Verhalen Buitenland

Details

Geschreven door: Kees van der Hulst

Categorie: Verhalen Buitenland

Gepubliceerd: 09 september 2024

Hits: 45

Al meer dan 40 jaar toer ik die kant op, dat mooie, vlakke deel van Jutland ( je blijft een polderjongen) met die traag stromende, meanderende rivieren en beken. Met koeien en paarden langs de boorden, maar heden ten dage leven er ook wolven en damherten, en de zeearend heb ik ook over zien wieken.
De Konge Å is bijna altijd mijn bestemming, kamperen op de Kongeaacamping in Villebøl, of een hytte in de herfst, ik ving er mijn eerste zalm en zeeforel, ik zag de rivier veranderen, een beetje dood gaan, geen forel meer, de vlagzalm zo goed als verdwenen. Evenals de zalmen die onvoldoende reproduceerden door de twee kwekerijdammen in de rivier waar ze bijna niet door kwamen.
In 2017 werd de laatste dam uit de rivier verwijderd, en sindsdien gaat de zalmstand weer vooruit. Openingsdag 16 april 2023 en de 2 dagen daarna leverden meer dan 30 zalmen voor de Konge Å, allemaal vissen van 90 cm of meer! Allemaal zilverblank en beresterk.
De Varde Å leverde vorig jaar een vis van 124 cm!!
Ik heb al jaren de wens om deze openingsdag een keer mee te maken, als alle vissende Denen een dag vrij nemen, barbecue en worsten mee, een fles Gammel Dansk of Aquavit en elke vriendengroep een stek aan de rivier kiest, op jacht naar de eerste vis van het nieuwe seizoen.
Dit jaar ben ik samen met Marcel Brandhorst de openingsdag gaan meemaken.
We arriveerden op de 14e, rijden op zondag is veel relaxter, en betrokken 2 hutten, ik sliep in het kleine hutje voor de kinderen. De camping stond voor de zoveelste keer te koop aangeboden want Pia, de eigenaresse moest het een beetje rustiger aan gaan doen. Ik heb geloof ik wel 7 eigenaars meegemaakt in al die jaren.

Nu hebben wij hier in Nederland een erg natte winter en voorjaar gehad, maar daar was het nog een tikkie heftiger. De rivier stond tot haar nek aan toe vol water, de weilanden aan de oevers één modderbak en overal water, dus dat voorspelde lastig vissen. Toch zakte het water van zondag op maandag bijna 30 cm, zéér hoopvol, maar helaas, de volgende nacht regende het weer pijpenstelen, ergens stroomopwaarts, en de rivier bleef hoog.
Dinsdag de 16e, openingsdag, zagen we overal vissers langs de rivier, achter elkaar aan vissend, nog nooit zag ik er zoveel bij elkaar. Dat wilde ik nu een keer meemaken.
Marcel en ik begonnen met vissen vanaf de camping, allebei een dubbelhandige hengel, extra superfast zinkende polyleaders van 10 voet gemonteerd en maar hopen dat we in de buurt van de bodem konden komen, want daar zoek je een Deense zalm: onder de kant en bij de bodem.

Ik ben bang dat Marcels vliegen niet echt diep genoeg kwamen, ikzelf voelde de helft van de swing mijn vlieg nog wel over de bodem gaan, en dan houd je hoop, nietwaar. Maar de hele dag leverde niet meer op dan een snoek!
Die avond op de camping kwam een van de gasten aanlopen met een prachtige zalm op zijn rug, bijna 90 cm, en er was nog een 2e gevangen die we niet mochten aanschouwen. Maar beide vissen waren gevangen op een tros wormen (een zeer traditionele Deense methode) en achteraf bleek dat alle spinvissers die dag niet één aanbeet hebben gehad. De zalmvisserij was in heel Denemarken erg slecht, m.u.v. de Stor Å, helemaal in Noord-Jutland. Sommige rivieren produceerden helemaal niets!

Ook de dagen erna bleef het mager en álle vissen werden op wormen gevangen, bizar!
Op onze 2e visdag hebben we de Holsted Å opgezocht, een kleine beek met normale waterstand én: afgeladen met regenboogforellen van 40-50 cm die uit een kwekerij stroomop waren weggespoeld.
We vingen! Tot beider tevredenheid, hoewel ik mijn zalmopzet bleef gebruiken in de hoop een hele vroege optrekker tegen te komen. 2x kreeg ik een aanbeet van mogelijk een zalm of zeeforel, maar ik haakte niets. In de vangstrapporten van de Zuid-west Jutlandse sportvisvereniging (SSF) vind je dan ook nooit een voorjaarsvis voor de Holsted Å.

