Door de stad Utrecht liggen de restanten van de ooit zo grote Rijn; met hoog water moet het daar niet droog gebleven zijn. De vaarroute van de Vikingen, op weg naar Dorestad. Nu Wijk bij Duurstede genaamd.

In het jaar 1122 ging men er in Wijk bij Duurstede toe over om de Rijn ter plaatse af te dammen en het water voortaan via de Lek naar zee te laten stromen (de Rijn was daar dus al lek!). Een bedienbare inlaat zorgde ervoor dat de zo ontstane Kromme Rijn voldoende water hield voor de scheepvaart van en naar Utrecht, maar de Utrechters hielden voortaan droge voeten. Het verlaagde waterpeil gaf aanleiding tot de bouw van de werfkelders!

Halverwege de stad Utrecht heet de "Rijn" voortaan Leidsche Rijn, op zijn weg naar Leiden en Katwijk waar de Rijn vroeger in zee uitmondde.

In de wijk Lombok ligt de voormalige houtzaagmolen De Ster, gelegen aan de Leidsche Rijn, niet ver van het oude Muntgebouw. Rondom de molen liggen nog sloten waarin vroeger de te verzagen boomstammen gewaterd werden, nu het Molenpark genaamd.

Als je op een zomerse dag over dit deel van de Leidse Weg fietst zul je vaak ruisvoorns zien, en, merkwaardig, vaak heel respectabel grote exemplaren. Simon ving er eens een van 36,5 cm.

Bas Lievens stuurde ons de volgende foto:

Kijk, dat is nu een mooie ruisvoorn aan een vliegenlat!

Door een combinatie van factoren (kinderen, werkdrukte, duim- en polsklachten) was het al weer even geleden dat ik een vliegenhengel in mijn handen had gehad.. normaalgesproken eind april een zeeforel-trip naar Denemarken maar dat genot is mij tot grote droefenis inmiddels al twee keer ontzegd. In plaats daarvan een midweekje geboekt aan het OVM in de bibio periode waarin ik het jaar daarvoor erg goede zaken had gedaan. Dit jaar zoals in een eerder artikel door Kees al beschreven was het erg taai; veel regen, een harde noorderwind van ruim 5-6 bft en in de verste verte geen bibio te bekennen. Met een bellyboat ben je echter op het OVM in het voordeel omdat je je gemakkelijker verplaatst zonder de vis te verjagen (peddelen met zo'n harde wind is overigens geen pretje) en op plekken kunt komen waar minder wordt gevist of waar je qua wind beter uit de voeten kunt. Gewapend met een dieptevinder om de taluds en ondieptes te kunnen opsporen is het gelukkig nog wel gelukt een aantal mooie vissen te vangen; meeste zelfs droog (!) ondanks het ruige water.

Daarna weer een hele poos niet gevist, maar begin juli eindelijk een weekje welverdiende vakantie met de familie naar zeeland, vlakbij Zoutelande en dan gaat uiteraard de vliegenhengel mee! Dat had mijn echtgenote toch maar weer goed geregeld 

Ook deze week kenmerkte zich helaas door relatief prutweer en enkele dagen met (te) harde wind maar gelukkig lukte het toch nog om een paar avonden te vissen voordat ik werd ingehaald door het getij en de harde wind. Op mijn eerste vakantiedag had ik overdag op het strand van Zoutelande al de vele palenrijen gezien; relatief kort en ze zagen er op één of andere manier niet zo "vissig" uit.. Westkapelle was echter veelbelovender; mooie lange palenrijen en diep water vlak bij de kust. Er was op google maps zelfs een mooie krib zichtbaar die bij laag water wel eens toegankelijk zou kunnen zijn!

Op de bonnefooi na kinderbedjestijd daar naartoe en helaas stonden er al 3 kunstaasvissers aan het eind van de pier. Op gepaste afstand ben ik gestart met vissen en het viel al meteen op dat er flink wat leven in de brouwerij was. Overal sprongen kleine visjes en kolkte het water van de vis (uiteraard alleen waar de andere vissers stonden). Ondanks verwoede pogingen met allerlei soorten verzwaard en onverzwaard kunstaas hadden de vissers geen succes. Korte tijd later nadat er al 2 waren afgedropen uit pure frustratie zag ik mijn kans schoon en vroeg toestemming aan de overgebleven visser om naast hem te staan. Met mijn vertrouwde setup (#8 1.5ips glaslijn, 2-3m 0.40" fluorocarbon leader en verzwaard craftfur garnaaltje op een SC15 #1/0) was het meteen al bij de eerste worp raak! Een sterke moddervette zeebaars van tegen de 40cm. Al snel volgden er meer vergelijkbare vissen en zodra de schemer inviel ook nog eens een mooi aantal horsmakrelen (jammer genoeg geen "normale" makrelen). Allemaal geen monster vissen maar erg leuk tijdverdrijf!

