Details

Geschreven door: Gerrit van Middelkoop

Categorie: Scandinavie

Gepubliceerd: 30 mei 2017

Tien jaar geleden begon Tim er al over of ik mee ging zeeforellen op Funen. Maar ja, tijd en budget voor dit soort uitjes is altijd beperkt en de zalmen en forellen in Canada, Rusland, Oostenrijk wonnen….  En dus kwam er niets van tot voorjaar 2017. Gerard Mathijsen wilde ook mee en die had me inmiddels behoorlijk geïnfecteerd met zeebaarzen en vliegvissen op zout water.

De verwachting en voorbereiding vooraf zijn vaak even leuk als de trip zelf en ook dit keer werd er oeverloos heen en weer gemaild, gewapd en gebepd over vliegen lijnen hengels en beste periode. We prikten de laatste week van april, volgens Tim heel goed voor zeeforel en nog geen geep om je vliegen te verruïneren. Nou leek mij een zooitje geep wel aardig voor de afwisseling, maar volgens zeggen zou je “die krengen al na een middag beu zijn”. Je snapt dat mijn verwachting naar die heilige zeeforellen steeg en mijn voorraad Pattegrisen, mysis, Juletra’s en hoe die andere Deense creaties mogen heten groeide navenant tijdens de voorafgaande winter.

Maar toen kwamen de onheilsberichten: in maart was er een algenexplosie en daar houden zeeforellen niet van, maar nog tijd zat geen paniek. Kort daarna zakte de temperatuur naar winterse waarden en April was vies koud en winderig. De vangstmeldingen waren dramatisch. Gidsen op Funen zijn net als hun collega’s in Canada: “You should have been here last week”… Die Denen zijn creatief en bedachten een nieuwe variant: “Mei is het nieuwe April” ???????? O, dus dan is April dus logischerwijze het nieuwe Maart en dan gaan we dus kou lijden en geen moer vangen? Maar wat doe je als je onderkomen en week verlof al hebt geregeld, we gaan en het wordt vast een succes, toch…..

Met twee uitpuilende auto’s vertrokken we tenslotte in het holst van de nacht (want dan kun je alvast een middagje vissen). Tims auto had wat probleempjes met koelwaterlekkage maar dat mocht de pret niet drukken en we hadden een heel voorspoedige reis. Het huisje was lekker ruim en als senior (62 ten opzichte van 40 en 50) werd mij de grootste kamer gegund. Om 14 uur waren we klaar om de zee in te waden.

Het was koud (8 graden) en het waaide hard kracht 5. Maar Tim bracht ons naar een goede stek, Toro, waar je altijd wel een plekkie met luwte of rugwind kunt vinden. En we kregen volgers en aanbeten, weliswaar nog geen gelande vis, maar ze waren er duidelijk wel. Pfoe, best een opluchting!

Volgende dag even informeren bij de vliegvisshop in Odense. Daar was de stemming licht bedrukt. Slechte vangsten en slechts één Zweed was tevreden met de afgelopen week met tien zeeforellen. We werden naar de lijzijde van het eiland verwezen en daar zag ik het wel zitten. Mooie groene bosomgeving en gemengde bodem waar goed te waden viel, dacht ik, maar toen zwom ik dus al. Terwijl mijn spullen hingen te drogen, vingen Tim en Gerard de eerste zeeforellen en nog mooie ook. Dus snel weer vissen en zowaar een zeeforel(letje) vond mijn pattegrisen de moeite waard.

Op weg naar het huisje bleek dat Tims radiateur wel erg lek geworden was, we overwogen zelfs of we er in zouden kunnen pissen als het koelmiddel en water op waren, maar gelukkig kwamen we rijdend aan bij ons vissershol. Want het was inderdaad al aardig sfeervol thuis geworden met al die waadpakken, bellyboaten, fileerspullen en lege bierflessen. Gerard speelde voor Jamie Oliver en had voor twee weken pasta bij zich. Nog een flinke bodem uit de fles whisky als toetje en dag 2 was alweer over. Nog maar vijf te gaan.

