- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Verhalen Buitenland
Al meer dan 40 jaar toer ik die kant op, dat mooie, vlakke deel van Jutland ( je blijft een polderjongen) met die traag stromende, meanderende rivieren en beken. Met koeien en paarden langs de boorden, maar heden ten dage leven er ook wolven en damherten, en de zeearend heb ik ook over zien wieken.
De Konge Å is bijna altijd mijn bestemming, kamperen op de Kongeaacamping in Villebøl, of een hytte in de herfst, ik ving er mijn eerste zalm en zeeforel, ik zag de rivier veranderen, een beetje dood gaan, geen forel meer, de vlagzalm zo goed als verdwenen. Evenals de zalmen die onvoldoende reproduceerden door de twee kwekerijdammen in de rivier waar ze bijna niet door kwamen.
In 2017 werd de laatste dam uit de rivier verwijderd, en sindsdien gaat de zalmstand weer vooruit. Openingsdag 16 april 2023 en de 2 dagen daarna leverden meer dan 30 zalmen voor de Konge Å, allemaal vissen van 90 cm of meer! Allemaal zilverblank en beresterk.
De Varde Å leverde vorig jaar een vis van 124 cm!!
Ik heb al jaren de wens om deze openingsdag een keer mee te maken, als alle vissende Denen een dag vrij nemen, barbecue en worsten mee, een fles Gammel Dansk of Aquavit en elke vriendengroep een stek aan de rivier kiest, op jacht naar de eerste vis van het nieuwe seizoen.
Dit jaar ben ik samen met Marcel Brandhorst de openingsdag gaan meemaken.
We arriveerden op de 14e, rijden op zondag is veel relaxter, en betrokken 2 hutten, ik sliep in het kleine hutje voor de kinderen. De camping stond voor de zoveelste keer te koop aangeboden want Pia, de eigenaresse moest het een beetje rustiger aan gaan doen. Ik heb geloof ik wel 7 eigenaars meegemaakt in al die jaren.
Nu hebben wij hier in Nederland een erg natte winter en voorjaar gehad, maar daar was het nog een tikkie heftiger. De rivier stond tot haar nek aan toe vol water, de weilanden aan de oevers één modderbak en overal water, dus dat voorspelde lastig vissen. Toch zakte het water van zondag op maandag bijna 30 cm, zéér hoopvol, maar helaas, de volgende nacht regende het weer pijpenstelen, ergens stroomopwaarts, en de rivier bleef hoog.
Dinsdag de 16e, openingsdag, zagen we overal vissers langs de rivier, achter elkaar aan vissend, nog nooit zag ik er zoveel bij elkaar. Dat wilde ik nu een keer meemaken.
Marcel en ik begonnen met vissen vanaf de camping, allebei een dubbelhandige hengel, extra superfast zinkende polyleaders van 10 voet gemonteerd en maar hopen dat we in de buurt van de bodem konden komen, want daar zoek je een Deense zalm: onder de kant en bij de bodem.
Ik ben bang dat Marcels vliegen niet echt diep genoeg kwamen, ikzelf voelde de helft van de swing mijn vlieg nog wel over de bodem gaan, en dan houd je hoop, nietwaar. Maar de hele dag leverde niet meer op dan een snoek!
Die avond op de camping kwam een van de gasten aanlopen met een prachtige zalm op zijn rug, bijna 90 cm, en er was nog een 2e gevangen die we niet mochten aanschouwen. Maar beide vissen waren gevangen op een tros wormen (een zeer traditionele Deense methode) en achteraf bleek dat alle spinvissers die dag niet één aanbeet hebben gehad. De zalmvisserij was in heel Denemarken erg slecht, m.u.v. de Stor Å, helemaal in Noord-Jutland. Sommige rivieren produceerden helemaal niets!
Ook de dagen erna bleef het mager en álle vissen werden op wormen gevangen, bizar!
Op onze 2e visdag hebben we de Holsted Å opgezocht, een kleine beek met normale waterstand én: afgeladen met regenboogforellen van 40-50 cm die uit een kwekerij stroomop waren weggespoeld.
We vingen! Tot beider tevredenheid, hoewel ik mijn zalmopzet bleef gebruiken in de hoop een hele vroege optrekker tegen te komen. 2x kreeg ik een aanbeet van mogelijk een zalm of zeeforel, maar ik haakte niets. In de vangstrapporten van de Zuid-west Jutlandse sportvisvereniging (SSF) vind je dan ook nooit een voorjaarsvis voor de Holsted Å.
Deze keer meldden tientallen Denen hun gevangen regenbogen, die soms, als exoot zijnde, in het weiland worden gegooid voor de vossen.
Voor Marcel was dit de eerste maal vliegvissen in Denemarken én de 1e maal dubbelhandig.
We hebben een paar heel gezellige dagen gehad, goed en veel gegeten, de Deense biertjes smaakten weer voortreffelijk en ik had eindelijk de openingsdag meegemaakt.
