerste forel op. In totaal 6 forellen gehaakt, maar 3 wist ik in het net te krijgen. 

Een hele leuke ervaring met aardige mensen van de Ronde Bleek en leden van the leader.

Rob heeft enkele mooie foto's geschoten en zal die opsturen.hopelijk is dat gelukt.

Niels Raaijmakers”

Een paar keer per jaar gaan Ruud, Don en ik gezamenlijk op pad om de snoek te belagen, meestal ergens in een polder, maar dit keer komt Ruud met het idee om vanuit de bellyboat te gaan vissen. Ik vraag voorzichtig of dat wel met de vliegenlat moet gaan gebeuren.. Ik zie het al helemaal voor me; mooie backcast gemaakt; klaar om de streamer strak tegen een rietkraag te plaatsen en zo met de voorwaartse worp ineens vast zitten, maar niet in een boom (voor de verandering), maar in die grote band die ervoor bedoeld is om je al drijvend op, in plaats van in, het water te houden… En dat in het koude najaar (begin november) met nog geen 10 graden watertemperatuur… Nee dank je; dan toch liever met de spinhengel! Maar Ruud is zeer resoluut: “ komt niks van in, jij stroper.”

Gewoon met een dikke streamer en een vliegenhengel. Nou ja, ik heb vaker succesverhalen gehoord over vliegvissen vanuit een bellyboat dus ach... Laten we het maar proberen, en anders is het een korte visdag… Van Randy leen ik een bellyboat met bijbehorende flippers; een laatste check of alles in orde is en we kunnen op pad.

Het watertje dat we gaan bevissen is een klein, maar diep zandwingat aan het Oortjespad te Kamerik, dat wordt dus zinklijnenwerk. De Teeny T-200 blijkt behoorlijk ontoereikend te zijn, maar zwaarder heb ik niet aangezien ik eigenlijk nooit diep water bevis. De plas blijkt in het midden zo’n 20 à 25 meter diep te zijn en op die diepte komen we nooit met onze vliegenlijnen. Dus dan maar het focus op de ondieptes richting de oever.

Gelukkig is ¾ van de plas omgeven door een aardig dichte bebossing, anders zou je je maar knap lullig voelen in zo’n bellyboat als je vanaf de oever hetzelfde water ook kan bevissen.. Een collega karpervisser weet ons nog te vertellen dat deze plas vol zit met meerval, een vis die inmiddels in het wat koudere water minder actief is en de karpervissers daarom niet ‘lastig valt’ als bijvangst. Exemplaren van ruim over de anderhalve meter zijn er geen uitzondering. In de warme maanden schijnen de jonge meervalletjes ook veelvuldig vanaf de lange steiger gevangen te worden met een stuk kunstaas en wie weet lukt dat ook wel met een streamer, misschien iets voor het komende voorjaar. Inmiddels hebben we allemaal ons waadpak aan en begeven we ons naar de steiger. De tewaterlating verloopt soepel, we gaan met onze vinnen gewoon het trapje af en stappen zo de bellyboat in. Niet misstappen, want je hebt meteen een paar meter water onder je.. Eenmaal in de boot verbaas ik me over het comfort en voorzichtig laat ik de streamer te water, klaar makend voor de eerste cast.

Het miegelt van de witvis in het oppervlak, dus we verwachten ook roofvis hier aan te treffen.. Op hoop van zegen! Eerst maar wat sidecasts zo ver mogelijk bij de bellyboat vandaan. Ok, dit gaat goed, langzaam maar zeker krijg ik er meer vertrouwen in en durf de worpen ook verticaler te gaan maken. Meer lengte.. Check.. Meer snelheid.. Check.. Het duurt niet lang of het is net alsof je vanaf de kant je worpen maakt, maar dan vanuit een heerlijke luie stoel.

Don en Ruud zijn ook al lekker bezig zie ik en het zonnetje maakt het verblijf op het water zelfs qua temperatuur enigszins aangenaam. De school met witvis wordt door ons goed belaagd, maar helaas treffen we hier geen rovers aan. Dan maar naar de overzijde om daar eens het struikgewas uit de gaan vissen. Nu ben je toch echt in het voordeel vanuit een bootje.. Je bevist water waar waarschijnlijk niet veel vissers bij kunnen komen. Secuur vissen we de kantjes uit en het is Don die als eerste een vis weet te haken, een mooi getekende snoek van achter in de 60 cm kan na een korte dril even poseren en weer vlug gaan zwemmen. Dat geeft de burger moed!

We vissen gestaag verder en als we driekwart rond zijn wordt het tijd voor warme soep en worst.. Het koude water heeft inmiddels ook wat vat op ons gekregen en dan met name op de blaas die nodig geleegd moet worden. Een korte stop op de kant en daarna vissen we het laatste deel van de plas. Dit deel is vanaf de steiger ook goed te bevissen, maar aangezien we toch al in het water liggen blijven we lekker zittend en peddelend onze weg vervolgen. Stijf onder de kant treffen we een aantal jagende snoeken. Scholen witvis spatten uiteen, maar wat we ook proberen onze streamers worden compleet genegeerd. Daarmee besluiten we dat het genoeg is hier. De plas rond gevist, 1 vis gevangen en verder geen enkele reactie op onze streamers, nog een rondje lijkt dus weinig zinvol. Na wat acrobatiek onder, op en rond de steiger weten we alle drie veilig en wel weer uit het water te komen, we krijgen hierbij wat assistentie van een tweetal meervalvissers en zelf fanatiek bellyboaters. Echter vandaag gaan ze met zware stokken vanaf de steiger aan de slag..