Goede visvakanties openbaren zich bij mij altijd op dag 3. Als je dan niet meer op je telefoon of horloge kijkt en het idee hebt dat je eindeloos kunt doorvissen en met “tijd kunt morsen” is het een topper. En bingo: op Funen kan dat. Ook geen gedrang om een goede stek te veroveren zoals dat in Canada de laatste jaren steeds meer voorkomt, heb je de hoofdprijs betaald en moet je nog gaan lopen ellebogen en stressen in zo’n prachtig stukje natuur.

Funen is geweldig! Kom je toevallig eens een paar vissers op een topstek tegen, dan ga je gewoon die kilometers kust aan de andere zijde proberen. En de natuur is fantastisch, zelden zo van de zingende leeuweriken genoten als op onze favostek in Toro. Tim vertelde nog van de bruinvissen die je hier vaak kunt spotten, maar die vonden het zeker ook nog wat koud.

De vangsten begonnen ook te verbeteren. Gerard ving zelfs nog een prachtexemplaar van 62 cm en we kregen alle drie vijftigers op de kant. Dat was vooral te danken aan het gidswerk van Tim, die man kent de stekken hier verdomd goed en daar heeft hij ook heel wat vakantietijd in gestopt in het verleden. Ik keek een dagje “de kunst af” bij Tim en hij heeft een hele efficiënte aanpak ontwikkeld. Heel veel lopen, zoeken en snel door het water gaan totdat je aanbeten krijgt en dan inzoomen en het water afmillimeteren. Zeeforel trekt snel rond en zo kan het gebeuren dat je uren geen aanbeten krijgt en dan opeens een “double header” krijgt. Ik haakte een mooie vijftiger op mijn dropper vlieg en die sprong als een steelhead wild rond. En opeens werd hij rustiger en zag ik twee visschimmen:  een kleinere forel had de eronder bungelende Pattegrisen gegrepen! Het kan af en toe ook heel taai zijn. Sta je na een dag blanken te overwegen wat je hier aan het doen bent, dreunt er een mooie op. Dat geeft vrijwel dezelfde kick als een dikke canadese zalm haken na een paar slappe dagen.

Het was een fantastische visvakantie. De Denen zijn goed bezig met het verbeteren van de  visserij en het lijkt alleen maar beter te worden in de toekomst. En toch is het allemaal zeer betaalbaar en er is oeverloos ruimte en rust.  Je moet er niet naartoe gaan om tientallen forellen te vangen, maar als je eindeloos wilt dwalen langs prachtige kusten en je vis graag wilt “verdienen”, dan is Funen de plek.

Voor mij de start van een goede traditie.

Details

Geschreven door: Simon Engwerda

Categorie: Scandinavie

Gepubliceerd: 12 december 2014

Het is eind oktober, dinsdagochtend rond 08.00 uur, er stopt een rode Nissan Micra voor de deur.. Het is de start van een korte vakantie met Kees naar een oude bekende rivier in Denemarken; de Kongea. Een tas met kleding, een kist met proviand, een stuk of wat hengels en een bescheiden voorraad aan overig hengelsportmateriaal wordt ingeladen en off we go!

De dag is grijs en grauw; regen, een dik wolkendek en een straffe, gure wind vergezellen ons de gehele reis naar het land dat zoveel gelijkenis met de onze vertoont. Echter de visserij die we beogen is van een heel andere aard, daar kunnen wij in Nederland alleen nog maar van dromen.. Voorgaande trips naar de Kongea stonden allen in het teken van vlagzalm en (bruine) forel, alleen dit maal staat de zalm (en zeeforel) op het menu! Kees heeft weliswaar 1 maal een zalm weten te vangen in de Kongea, dit was toch min of meer een toevalstreffer te noemen. De komende dagen gaan we alles uit de kast halen om deze prachtige vis te verleiden.. De reis verloopt vlot ondanks het slechte weer en zo rond 4 uur in de middag komen we aan op de Villebolcamping. De eigenaar Allen (een oude zeebonk) is verrast ons te zien, hij had vanwege het slechte weer niet verwacht dat we nog zouden komen. We worden zeer hartelijk door hem ontvangen en maken een praatje in zijn winkeltje. Twee weken terug is er op nog geen 200 m. van de camping nog een verse 14 ponds zalm gevangen! We krijgen de sleutel van ons blokhutje waarna we, uiteraard volledig uitgerust met hengel en vliegen, eerst richting rivier wandelen. De laatste 2 uur daglicht worden al vissend doorgebracht, zij het clandestien want het VVV-kantoor is voor ons al niet meer op tijd te bereiken.