Last minute uiteraard nog even Westkapelle aan m’n app toegevoegd…

Iedere dag schuift het getij zo'n 30-40 minuten naar achteren, wat ervoor zorgde dat de pier steeds later toegankelijk werd (vanaf grofweg 110-120 onder NAP) maar de dagen erop waren de omstandigheden gelukkig nog gunstig genoeg om deze sessie in de herhaling te gooien. Het eerste uur was dan even "overleven" met vissers en hordes dagjesmensen die blijkbaar nog nooit een vliegvisser hadden gezien en recht achter je gingen staan maar zodra het donker werd en de pier onder water dreigde te gaan lopen trad de rust weer in. De 2e en 3e dag namen de vangsten nog verder toe, zelfs tot in de dikke dubbele cijfers! Tot verwondering van collega vissers met shads/twisters/pluggen/etc waarbij het maar niet lukte. Sleutel tot mijn succes was waarschijnlijk het heel rustig (en onregelmatig!) binnen vissen, wat met kunstaas lastiger is. Dat is ook precies de reden dat ik zo'n voorstander ben van intermediate (glas)lijnen en als het even kan geen zware zinklijnen waarbij je als een jekko moet binnenstrippen omdat je anders je streamer of met nog meer pech zelfs je hele lijn aan de vlijmscherpe oesters en stenen verliest.

De rest van de vakantie was het over met de vispret maar ik heb de smaak weer goed te pakken. Ik kan niet wachten om de Europoort weer onveilig te gaan maken binnenkort!

En ik het O.V.M. maar aanprijzen dit voorjaar, mannen, dat moeten we echt een paar keer gaan doen met de club! Vissen op dat prachtige brakwatermeer ten zuiden van de Maasvlakte!

Hoe kon ik weten dat het koude voorjaar roet in het eten zou gooien en de fameuze Bibio Marci zich niet liet zien. Behalve op Moederdag, maar toen kon ik niet weg. Tot mijn grote spijt. Enkele weken eerder liepen de temperaturen op tot 25 graden en vertoonde de vis zich in de oppervlakte maar we konden ze niet verleiden tot een aanbeet. Vanaf half April moet het eigenlijk los gaan, maar helaas.

Ook in de daarop volgende weken kon ik maar 2 vissen vangen, af en toe vissend met Marcel Brandhorst die ook niet buitensporig ving, taai, taai, taai!

In 1950 werd de Oude Maas, die rivierwater van de Maas en Waal afvoert naar zee, met de Brielse Maasdam bij Oostvoorne afgedamd zodat ten oosten hiervan een zoetwaterbekken ontstond, het Brielse Meer. Ten westen van de dam lag het Brielse Gat, dan nog volledig zout.

Met het besluit tot aanleg van de 2e Maasvlakte werd ook het Brielse Gat in 1966 afgesloten en ontstond het Oostvoornse Meer. Men maakte er een zandwinput van voor de aanleg van de 2e Maasvlakte. Plaatselijk is het zoute meer dan ook 40 meter diep! Met de afsluiting van het Brielse Gat werden alle zoutwaterbewoners van het meer afgesloten van de zee; nog altijd leven er in het inmiddels brakke water: haring-schol en bot-puitaal-brakwatergrondels- 3-doornige stekelbaarsjes- tarbot-paling – donderpad, en door uitzetting inmiddels ook zwartbekgrondels en forel.

De zwartbekgrondels kwamen mee met de zoutwaterinlaat die is aangelegd om dat het meer al te zeer verzoete, waardoor zelfs blauwalg er voet aan de grond kreeg maar vooral de overtollige plantengroei in de zomer voor stank zorgde.

Het vóórkomen van grote aantallen stekelbaarsjes en brakwatergrondels was aanleiding voor Sportvisserij Zuidwest- Nederland om, samen met het VNV, over te gaan tot het uitzetten van regenboogforellen die vooral in de beginjaren uitbundig groeiden en het Oostvoornse Meer een reputatie bezorgde tot ver buiten onze landgrenzen (dit samen met het Veerse Meer!)

