foto’s: Kees van der Hulst
Ter afwisseling van het snoekvissen in Houten, De Ruigenhoek en de Meijepolder had het bestuur bedacht om een keer te gaan vliegvissen in de Ronde Bleek. Dit naar aanleiding van de verhalen over zeer grote regenboog forellen. Op de website stond dat men minimaal moest vissen met een hengel aftma 8 en een lijnsterkte van 9 pond. Dus dat beloofde wat en bleek ook waar te zijn.
Tien vliegvismannen hadden zich aangemeld, helaas heeft onze club nog geen vliegvisvrouwen als lid maar daarover later meer. Afspraken gemaakt wie met wie mee zou rijden en dat we om 9.00 uur aanwezig zouden zijn. Om 7.30 uur heb ik Kees en Francesco opgehaald in Houten en na een voorspoedige rit van circa 115 km en 5 kwartier kwamen we op tijd aan in Sterksel om te genieten van een kopje koffie. De voor de ochtend voorspelde bewolking was er niet, de lucht was redelijk blauw met enkele wolkjes, zacht windje en een temperatuur van circa 10 graden welke in de middag op zou lopen naar circa 15 graden. Voor ons mensen goed weer dus.
Zes man hadden er voor gekozen om te vissen vanaf een vlot, Petar Bajai gebruikte zijn hightech bellyboot en drie man gingen de kanten en kreken afstruinen.
Ik belande met Kees op een vlot, mocht voor stuurman spelen, terwijl Kees als “kapitein” plaats nam in zijn stoel. Hij heeft aangetoond dat je dus gemakkelijk een hele dag kunt vliegvissen vanuit je stoel, zelfs vanuit zijn stoel maakt hij perfecte worpen!!
We kozen voor de korte zijde van het meer omdat hier de wind opstond en er volgens de diepte kaarten op de website enkele minder diepe plateau’s op 4 tot 6 meter lagen alvorens het de diepte in schoot van 14 m1. Tevens was dit de kortste afstand vanaf de steigers want erg snel gaat zo’n vlot niet, varen kost vliegvistijd, zeker toen we halverwege de ochtend helemaal niet meer vooruit kwamen doordat er te veel nylon in de schroef bleek te zitten en we van vlot moesten wisselen. Ieder vlot is voorzien van 2 ankers die je ook echt wel nodig hebt omdat zelfs de zwakke wind het vlot van zijn positie blaast. Of was het nu die grote vis die ons mee trok?
Gezien de adviezen en het koude weer van afgelopen nacht begonnen we met nimfen op diepte te vissen, dit leverde helaas geen aanbeten op. Inmiddels was de vis redelijk actief in het oppervlakte, niet echt aan het azen maar wel dolle pret met sprongen en grote kolken. Wat voor mij betekende dat ze hoog zaten. Heb er toen een klein wit streamertje van zonkerstrip aangebonden en kreeg al gauw een zeer grote vis aan de haak welke enkele minuten mijn hengel krom trok. Helaas in het zicht van het vlot nam hij nog een run en brak de lijn. Gelijk de lijn aangepast van 0,20 naar 0,25 want dat zou me niet nog eens gebeuren. In het uur dat volgde weer 2 grote vissen gehaakt maar deze schoten helaas na enkele minuten los. Hoe ik weet dat het grote vissen waren? Nou de hengel #7 stond redelijk krom, wat we zagen zag er groot uit en Kees bevestigde dit. Toen weer beet, en weer zwaar en groot, weer enkele minuten met een kromme hengel gestaan maar helaas niet kunnen landen door wederom lijnbreuk van 0,25 mm!!! Kees maakte toen de wijze opmerking dat ik nog moest leren om grote vis binnen te halen, gebruik moest maken van de slip om de klappen en runs op te vangen. Nou een betere “Kapitein” kan je als leermeester niet aan boord hebben.
Helaas voor Kees heeft hij in de ochtend geen enkele aanbeet gehad ondanks de wisseling van diep vissen naar intermediate en drijvend. Zo nu aan dan kwam Petar in zijn hightech bellyboot met dieptemeter, visfinder en elektromotor langs varen en vertelde ons dat er toch wel vis zat op 4 tot 5 meter onder hem. Hij heeft die dag helaas niets kunnen vangen.
Tijd vliegt en het was inmiddels half één en tijd voor de lunch met een broodje bal en kopje soep.
Na de middag over gestapt van een wit streamertje naar een zwarte, vraag me niet waarom maar dat voelde zo. Het binnen strippen met felle korte rukje snel achter elkaar gaf het beste resultaat. Die middag 2 vissen gehaakt en met aanwijzingen van Kees de lijn na het haken opgespoeld, gelijktijdig de lijn onder spanning houden valt nog niet mee, en de slip gebruikt om de vis, minuutje of 10, af te matten en binnen te halen. Deze 2 vissen waren wel een slagje kleiner dan die vier verspeelde vissen in de ochtend maar ik was er zeer blij mee.
Tegen het einde had Kees nog wel twee aanbeten maar wist helaas geen vis te vangen. Ook op de andere vlotten was men niet echt succesvol geweest. Francesco had er één gevangen, Ruud alleen aanbeten en ook Jaap en Henk moesten het doen met aanbeten. Keesde Vries had in de kreken 17!!!! vissen weten te vangen op een afgekloven CDC vliegje en onze nieuwe leden Erwin en Niels ieder 3. Later die middag kreeg Erwin een afgekloven snakefly en ving er nog 11 bij!!! Bleek dus dat ik als vlotvisser de meeste vissen verspeeld had maar ook gevangen.
Vier uur en tijd om naar huis te gaan. Op de parkeerplaats troffen wij een charmante jonge dame die haar spullen in orde aan het maken was om nog enkele uurtje vanuit de belly boot te gaan vliegvissen. Dus ja, ze bestaan echt wel: “vliegvisvrouwen”.
Al met al een memorabele dag welke zeker voor herhaling vatbaar is.