   
Deze keer meldden tientallen Denen hun gevangen regenbogen, die soms, als exoot zijnde, in het weiland worden gegooid voor de vossen.
Voor Marcel was dit de eerste maal vliegvissen in Denemarken én de 1e maal dubbelhandig.
We hebben een paar heel gezellige dagen gehad, goed en veel gegeten, de Deense biertjes smaakten weer voortreffelijk en ik had eindelijk de openingsdag meegemaakt.

Ja, die pony’s zijn er nog steeds en willen nog steeds weten of je eten bij je hebt.
Nu maar hopen dat de camping weer net zo’n leuke eigenaar krijgt als Pia (en Hans).
Pia heeft me op moeilijke momenten nog weleens een biertje toegeschoven, we zijn gehecht aan elkaar. Gelukkig wonen zij op een steenworp afstand van de camping.

Details

Geschreven door: Michael Wentzel

Categorie: Verhalen Buitenland

Gepubliceerd: 09 september 2024

Hits: 31

Ik vliegvis nog niet zo heel erg lang, dus verwacht geen verhaal met Schotse zalm of meters snoek. Mijn kameraad Thijmen en ik gingen eind mei naar Gerolstein om te vissen op de Kyll. Als er iets gevangen werd, was het al een geslaagd weekend. Of dat ook zo was, moet maar blijken.

Na maanden uitkijken naar het lange weekend is het eindelijk zo ver om te gaan. Heerlijk waden in de rivier in Duitsland met als doel wat forellen te vangen en met geluk een vlagzalm. Het voorgaande jaar zijn we ook al die kant op gegaan. Dat was onze eerste vliegvisvakantie en er werd weinig gevangen. Ik kwam thuis met een score van twee kleine beekforellen (waar ik echter extreem blij mee was) en Thijmen ving een groter exemplaar en een guppy forel. Toch telt dat ook als twee vissen. Dit jaar zijn we beter voorbereid: meerdere hengels, eigen gebonden vliegen, tippet rings en een jaar aan kennis verzameld.

We komen aan het eind van de middag aan in hotel Landhaus Tannenfels in Gerolstein, waar de eigenaar tevens vergunninghouder is van een stukje van de Kyll. Hij begon meteen te vertellen over de beste vliegen om te gebruiken, hoe de visstand was en hoe de omstandigheden waren. Helaas wel allemaal in het Duits, dat op geen enkele wijze aangepast werd voor ons buitenlanders. Ongeveer 40% van het eenzijdige gesprek werd opgevangen en we gingen allebei met een ander verhaal naar onze kamer. Later, onderweg naar het Kroatische restaurant voor avondeten, lopen we over een brug over de Kyll en kunnen we de rivier eindelijk zien. Oei, dat is een hoge waterstand. En wat is het water bruin. En de rivier stroomt wel héél hard. “Ja, dat zei de hoteleigenaar net allemaal…” “Oh, dat had ik niet meegekregen”.

De volgende ochtend zitten we te ontbijten in het hotel en komen twee Nederlanders aan de tafel naast ons zitten. Eén met een uitgave van De Nederlandse Vliegvisser onder z’n arm. Vanzelfsprekend beginnen we te praten over de visvangst. Het klinkt allemaal niet fraai. Gister hebben ze het niet eens geprobeerd, zo waardeloos was de waterstand. Vandaag met weinig moed proberen ze het toch maar. Dan wij ook maar.

Bij de visplek aangekomen blijkt de waterstand inderdaad waardeloos. De oevers staan volledig onder water. Ook waden gaat het niet worden, daar is het te diep en gaat de stroming te snel voor. We beperken ons dus tot openingen tussen de bomen, maar er is weinig af te gaan. In de middag hebben we beide elke beschikbare stek al twee keer afgevist en is de gemoedstoestand op te dweilen. We lopen terug naar de auto en daar zijn de Nederlanders van het hotel weer. Zij hebben ook weinig succes: één vis verdeeld over de twee mannen. Maar er is nog hoop vandaag! De forel wil een uur per dag eten van het wateroppervlak, dus daar wachten ze op. We praten even met ze en vergelijken materialen. Het wordt op dat moment wel erg duidelijk dat wij beginnelingen zijn en ons budget wel wat lager ligt. De mannen gaan er weer op uit en wij kunnen het ook niet laten om even te kijken of er van het wateroppervlak gegeten wordt, maar we komen nu voor de derde keer bij dezelfde beviste wateren aan en geven het na 15 minuutjes alweer op. Vandaag geen vis.