Door de toenemende verzoeting gingen de vissportmogelijkheden helaas weer achteruit, mogelijk ook door de stroperij. Door de aanleg van een zoutwaterinlaat vanuit het Beerkanaal, uitkomend bij het Strandpaviljoen Stormvogel, werd vervolgens het zoutgehalte weer opgekrikt en ging men over tot het uitzetten van bruine forel, saibling en meerforel-hybriden. De bruine forellen vormden lange tijd het leeuwendeel van de vangsten en ze groeiden voorspoedig. Inmiddels worden ook weer regenboogforellen uitgezet.

Op het Oostvoornse Meer mag gevist worden met kunstaas en één enkele, weerhaakloze haak. Gemotoriseerd verkeer op het meer is niet toegestaan, wel zijn de kajakkers en bellyboaters in het voordeel tov de vliegvisjongens vanaf de oever of de blokkendammen. Bevindt de vis zich echter in de binnenbakken, soms op slechts 25 cm water vlak onder de oever, dan is het vliegenlatje het aangewezen vistuig.

Het meenemen van vis en nachtvissen is niet toegestaan.

Tim de Wit met een regenboogforel van het OVM

Vandaag draait de wind naar het oosten, er komt ernstige vorst en de Elfstedenkoorts flakkert op.

Maar wij, Henk en Kees , hebben nog een missie te voltooien. Of eigenlijk Henk, want hij vond die hele grote snoek als eerste. Henk is wel wat gewend, maar deze snoek bleef spoken in zijn dromen, dus eropuit! De winterjas tot boven aan toe dicht en gaan. Aan het einde van de dag joeg de kou ons pas weer huiswaarts.

We bevissen een restant van de Kromme Rijn, nader wil ik niet duiden....... want ik houd Henk graag te vriend, en bij de nadering van de sloot vliegt er een ijsvogel op. Die gaat het de komende week nog moeilijk krijgen.

Maar ik vind het een hoopvol signaal. Henk's streamer gaat als eerste te water, voor de duiker waar je hoop op gevestigd is. Ik loop 20 meter door naar de T-splitsing, maak een paar worpjes om mijn streamer van zijn watervrees te verlossen en plaats de eerste serieuze worp midden voor de splitsing. En direkt BOEM! Een hartverzakking krijg je van dat soort aanbeten, je hoort net niet het dichtklappen van die kaken te midden van een grote kolk, maar kabaal maakt ie!

Een serieuze vis! Een metervis? Het gaat er wel op lijken als de snoek langs de bodem zwemmend voorlangs kruist, mijn splitcane krom tot boven de greep. Maar het is niet die van Henk zijn dromen, dat is wel duidelijk.

Na enkele minuten ligt de 89 cm lange vis in het net, ze zijn helaas snel uitgepraat. Een zalm van die lengte kan je 3 kwartier bezighouden! Na de fotosessie gaat de vis retour en volgt de volgende worp midden voor de splitsing, want waar er één ligt, liggen er meer...toch?

Helaas niet, dus ik vis door naar links, Henk is me al gepasseerd, en prompt heb ik de snoek die ik net terug heb gezet wéér aan de lijn. Deze keer is het net niet nodig want de haak los ik terwijl de vis rustig langs de kant ligt, zo heb ik het graag bij de kleinere exemplaren. En deze staat al op de foto.

We vissen door, op zoek naar die grote van Henk, hij lost nog een snoek, maar die grote vinden we weer niet! Dus het zelfde stuk water nogmaals bevissen op de weg terug naar de auto. Nu vang ik de 75 cm snoek die Henk zo-even loste en even later staat Henk bij de T-splitsing, want waar er één ligt, liggen er meer....toch?

En jawel, voor de derde keer grijpt de 89 cm snoek een streamer, hij lust er wel pap van. Snap je zo'n vis nou?

Inmiddels blaast er een gemene, koude oostenwind, voor ons vissers gaat Nederland nu helemaal op slot. De komende week is schaatsplezier, sneeuw, code rood voor het hele land etc..

Maar zodra het ijs weer weg is, is de snoek weer hongerig, en we hebben nog een missie te voltooien.

We zijn nog een keer terug geweest maar die echt grote jongen hebben we niet meer gevonden, helaas.