Met elk zuchtje wind leek het of het sneeuwde, kleine vlokjes beukenblad en dikke vlokken esdoorn die sommige pools onbevisbaar maakten omdat je kunstvlieg nergens op water kon landen.
We zouden met zijn drieën gaan maar Randy meldde af en neef Simon en ik besloten om dit laatste weekeinde van het forelseizoen niet te willen missen. Dit riviertje in de Vulkaan-Eiffel nabij Manderscheid lag ons wel, het droge weer van de laatste tijd voorspelde een lage waterstand, een vakantiewoning was snel gevonden en de dagvergunning was met 15 euro goedkoop te noemen.
Vorig jaar was de waterstand ook laag maar daarbij de waterkwaliteit matig, veel schuimvlokken. Nu zag alles er aantrekkelijker uit, ondanks de lage waterstand. De vangst was vorig jaar erg goed te noemen dus de verwachting was hoog.
De vergunning haal je op het toeristenkantoor, vooraf bestellen want er zijn er maar 6 per dag te vergeven, en overnachten in de regio is verplicht.
We starten op de Burchenstrecke net buiten het dorp en vissen eerst stroomaf in de kloof met hoog boven ons de beide burcht-ruïnes. We vangen een vlagzalmpje, een forel en een kopvoorntje, meer niet en verlaten de kloof stroomop naar het bos. Naast de toernooiweide heeft de grote kopvoorn ons weer eerder in de gaten dan wij hem en kalm verdwijnt hij in de diepe geul aan de overzijde. De forel in de geul wil wel stijgen naar een droge vlieg.
Je mag op dit deel van de rivier ook alleen maar droog en nat, onverzwaard vissen, dus geen lood en goudkoppen!
Al snel vinden we een groep uitzetters, beekforellen van rond de 30 cm die een beetje doelloos rondjes zwemmen in een poel en een voor een stijgen naar onze droge vliegen. Ach, even is wel leuk.
We vissen korte splitcanehengeltjes, 1,80 á 2.00 m en 20/00 tippet want de takken hangen hier laag! En dan nog vis je vaak op je hurken of geknield. Daar tegenover staat dat de rivier buiten de pools erg ondiep is en dus makkelijk over te steken. De pools zijn max. 1.20 m diep en hebben steevast een steile rostwand met grillige nissen. En daar vind je de echte bewoners van deze rivier!! De wilde beekforellen van +/- 20-25 cm die strak tegen deze wanden aanliggen en stijgen, en je droge vlieg moet ook strak tegen wand vallen anders is er geen interesse.
Heerlijk ontspannen vissen we samen de pools af. Dit kleine, lieve riviertje oogt zo kalm, maar bij zware regenbuien staat er zomaar 1.5 meter méér water, en de vele grote bomen en wortelkluiten en ook complete logjams in de bedding getuigen van de enorme, vernietigende kracht van een z.g. flashflood. Onder één zo’n logjam is een diep gat gespoeld en Simon spot zowaar een karper die net als de kopvoorn de veilige diepte opzoekt. Daar moet natuurlijk een onverzwaarde woolybugger achteraan die prompt gegrepen wordt door een regenboogforel. Lekker spannend in die takkenwirwar, maar de vis komt binnen.
Op dag 2 gaan we naar de Herrenaustrecke, meer stroomop, deels in het bos en deels in het weiland gelegen. Het verhaal is bekend, bij het naderen van de volgende pool vluchten de eerste forellen stroomop, niet te vangen zo alert als ze zijn, die wilde rakkers, maar verderop in de pool vangen we om beurten onze visjes. Niet spectaculair, maar wel leuk. En vaak moeilijk, veel vliegen in de bomen!
In het weiland ligt een steile oever met onderlangs een 20 meter lange geul. 30-50 cm diep maar om de paar meter stijgt een forel naar onze sedges. Aan de kop van de geul jaagt een betere forel op elritsen en zowaar gaat ie ook voor een sedge. Op hoge snelheid passeert de vis ons om even later in het net te eindigen.
De beste vis van het weekeinde is een 35 cm lange beekforel , wild als wild kan zijn. Een plaatje!
En toch verjagen we een nog betere vis aan het eind van de Herrenaustrecke. Kopvoorn? Of toch ook beekforel.
Op dag 3 nogmaals de Burchenstrecke en wederom vertrekt de grote kopvoorn naast de toernooiweide op tijd naar de diepte! Altijd wakker!
De herfst doet definitief zijn intrede als opnieuw een pool vol blad waait, om 14.00 is het tijd voor de terugreis.
