Logo

Het moest er maar eens van komen. Mijzelf aanmelden bij de vliegvisclub. Sinds twee jaar ben ik weer helemaal enthousiast over (vlieg)vissen. Met twee vrienden trek ik jaarlijks naar de Duitse en Belgische beken. Daar beleven we veel plezier. Maar in Nederland blijft het vliegvissen op een laag pitje staan. Een van de redenen daarvoor is dat mijn maten geen nymph vissers zijn. Dus de wintermaanden worden visloos doorgebracht, of er wordt gegrepen naar de vaste stok of kunstaashengel. Direct na de aanmelding heb ik maar een mailtje gestuurd naar Hans Klutz. Hij coördineerde de begeleiding van nieuwe vliegvissers door meer ervaren vissers, zo las ik in een oud clubblaadje dat ik in de hengelsportzaak vond. Voor een vismaatje kon ik het beste maar naar de clubavond komen. Maar in afwachting daarop wilde hij mij wel vast een keertje mee uit vissen nemen. 

Ik werd opgehaald door een vriendelijke man. Of ik naar de Eemhof wilde, of naar Houten? Doe maar Houten! Ik wil leren vliegvissen in Nederland. Het surrogaatvissen op forellenplassen valt mij toch altijd een beetje tegen. Nou dat was geen enkel probleem, op naar Houten. Het werd een leuke ochtend waarbij we verschillende stekken aandeden. Helaas was het succes niet heel groot, maar wie het kleine niet eert... 

En veel belangrijker dan de vangst was wat ik leerde van Hans. Niet alleen liet hij me geschikte stekken zien die voor mij met de fiets bereikbaar zijn, ook viste Hans op plekken waar ik zelf niet zo snel zou vissen, zoals stukken water met veel bomen eromheen. En water dat vol gegroeid is met wier. Gewoon een nymph in een van de gaten werpen tussen het wier, iets laten zinken, en dan rustig binnenstrippen. Het zijn misschien kleine dingen, maar het maakt wel verschil. Bijvoorbeeld het strippen. Dat deed ik te wild. Misschien goed voor een streamer, maar voor het nymphje mocht het wel wat rustiger en geleidelijker van Hans. 

Geïnspireerd door mijn vissessie met Hans ben ik vastbesloten het dicht bij huis te proberen. Als je afhankelijk bent van de fiets dan is het gewoon niet mogelijk om naar de baksteenvoorns in de IJsselmeerhavens te fietsen, of mooie poldersnoeken aan de schubben te komen. Dus fiets ik na mijn werk naar een sloot in Utrecht Oost. Nog geen tien minuten fietsen en ik sta aan de waterkant mijn hengel op te tuigen. Ik heb deze sloot al vaker zien liggen. Maar vanwege de bomen heb ik nog nooit mijn vliegenlat meegenomen naar dit water. Hans heeft mij echter laten zien dat je je niet moet laten afschrikken door wat boompjes. Gewoon een beetje kijken en slim werpen, dan kan je op best veel plaatsen vliegvissen. En eerlijk gezegd, het gaat me redelijk af. Ik ben absoluut geen pro, maar ook geen echte beginneling met de vliegenlat.

Eerst een aantal worpen dicht bij de brug. Hmmm, niks. Andere kant op werpen. Niks. Wel zie ik mijn streamer golven door het heldere water. Wat een prachtig gezicht. Als de streamer droog is, lijkt de glitterstaart iel. Maar zo in het water geven de glitters de impressie van veel volume. Dat moet toch interessant genoeg zijn voor een redelijke snoek... Omdat het streamertje erg ligt is, kon ik het uiterst traag onder de oppervlakte laten dansen. Opeens zag ik vanonder een snoek erop duiken. Hangen! Na een flink gevecht met drie (!) mooie sprongen en een paar runs naar het diepe kon ik deze mooie snoek met de kieuwgreep op de kant trekken. Zoals je op de foto kan zien is het best een redelijke dame. Een meetlint had ik niet bij me maar de 80 cm haalt ze gemakkelijk. Dit was zowaar mijn eerste snoek aan de streamer, en dat smaakt naar meer!

Leader december_2011_Schmidt

Dirk Schmidt

* meer columns van mijn hand vind je op www.i-am-infinite.com/publicaties