Het is inmiddels een uurtje of 1 en Ruud weet nog een mooie wetering in de buurt. Het blijkt de Geer te zijn bij de Dooijersluis.. Een stek waar we met de club al eens een ochtend hebben doorgebracht.. Ditmaal bevissen we het deel van het water dat omgeven is door rietkragen en vanaf de kant dus ook niet goed bevist kan worden. Don en ik varen naast elkaar en Ruud een 30 tal meters achter ons. Vanuit de bellyboat vis je in principe niet in de vaarrichting, dit vanwege de voortstuwing met de vinnen. We komen dus eerst over onze stekken gevaren voordat we de streamer hier langs laten gaan. Echter dit blijkt niet een probleem te zijn, ook niet in het relatief ondiepe water, want kort nadat we de T-splitsing zijn gepasseerd en linksaf het kanaal in zijn gedobberd buigt de hengel van Don tot diep in het handvat door. Een zware vis blijft dicht bij de bodem hangen en laat zich nauwelijks sturen. Stug zwemt ze in de diepte bij ons vandaan en Don heeft nog weinig in te brengen.. Dan na een seconde of 10 schiet de vis los.. Waarschijnlijk had ze alleen maar de kaken stijf op elkaar en de streamer daartussen geklemd. Echt zonde, want deze vis had ik graag even willen bekijken.. We vissen rustig door, wetende dat deze dame waarschijnlijk niet nogmaals zal komen, maar wie weet. Ruud komt er nog langs en op de terugweg zullen we de stek ook zeker nog even extra bevissen. Na ruim een uur is het tijd om om te keren en dezelfde weg terug te varen. Uiteraard al vissend. Het werpen met de vliegenlat vanuit de bellyboat gaat inmiddels vanzelf; backcast wel hoog genoeg maken om niet in contact te komen met het water achter je, maar de angst om de eigen boot te haken is wel verdwenen.

We vissen weer terug tot aan de sluis; de grote kom met stromend water krijgt nog wat extra aandacht, maar helaas we weten geen vis meer te vinden. De dag wordt afgesloten met een kleine barbecue en een biertje. Leuke dag zo vanuit de bellyboat, een relaxte manier van vissen en uiteindelijk ook makkelijker dan gedacht…

Een week geleden ben ik samen met mijn vismaat (die wij verder Theo zullen noemen ;-) wezen vissen in Densborn Duitsland. Ook daar aanwezig was Ton M. een gewaardeerd collega visser.

Op woensdag kwamen wij bij het gasthaus aan rond 11.00uur en omdat de waardin op dinsdag, een drukke nationale feestdag veel gasten van versnaperingen had voorzien was het haar tijd voor een rustdag.

Mede om die reden zijn wij na onze bagage op de kamers te hebben gedeponeerd direct maar gaan vissen. (ja, lieve vrienden, het was even doorwerken) Onze meegebrachte lunch pakketjes werden aan de waterkant genuttigd tijdens het “lezen” van het water.

Dat klinkt toch best wel professioneel. Toch?

Enfin, Theo en ik besloten de droge vlieg te presenteren en Ton had zijn nimph hengeltje al opgetuigd. Hetgeen hem uitsluitend windeieren opleverde. De balans van die middag was ruim 30 forellen voor de droge vlieg en een schamele 3 stuks voor de nimph.

We hebben het diner genuttigd in een naburig dorp vanwege de uitgestelde urlaub van onze hostes en zijn uitgeput maar voldaan (de meeste tenminste) onder de wol gegaan.

Op donderdag, na een goed verzorgd en uitgebreid ontbijt gingen we ditmaal alle drie met de droge vlieg op pad om te ontdekken dat de wind die woensdag uit het noorden kwam, nu 180 graden gedraaid en nu uit het zuiden waaide Het gevolg hiervan (volgens mij) was dat wij met z’n drieen slechts een tiental vissen hebben verschalkt. Best wel deprimerend maar de hamburger bij de lunch, en de schnitsel samen met de nodige biertjes bij het diner maakten een hoop goed.

Vrijdag weer een uitstekend ontbijt en een ontnuchtering in de Kyll. Zelfde wind en zelfde vangsten.

Totdat Ton besloot weer te gaan nimphen. In eerste instantie viel het nog tegen maar toen zijn nimphen in het midden van de ter plekke snelle stroom geraakten werden er toch in zeer korte tijd een stuk of 10 beste forelletjes gevangen.

Op dat moment heb ik besloten om in de toekomst ook maar zo’n hengeltje op te tuigen.

Al is het alleen maar om de frustratie van 2 slechte vangdagen kwijt te raken.

Al met al een zonnige, gezellige vistrip.

Met dank aan Theo en Ton.

Ik wens jullie strakke lijnen……….Jan Hap