Ergens in het midden van ons landje, in de omgeving van een dorpje met de mooie naam Houten, liggen 2 bijzondere slootjes. Van elkaar gescheiden door een wandelpad liggen ze vredig tussen de weilanden en de boomgaarden.
Zomers zijn ze heerlijk dichtgegroeid met de zo noodzakelijke waterplanten, niet bevisbaar, en voorzien van een ruim bestand aan kleine witvis. Na de najaars-schouw, voltrekt zich een bijzonder fenomeen.
Afhankelijk van de overwegend westelijke windrichting wordt al het speldaas naar de uiteinden van beide sloten gedreven, en heel veel grote rovers reizen mee naar wat hun winterkwartier is; de voorraadkast is gevuld!
Henk wilde deze dag naar het Twiske, maar ik voelde een aandrang om deze slootjes weer eens met een bezoek te vereren. Met mijn neef Simon had ik hier al eerder mooie snoeken gevonden, en eens joeg een roofblei onophoudelijk door het speldaas heen.
Deze dag stond er een pittig windje maar die hadden we de hele visdag in de rug, dat werpt heerlijk met een streamerhengel. Henk had een angstig roze streamer aan zijn lijn hangen, veel glitter! Mijn keuze was een standaard voor mij: geel-oranje-zwart.
De aanzet van de visdag begon met een sloot die over 50 meter langs een houtwal loopt, overkant sloot, altijd goed voor een vis, maar Henk's roze gevaar werd genegeerd (hij mag altijd voorop). Maar de eerste snoek van de dag viel wel voor een geel-oranje-zwarte. Niet de kanjer waar ik op hoopte (die van vorig jaar) maar de kop was eraf, er was vis op de kant.
Of maakt de eerste snoeker ze toch wakker zodat de tweede.........
De rest van die sloot levert merkwaardig genoeg nooit vis op tot we bij de T-splitsing komen met de beide in dit verhaal besproken slootjes. Een hoopgevende duiker onder het wandelpad door ziet er aantrekkelijk uit maar produceert zelden.
Henk beviste de rechter sloot, de beste van de twee, ik nam de andere. Met de wind in de rug visten we verder. Ik beloofde Henk dat we waarschijnlijk pas aan het einde van de sloten echt vis zouden vinden, maar zijn sloot levert regelmatig al eerder snoek op. Dat klopte want achter zijn rug joeg een snoek die zijn streamer had laten passeren, maar die ook de mijne niet wilde hebben.
25 meter vóór het einde van de sloten kreeg ik mijn eerste aanbeet, een korte tik en een grote kolk, een modderwolk bij de oever. Een goede vis maar deze had de haak gevoeld en wilde geen tweede keer komen. Even verder op was de oppervlakte van mijn sloot met ingewaaide bladeren bedekt, lastig, maar mijn streamer liet ik rustig door het blad heen zakken waarna deze kon worden binnen gevist. Onder het wandelpad ligt een duiker, maar er is nog een tweede duikertje en deze ligt onder de weg door (nee, we noemen geen namen) gemarkeerd door een houten plank op palen. Een hotspot! Weet ik uit ervaring.
De plek liet zich moeizaam aanwerpen, een open plekje zoekend voor mijn streamer, maar met de tweede worp kwam ie!! Met een grote kolk en veel lawaai werd mijn kunstaas gegrepen door een hele beste! Diep blijvend vertrok de snoek uit de hoek en kruiste rustig voor ons langs, terug naar waar wij vandaan kwamen. Henk haalde een camera tevoorschijn op het moment dat de vis uit het water knalde, helaas staat ie net niet op film maar zijn acrobatiek ontlokte mij de woorden: die kan wel eens naar de meter gaan! Nou, hij haalde het net niet met 96 cm maar maakte het goed met zijn gewicht, moddervet was hij.
Na de foto ging hij retour. Het feit dat Henk geen aanbeten kreeg terwijl ik er al drie had gehad maakte me nieuwsgierig naar Henk's sloot, daar moest toch ook vis zitten.
Met de tweede worp hing hij al, een 75 cm vis!!! Henk riep onmiddellijk dat hij graag mijn streamer in ontvangst wilde nemen, als goede vismaat aarzelde ik natuurlijk geen moment. Ik monteerde een zwarte, met weinig vertrouwen om deze na enkele worpen te vervangen door een wit-gele.
Inmiddels viste Henk door in de hoek waar die grote uit kwam, ineens een hoop kabaal en een kromme hengel, samen met een brul van Henk. Ook deze vis bleef diep en kruiste weg uit de hoek. Na de landing en de foto ging een moddervette 85 cm lange snoek weer retour. Je gelooft het bijna niet! Zoveel mooie vis in zo'n klein hoekje (ik miste nóg een kleine snoek).
Nog verbouwereerd door zoveel succes zijn we teruggegaan naar de auto, maar ik wilde nog even kijken en vissen in een slootje met stromend water, vroeger viste ik daar graag op ruisvoorn maar ik kom er niet meer, witvis zat er nog wel, dus Henk en ik die streamers maar weer te water, hooguit 30 cm water!!! Hoorde ik weer zo'n brul achter me, ik kijk om en zie het water in heftige beroering maar de vis loste helaas. "Weer een tachtiger" riep Henk enthousiast. Niet te geloven, toch, een slootje van anderhalve meter breed en 30 cm diep!!
Het werd tijd om naar huis te gaan, streamers bouwen: geel- oranje- zwart!!!!