Voor het eerst sinds lange tijd weer een verre reis, spanning! En spannend uiteraard want ik heb een filmverslag van Jos Vanrunxt gezien over zijn Kola-reizen in 2009, waarvan Gerrit van Middelkoop en Hans Klutz deelnemer waren. Daarna filmpjes zien op Youtube, vliegen binden, werplessen bijwonen om 2-handig te leren werpen, een nieuwe reel en 2 nieuwe lijnen kopen, etc, etc. En dan op 3 Juni vertrekken we, met 5 man uit Amsterdam en 2 vanuit Parijs om 's avonds om 11 uur in Murmansk een heel nieuwe wereld binnen te stappen, gelukkig wat koeler dan in Amsterdam en een nacht die niet donker wordt. Het vliegveld is klein, een oude dame controleert of je wel je eigen bagage van de band raapt. Jeroen Wöhe begroet ons en introduceert Dimitri, onze chauffeur voor de komende 6 uur. Een reis naar het eindpunt van de wereld, het dorp Varzuga. Na 5 uur stopt het asfalt, het aangewalste puin dat volgt is gelukkig droog maar hobbelig, en zo, langs de boorden van de Witte Zee, komt Varzuga nader. Hier word het aangewalste puin een zandweg met gaten die alleen met een 6-wheel drive legervoertuig, een gangbaar vervoermiddel in deze streek, te nemen zijn. We ontmoeten hier Jos en Hans en Carl en Harm, die al een week eerder vertrokken en een andere rivier bevist hebben. Het minibusje brengt ons en onze bagage naar het heliplatform om vandaar de sprong in de wildernis te maken: 100 kilometer landinwaarts ligt het bovenste Varzuga Camp pal aan de rivier, midden in de naaldbossen en moerassen, een verzameling houten cabins die functioneren als eetkamer, keuken, was- en douchehok/ toilet, 7 cabins voor de gasten, een grote cabin voor de gidsen en een SAUNA!!! Aan de oever liggen de boten al te wachten op de vissers die eerst willen vissen, en dan pas gaan slapen, ikzelf kruip eerst in bed, dekbedje van de zaak! en 2 handdoeken. Na de lunch 3 man in een boot en stroomafwaarts om hier voor het eerst een lijn op het water te leggen. De rivier staat middelhoog, 20 a 25 meter breed en voorlopig vis ik vanaf de oever, gelukkig is de begroeing van berkenbomen pal langs de rivier niet zo hoog, zodat ik me ook nog een overhead cast kan permitteren. De vissen zijn buitengewoon gretig die eerste dag en knallen op de vliegen, ally shrimps en cascades in de kleuren geel, oranje, rood en zwart. Maatje 8 doubles. Ik vang er twee die middag, vissen van een pond of 6 a 7.
De dagen daarna zijn de aanbeten veel voorzichtiger, soms een zacht plukken aan je vlieg. Allemaal hebben we bugshirts en netjes om ons te beschermen tegen insecten, maar de eerste dagen zijn er veel vliegjes die alleen maar hinderlijk zijn, maar niet steken of bijten. Muggen zijn alleen 's nachts actief. Later in de week krijgen we allemaal te maken met een vliegje dat wel bijt, hoewel je ze niet voelt. Je veegt een keer langs je oor en je hebt plotseling bloed aan je vingers, bloedproppen in je haren, je hals, en 's avonds kruipen ze in je broekspijpen. Als je je bugshirt opent om te roken of te drinken maken een aantal van die smiechten gebruik van de gelegenheid om naar binnen te kruipen. Een enkeling reageert allergisch op de beten, zijn gezicht zwelt op, een oog zit dicht, maar denk maar niet de het vissen er onder lijdt, het is te mooi om hier te zijn er er niet van te genieten.
De zalmvisserij hier is heel anders dan dat ik gewend ben in Schotland op de riviertjes met bijna stilstaand water, waarbij je wel moet strippen om je vlieg attractief te laten zijn, hier op de rivier is het van belang dat je ver gooit, 60 graden naar de overkant met een mooi strekkende leader, een keer menden, en verder je lijn zo los vasthouden dat een plukkende zalm, een voorzichtige aanbeet, zonder weerstand de lijn door je vingers laat glijden. Dan pas zet je de haak! Later in de week zakt het waterpeil snel, het waden gaat makelijker, de boten komen in de problemen, een motor word stukgevaren op een steen, maar we blijven vis vangen, 273 zalmen totaal, maar ook veel vlagzalmen, snoeken en baarzen. Ik mocht mijn verjaardag vieren in dit mooie land, de wodka smaakte me uitstekend, maar denk niet dat je tegen een Rus kan opdrinken!! Zeer goed eten, niet te vergeten.
Kortom, ik heb alweer bijgetekend voor volgend jaar.
Kees van der Hulst.