De volgende dag is er weinig hoop. Moeten we nu echt naar huis om daar te vertellen dat we niks gevangen hebben? Wat een afgang. We besluiten een ander stuk aan de Kyll te proberen. Daar werd onze hoteleigenaar niet heel blij van. Toen we hem vertelden dat er niks gevangen was en het eigenlijk al moeilijk vissen was op zijn stuk rivier, voelde hij zich persoonlijk aangevallen. Alsof we zijn eigen dochter hadden beledigd. En op dat andere stekkie zou het niet veel beter worden, volgens hem, want dat was stroomafwaarts, waar het water alleen maar hoger zal zijn. We beginnen inderdaad te twijfelen, maar zagen onszelf niet een vierde, vijfde en zesde keer dezelfde stek afvissen.

We gooien de nymf uit en het duurt niet lang tot Thijmen beet heeft! Een prachtig exemplaar van een beekforel.

Er valt een last van onze schouders. We hebben in ieder geval iets gevangen. Maar al snel wordt de tweede gevangen door Thijmen! “Michael, hier zitten ze!” Ik werp mijn hengel uit en ook ik vang een prachtige beekforel. Geen grote, maar met weinig forellen in mijn geschiedenis, is dit toch echt een PR. We blijven dat plekje afvissen en Thijmen vangt z’n derde en vierde en vijfde. Helaas worden we daar weggestuurd. Waar we vis vangen is vijf meter over de grens van onze vergunning. Op z’n Duits komt het op de centimeter nauw. We gaan verder waar we legaal mogen vissen, wat ook zeker niet zonder kansen is. Dat stuk rivier is namelijk opgedeeld in een kanaal en het overtollige water stroomt over een dam waarachter de waterstand stukken lager staat. Daar is het dan ook heerlijk waden.

Er worden nu ook insecten van het wateroppervlak gegeten, dus het is tijd voor de droge vlieg. Thijmen vangt zijn zesde en zijn zevende, de laatste die duidelijk een zwaar exemplaar is. Nu begint het bij mij toch wel te borrelen. Ik was blij met mijn forel, maar waarom blijft het bij die ene? Ik ben nu nog gefrustreerder dan toen we beiden niks vingen. Waar kan dat aan liggen? Zit ik op de verkeerde plekken? Ligt het aan de vlieg? Heeft Thijmen een mooiere hengel dan ik? Of is het allemaal geluk en moet ik het maar slikken. Op dat moment ziet Thijmen een vis aan het oppervlak azen. Die moest ik hebben. Ik steek de beek over, klim voorzichtig over een boomstronk en werp mijn Parachute Adams uit. Vast in een tak. Ik loop voorzichtig door het water om de leader te ontknopen van de tak en terug naar mijn werp positie en probeer het opnieuw. Weer vast in de tak. Dit zal je toch niet menen. Weer waad ik door het water, maar nu vrij zeker dat die vis allang weg is gejaagd, maar ik probeer het opnieuw. Deze keer krijg ik de vlieg waar ik hem wil. Niks. Nog een keer. Ja, beet! Mijn eerste vis op de droge vlieg en de beekforel heeft prachtige rode stippen. Zeven tegen twee, maar de mooiste staat op mijn naam. We vissen de rest van de dag zonder succes, maar hebben een goede dag achter de rug. Ik vraag mij dan af of dit het allemaal waard was. Een groot gedeelte van het weekend was immers frustrerend en teleurstellend, maar als het zoveel met je doet, kan dat alleen maar passie zijn.

Eerste foto is Thijmens duidelijk groter exemplaar
tweede foto is mijn kleine maar meest mooie forel van het weekend.

Redactie:
Inmiddels is Michael, sinds afgelopen seizoen lid van vvg The Leader, met een clubdag op de Ruigenhoekse Polder ingewijd in het snoeken met de streamer.
En onlangs is hij met Marcel Brandhorst naar de Meijepolder geweest om aldaar zijn ruisvoorn te vangen, én zij zijn samen naar Rossum geweest, hebben daar een dode tak van de Maas stroomaf van Zaltbommel bevist en Michael ving zijn eerste roofblei!!!

Zó worden vliegvissers geboren! De magische wijze om een vis te verschalken met een kunstvlieg.

Details

Geschreven door: Kees van der Hulst

Categorie: Verhalen Buitenland

Gepubliceerd: 09 september 2024

Hits: 38

Zo, dat was weer een avond voor het geschiedenisboek van de club!
Even naar IJsland met de club, anderhalf keer zo groot als Nederland en 400.000 inwoners.
Onze gastspreker Hans Bock is wel een heel bijzondere!! denk je eens in: 6 weken op je mountainbike door IJsland, tentje achterop, en dan zo ver mogelijk weg van de bewoonde wereld! Dat betekent veel verder dan je met een 4x4 terreinwagen kunt komen, tot daar waar de hengeldruk minimaal tot nul, komma, nul is.