De rivier staat hoog, het water is bruin en stroomt erg hard. Geregeld komen er grote pollen met gras, wier en ander groen voorbij drijven, een teken dat het veel heeft geregend de laatste dagen. Minutieus gaan we te werk, vanaf de camping stroomafwaarts richting de grafheuvel vissend, waarbij voor ons de keuze is gevallen op een zo groot mogelijke vlieg met de snelst zinkende polyleader om de vlieg toch nog enigszins op diepte te krijgen. Nog geen 10 meter gevist en ja hoor…. Nee toch niet, het was slechts een boeggolf van vermoedelijk een mooie zalm die een plek op een soortgenoot veroverde. Al kan een geschrokken snoek ook nog tot de opties behoren, wie zal het zeggen. Hoe dan ook, een aanbeet blijft uit. Het controleren van de vlieg is wat lastig, met name omdat er vanwege het hoge water een behoorlijke afstand is tussen de bewandelbare oever en de hoofdstroom van de rivier. De vele rieten die nu op ongeveer 2 meter vanwaar wij staan te vissen in het water staan maken met name het laatste stuk van de drift moeizaam. Een paar mooie pools worden bevist, totdat het donker wordt en we weer richting de hut gaan om te eten. Allen komt ’s avonds nog langs om de vergunningen voor de komende 2 dagen te brengen (in Denemarken koop je een vergunning voor 24 uur, dus we mogen t/m vrijdagochtend 10 uur vissen) en wij zitten ondertussen lekker aan een biertje en een borrelhapje.

De volgende ochtend volgt eerst een trip naar Ribe, alwaar we op ons gemak door het stadje wandelen, een rondje rond de kerk doen (want het VVV-kantoor is nog gesloten) en uiteindelijk onze vergunningen halen. De bijbehorende brochure (in het Nederlands) maakt ons lekker met een paar plaatjes van 30+ pond zalmen, ruim de meter gepasseerd. In de plaatselijke jacht en outdoor zaak worden we eveneens gewezen op foto’s van heren met grote zalmen, de meeste overigens gevangen in de Ribe A, een rivier die alleen voor Denen te bevissen is, toeristen krijgen hier geen vergunning voor. Rond 11 uur zijn we weer terug, nadat we een stuk overheerlijk Deens gebak hebben gehaald, en staan we aan de rivier. Het weer is vanochtend helder met een lekker zonnetje, het is zowaar warm te noemen. We vissen stroomopwaarts vanaf de camping. Eerst een gekende zeeforelstek, vervolgens ‘Kees zijn zalmstek’(de plek waar Kees zijn eerste zalm ving) en later verder stroomopwaarts beginnend in een prachtig brede bocht van de rivier. Tot dan toe geen schub gezien.. Geen vlieg die van het water gepakt wordt, geen kolk, boeggolf of ander teken van leven. Ondertussen begint het wat donkerder te worden, een windje steekt op de zon wordt afgewisseld met donkere wolken.. Hmm, het licht is goed hoor ik Kees zeggen. En ja hoor binnen een kwartier is daar ineens een mooie head-and-tail. Een zalm van zo’n 10 pond, redelijk rood gekleurd (dus al langere tijd op de rivier), komt even los van zijn ligplaats en maakt zo’n mooie ‘duik’ door het wateroppervlak. Zal het dan toch… We gaan opnieuw naar het begin van de genoemde bocht en we zijn nog niet daar of er springt een andere (eveneens vrij rode) zalm volledig uit het water. De springende vissen zijn bijna niet te vangen, maar toch, ze zijn er en we weten waar! Minutieus vissen we de beide stekken een keer of 4 af, verschillende vliegen en zinksnelheden van lijnen en polyleaders worden aan de hoofdlijn geknoopt, zonder resultaat.. Rond een uur of 5 zijn we koud en laten we de rivier voor wat het is en keren we terug naar de blokhut. Daar wacht een stuk Deens gebak en een heerlijk glas whisky. De avond wordt gevuld met eten, praten, lachen, drinken en later komt er ook nog een boek op tafel; All Fishermen are Liars van John Gierach; een grappig geschreven boek waar de essentie van het vissen tot zijn recht komt; met een hengel aan de waterkant staan en rustig je omgeving in je opnemen. De rest is bijzaak.
 