Ja, die pony’s zijn er nog steeds en willen nog steeds weten of je eten bij je hebt.
Nu maar hopen dat de camping weer net zo’n leuke eigenaar krijgt als Pia (en Hans).
Pia heeft me op moeilijke momenten nog weleens een biertje toegeschoven, we zijn gehecht aan elkaar. Gelukkig wonen zij op een steenworp afstand van de camping.
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Verhalen Nederland
Beste clubleden,
Regen, Regen, Regen !!! Maar gelukkig was het vanmorgen droog. We waren met 6 man nabij de hockeyvelden van Houten, we deden ons best maar de vis deed niet mee. Het water was dik. Met moeite ving ik een snoekje van 66 cm en toen we om 12.30 uur verzamelden voor de lunch kwam Kees de Vries aanlopen met zijn armen ver uit elkaar, hij had gevangen. Peter reageerde met 75 cm; 76 cm riposteerde Kees en daar hebben we het maar op gehouden.
3 man gingen naar huis, verjaardagen vieren, Henk, Marcel en ik gingen door naar onze geheime stek bij Wickenburg en daar vonden we in een uurtje tijd meerdere snoeken op een kluitje! 6-7 aanbeten van een paar respectabele vissen die allemaal weer losten.
Ik meende een 80-er te lossen, Marcel kreeg een aanbeet van een goede vis.
Op het eind haakte ik meerdere malen dezelfde vis, die ik steeds weer loste. Marcel ving hem uiteindelijk en GEMETEN! 75 cm.
Dus meneer de Vries, U bent de winnaar van de fles whisky! Gefeliciteerd!!
Namens het bestuur,
Kees van der Hulst
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Polder
Beste clubleden,
En gisteren was het zo'n mooie lekkere dag om te vissen, en nu was voor de hele dag erg veel nattigheid voorspeld. Toch waren er 11 clubleden present voor de eerste koffie van Rick ter opening van de dag. Met de lunch waren er daar nog 10 van over, alleen een ziek bestuurslid haakte af na een uurtje genoten te hebben van de actie.
Er waren 2 nieuwe leden die voor het eerst de snoek kwamen belagen met hun vliegenhengel,
Jan Kuipers en Michael Wentzel.
Het bestuur is blij met de nieuwe aanwas van het clubledenbestand!
Na de koffie werd Michael aan Simon gekoppeld, en Jan aan Eric. Beide teams zochten de kleine slootjes op rond de camping en het terrein van de Forelvijver. Uw zieke schrijver is een uurtje meegelopen met Michael, met als doel enkele aanwijzingen en correcties op werptechniek. Michael pikte dat heel snel op en miste vervolgens zijn eerste snoek (of de snoek miste de streamer?)
En dat was maar goed ook!!!! Wat heb je nog te zoeken met een streamerhengel als je eerste vis meteen 103 cm !!!! is: een PR dat je misschien een leven lang niet meer verbetert!
Mijn lieve neef Simon maakte zijn volgende worp en BOEM! Zelfs Simon was onder de indruk van deze vis. 2 Jaar geleden heb ik deze vis ook gevangen, Rick voert hem of haar met zieke forellen en ook deze keer was ze in puike conditie. In het volgende slootje was Michael aan de beurt met zijn eerste snoek van 66 cm die 4x de streamer probeerde te grijpen. Michael was er blij mee. Francesco ving ondertussen zijn forellen, Eric vond 2 , 70 + , vissen in de sloot langs de camping, Jan helaas niet, Stefan en Marcel elk een snoek.
Het flesje whisky ging voor de 2e maal dit seizoen naar Simon, zo blijft het in de familie, zei Kees de Vries.
10 man aan de lunch en daarna nog een tijdje doorvissen. Mag ik voorstellen om deze dag nog een keer over te doen over twee weken?
Bij deze nodigt het bestuur jullie alvast uit, er volgt nog een officiële uitnodiging!
Kortom, het was een reuze gezellige dag, ook al passen er veel meer clubleden in de Ruigenhoekse polder.
Ja, ook Rini heeft er één!
Deze was zondermeer voor herhaling vatbaar.
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Wintervisserij
Beste clubleden,
Vanwege de vorst en een kans op ijzel stelden we deze dag één week uit, maar om nu te zeggen dat het lekker warm lenteweer was..... integendeel, het was bitter koud! Die nacht had de maan vol aan een wolkeloze hemel gestaan, en ik vind dat altijd een teken om in bed te blijven
Desondanks waren we met 9 clubleden vol enthousiasme naar Oudewater gekomen. Henk Elshof dacht dat we zouden snoekvissen, dus die kwam met de verkeerde hengel aanzetten, de andere acht waren allemaal gewapend met nimfhengels aangetreden. Anders dan vorig jaar was het water nu bruin en het stroomde, maar de carnavalstent was er gelukkig niet, dus hoopvol gingen al die nimfjes te water.