Een kilo havermout en rozijnen mee en verder leven van bosbessen en gebakken vis. Zijn tent voor een dag of vier-vijf ergens in the middle of nowhere opzetten en dan met de fiets of en/lopend nog verder gaan in een land waar je werkelijk overal riviertjes en meren vindt. Hoe verder je weg komt van de berijdbare 4x4 paden, des te groter worden de vissen. En VÉÉL !!!!!!!
Daarna verkassen, even terug naar de "bewoonde" wereld, weer een kilo havermout en rozijnen inslaan, en dan weer de wildernis in. En dan rustig 10-12 uur vissen voordat hij met behulp van GPS eerst zijn fiets weer terug moet vinden, en dan met GPS zijn tent weer moet zien te vinden. Eten maken, pitten en zodra hij wakker is een kattenwasje doen en VISSEN!!! ZES WEKEN LANG !!!

Wat een drive! En niet alleen in de zomer (juli en augustus met voorkeur) maar ook in het vroege voorjaar (april) op zoek naar de ice-age forellen, kanjers van rond de 10 kilo, in zijn tentje!!!!
En dat heeft hij meerdere keren gedaan, altijd low budget.
Hij heeft veel foto’s laten zien van bruine forel, arctic char en zalm. Normaal is het zalmvissen op IJsland onbetaalbaar maar soms heb je geluk.
De 18 aanwezige leden hadden een super avond, de andere leden hebben iets bijzonders gemist!!!!
Even tussendoor: Hans heeft om enkele foto’s gevraagd voor op zijn website, als iemand van de aanwezigen daar bezwaar tegen heeft, meld dat ons dan via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Details

Geschreven door: Dirk Schmidt

Categorie: Verhalen Buitenland

Gepubliceerd: 30 augustus 2019

Hits: 2365

Zaterdag 13 april. Een dagje vissen op de Lenne in Sauerland met Peter en Rini. We hopen op een mooi voorjaarszonnetje en stijgende vis. Rini haalt me om 6 uur op. Een beetje vroeg voor mijn smaak. Twee uur later rijden we het heuvelachtig gebied in Duitsland binnen. Het begint te sneeuwen! Niet normaal. Zijn we op weg naar een dagje skiën in Winterberg? Het lijkt er wel op.

Ik probeer de verwachtingen een beetje te temperen. Normaal vang ik op dit stuk van de Lenne 8 vissen op een taaie dag, 25 + op een goede dag. Vandaag sneeuwt het. Ik verwacht een zeer taaie dag. Drie vissen-de-man als we geluk hebben. De gezichten van Peter en Rini staan in mineur.

Dagvergunning afgehaald, hengels opgetuigd en we lopen naar het water. Er ligt een wit laagje over het gras. Het is koud en verstild, maar wel mooi. Het water steekt donker af tegen de witte sneeuw. Wat prachtig.

Ik zoek een stek uit en maak mijn eerste worpen. Helaas geen reactie. Mijn vermoeden dat het een taaie dag wordt zie ik bevestigd. Ondertussen vallen de vlokken uit de hemel en heb ik moeite om mijn beetverklikker te zien.

Een appje van Peter komt binnen op mij smartphone. Een foto van een vlagzalm. "Tweede worp", staat er onder. Na een paar stekken afgevist te hebben is het ook bij mij raak. In een iets sneller stromend gedeelte van de beek haak ik vis. Yes! Van de nul af. Hierna volgen er snel meer. Voor de lunch staat de teller op 8.

Dat past maar net.

Na de lunch laat ik Peter op mijn stek vissen. Ik ga een stuk waar ik eerder in de sneeuw stond opnieuw afvissen. Helaas wederom zonder resultaat. Ik ga naar een anders stuk. Ik zoek naar een vergelijkbare diepte en stroomsnelheid als het gedeelte waar ik vis ving. Weer is het raak. Helaas verlies ik hier twee vissen. Verder stroomopwaarts dan maar. Ik kom bij een stuk waar ik vaak vlagzalm vang. Worp na worp er gebeurd niets. Als ik opkijk zie ik een donker grauw front van wolken naderen en voel ik dat de wind opsteekt. De volgende sneeuwbui dient zich aan. Tijd om in te pakken.

Peter: 7 vissen gevangen en meerdere vissen verspeeld (ja je kunt vissen of niet ;-)

Rini: 9 vissen gevangen.

P.S. vergunning afhalen in Duitsland wordt steeds moeilijker. Neem je vispas mee anders wordt de staatsvergunning niet afgegeven.