De donderdag is de laatste visdag, we hebben de vergunningen al, dus staan om een uur of 9 aan de waterkant. Het is een hele grauwe dag, een dik wolkendek zonder enige onderbreking hangt de hele dag boven ons. Desondanks vissen we zeer geconcentreerd. We starten bij ‘Simon zijn zeeforelstek’ (de stek waar ik mijn eerste aanbeet van een zeeforel kreeg die in zijn geheel het water uit stoof en de haak loste, voor eeuwig een beeld in mijn geheugen achterlatend); een kring achter de rieten verraad vis, maar deze is niet bereikbaar vanaf onze zijde. We vissen kalm en precies door. Kees wisselt op een gegeven moment zijn drijvende vliegenlijn voor een zinkende, knoopt een nieuwe vlieg aan zijn leader en maakt deze even nat in een ondiep stuk ondergelopen oever. Het is ongelooflijk maar waar, maar laat dat nou juist de plek zijn waar een geïnteresseerde bruine (of zee?)forel ligt te wachten  en Kees zijn vlieg grijpt. Met stomheid geslagen bekijken we dit tafereel en het zetten van de haak is tevergeefs.. De vis is alweer weg, nou ja de eerste aanbeet van de trip, wie weet wat de rest van de dag brengt. We komen per slot van rekening ook nog langs de zalmstekken van gisteren.. Weer wat wakker geschud door deze onverwachte wending vissen we stug door. De zalmvlieg wordt vervangen door een witte snoekstreamer. Die valt goed op in het bruine water en ach, als een zalm wil pakt hij die ook wel. Daarnaast kan er natuurlijk ook altijd nog snoek gehaakt worden (al wordt er zonder stalen onderlijn gevist) wat in deze moeizame omstandigheden een welkome afwisseling is. We vissen de gehele dag stug door, verkassen nadat de zalmstekken visloos zijn gebleven eerst even naar de hut om  te eten, waarna we een prachtig stuk van de rivier verder stroomafwaarts van de camping bevissen. Tegen het vallen van de duisternis laat een forel zich weer even zien, een kring pal in het midden van de rivier verraad een teken van leven. De vlieg wordt keurig over de plek geloodst, maar helaas ook nu zonder resultaat. Uiteindelijk met het vallen van de duisternis verlaten we de rivier.. Moe maar voldaan wordt er teruggekeken op een flitstrip Denemarken. Veel leuke herinneringen zijn opgehaald en zoals iedere keer daar is de prachtige omgeving indrukwekkend.
 

De vrijdag is de dag van vertrek.. Nog even naar de rivier om Kees zijn zalmstek te bevissen. We hebben per slot van rekening nog een vergunning tot 10 uur in de ochtend. Nog 1 maal een paar honderd meter rivier afvissen, want je weet maar nooit… Maar helaas, ook vandaag laat de vis zich niet vangen. We nemen afscheid van Allen, die zich opmaakt voor het afsluitende weekend van het seizoen  met de vaste gasten en rijden weer huiswaarts. Net als op de heenweg met veel regen en een donkere lucht. We hebben keihard gevist, maar zoals het gaat met de Atlantische zalm is het altijd maar afwachten wanneer de vis zin heeft, deze dagen schijnbaar niet. Al was de pret er zeker niet minder om, het dichtst in de buurt van vis zijn we uiteindelijk gekomen via de vangsten van John Gierach, het was maar goed dat All Fishermen are Liars in de tas zat… 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Details