Vorig jaar beten de voorns dat het een lieve lust was totdat de Carnaval muziek aanging. Het was toen in een keer helemaal over! Dus doe voortaan maar stilletjes langs de waterkant. Niet klappen met de autodeuren etc. Ik verdenk de karpers van de ondiepe slootjes rond Houten er zelfs van dat ze mijn hartslag via de bodem kunnen waarnemen. Ik heb wat staaltjes van alertheid bij die beesten meegemaakt!!
Kees de Vries deed de eerste vangst: een dooie tak! Naast me deed Jan Kuipers ook zijn eerste vangst in Oudewater: een dood boomblad! Hij viste in ieder geval wél diep genoeg.
Om een lang verhaal kort te maken: die paar uur in de ochtend visten 8 clubleden zeer geconcentreerd de Oudewaterse gracht uit, we vingen allemaal vele boomblaadjes, en NIEMAND kreeg een aanbeet van een wintervoorn. Waar zaten ze in hemelsnaam? Ook op de Hollandse IJssel zelf werd niet gevangen.
Mag je raden wie er wél ving...........juist, de man met de verkeerde hengel. Hij wel, een mooie snoek voor Henk!!
Om half één zaten we met 7 man in Eetcafé LUMIERE aan de erwten- en uiensoep en een enkel biertje, en het werd nog erg gezellig!
Moeten we vaker doen, zo’n visdag. Maar dan wel graag met enkele wintervoorns op de kant.
- Details
- Geschreven door: Kees de Vries
- Categorie: Polder
Als ik artikelen lees over vliegvissen, dan bekruipt mij het gevoel, dat er iets niet helemaal klopt bij mij. De artikelen gaan vaak over ver en heel ver en groot en nog veel groter.
Dit sluit niet zo erg aan bij mijn manier van vliegvissen.
Als voorbeeld wil ik een zomerse dag beschrijven van het afgelopen jaar.
’s Ochtends vroeg na het opstaan en de krant bedacht ik, dat ik een paar hele kleine vliegjes wilde binden (Best goed idee voor een vliegvisser). Als ik wel eens wat water uit de sloot bij mijn woning bekijk, dan zitten daar vooral heel kleine beestjes in. En indachtig een oud spreekwoord met kleine variatie, wat de boer kent, dat vreet ie, denk ik dat dit ook voor vissen geldt.
Aan de slag. Een mini-sedge op haakje 20. Meteen uitproberen, maar daar hadden ze geen zin in.
Daarna een telemarkskongen op haakje 20. Volgens mij is de telemarkskongen een hoogst ondergewaardeerde vlieg. Ik zie er nooit iemand mee vissen, terwijl het zo’n fraai, kleurrijk patroontje is. Als de vis er niet blij van wordt, dan in ieder geval ik zelf wel.
Natuurlijk ook meteen uitgeprobeerd.
Zoals bekend zitten vissen altijd in de buurt van moeilijk bereikbare plekken of aan de overkant van de sloot.
Ik stond wat te knoeien bij mijn achterdeur buiten, aan de slootkant. Ik kreeg vanwege de geringe ruimte mijn lijn moeizaam op lengte. Maar met een soort rolworp belande mijn mooie kleine vliegje op ruim een meter van een plompenblad, minivliegje, miniplonsje. Tot mijn verbazing zag ik een miniboeggolfje vertrekken vanaf het plompenblad en een klein beweginkje van mijn leader toonde aan, dat er iets gebeten had. Aanslaan hoefde niet echt en kon ook niet, want dan zou de vangst waarschijnlijk op het dak van mijn huis belanden (een woonboot).
Het resultaat was dus: een minisnoekje, juist 10 cm.
Om mijn geluk niet verder op de proef te stellen ben ik meteen gestopt met vissen en heb een groot deel van de dag genoten van mijn succes.
Telkens als ik hier aan terugdenk, of als ik het aan anderen vertel, verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht en geniet ik opnieuw.
Moraal van dit verhaal: wie het kleine eert, kan ook lol hebben. Maar dat zie ik om me heen niet zo vaak terug, zeker niet in de geschreven literatuur over vliegvissen.
Telemarkskongen. (De goede waarnemer ziet op de achtergrond een splitcane van Kees ☺).
Het snoekje.
Inderdaad, Kees, wie het kleine niet eert, is het grote niet waard. Ruisvoorns willen ook wel eens met een boeggolf je nimf komen halen, ook deze vis van toen staat op mijn netvlies gebrand.
In Japan is het een volkssport om met minihengeltjes van dure makelij een zo klein mogelijk visje te vangen, Tanago-vissen op Japanse bittervoorns, de Tanakia tanago. Met mini hengeltjes en haakjes die onder een vergrootglas worden geslepen.
Ook in Nederland vind je dus beoefenaars van deze vorm van onze hobby.