Geschreven door: Jaco Griffioen

Categorie: Scandinavie

Gepubliceerd: 03 december 2011

Even een korte introductie. Ik ben een beginnende vliegvisser en deze zomer gingen we met het gezin naar Noorwegen en natuurlijk gaat de hengel mee als je naar dit land gaat. Aan het begin van de vakantie heb ik gevist in een bergmeertje bij Tuddal. We zaten daar in een blokhut op een berg met prachtig uitzicht op een klein meer, er stroomde een riviertje in en uit het meer. De volgende dag geinformeerd of er gevist mocht worden en meteen een vergunning gekocht. De volgende avond om zeven uur naar het meertje waar ik een roeibootje van de eigenaar mocht gebruiken. Vanaf de kant vissen was namelijk niet mogelijk omdat de dennenbomen bijna tot in het meertje stonden. Het vissen op het meertje ging niet makkelijk, je weet niet waar je vissen moet, dan weer een kringetje links dan weer rechts. Na 45 minuten van tactiek veranderd en besloten om de oeverzone waar riet of andere planten groeien te gaan afvissen. Daar heen geroeid en inderdaad ging het beter, een uurtje later had ik een paar aanbeten gemist maar ook twee forelletjes van 20 cm gevangen. Het was nu negen uur en ik hield het voor gezien. Al terug roeiend ook nog een bever zien zwemmen dus al met al een mooie avond in prachtige natuur. Terug bij de hut met een wijntje in de hand zag ik dat om half tien er nog veel meer visactiviteit op het meer was. De volgende avond ben ik pas om negen uur gaan vissen. Dit is geen probleem omdat het in Noorwegen niet snel donker wordt. Deze avond een sedge aangeknoopt met een donkergroen lijf en een zwart gevlekt dek, bovenop de vlieg steekt een witte toef uit zodat deze goed is te zien. Meteen begonnen met het afvissen van de oeverzone en na 15 minuten weer een mooi getekend bruin forelletje in de boot. Nog een half uur gevist maar het lukte niet om een aanbeet te krijgen. Toen bedacht dat de plaats waar een riviertje een meer uitloopt een goede stek moet zijn. Op een afstand van het riviertje gestopt met roeien en het bootje dreef heel langzaam op de stroom richting het riviertje. Ik zag wat kringen op de overgang van riviertje en meer. Deze waren nog buiten bereik en ik wou ook geen vis overgooien. Eerst een meter of vijf voor de uitgang afgevist en de tweede worp was al raak, een mooi forelletje van 25 cm in de boot. Gauw onthaakt en weer laten zwemmen. Daarna zag ik een kring op een paar meter voordat het stroompje begon. Een paar valse worpen om de vlieg te drogen en de vlieg 50 cm voor de kring gegooid, (ik was maar wat trots dat dit zomaar in één keer lukte) de stroming liet de vlieg heel langzaam over de plek gaan en weg was de vlieg. Met een lijnstrip de haak gezet en weer een 25 cm forelletje.

Dit smaakte naar meer maar omdat het bootje te dicht naar het riviertje dreef gauw weer een stukje het meer op geroeid. De vlieg nu droog geknepen, in de dry-shake gestopt en daarna weer ingevet. Ondertussen was het bootje weer aardig terug gedreven en kon ik de vlieg weer richting riviertje presenteren. Ik zag een kring maar de vlieg kwam een meter of wat te kort. Nog wat meer lijn in de lucht maar net voor ik de vlieg wil presenteren gooi ik de leader in de knoop en hangt de vlieg bij het begin van mijn vliegenlijn. Natuurlijk net nu! en kon ik een paar krachttermen niet onderdrukken. Dat vliegvissen blijft lastig. Gauw de boel uit de knoop gehaald en gelukkig was ik nog niet te dicht bij gekomen. De lijn weer op lengte en nu kwam de vlieg goed op het water, de vlieg lag nog geen seconde of weg was hij. Weer een lijnstrip en ook dit forelletje kwam in de boot. Ik zag nog een aantal kringen maar om die te kunnen bevissen ging het bootje door de stroming mij iets te snel richting riviertje. Een 20 meter opzij geroeid en daar het bootje op de kant getrokken en voorzichtig richting riviertje geslopen, gestopt op een meter of vijf van het riviertje om geen vis te verjagen. Het riviertje was circa 4 meter breed en dit was verdeeld in twee stukken door een paar rotsen. In beiden zag ik regelmatig kringen maar daar stroomde het toch al wat sneller. De vlieg die nu erg was verfrommeld vervangen door een zelfde exemplaar en de lijn op lengte gebracht naar de dichtsbijzijnde stroom. De vlieg landde maar werd nu meteen zijwaarts gedrukt door de stroming. Vanuit het bootje viste ik met de stroming mee maar nu er dwars op, en dat ging niet lekker. Toen schoten de werplessen van Gerrit van Middelkoop weer voorbij. Die had verteld dat je bij stromend water de lijn gegolfd op het oppervakte kan laten komen, dit hadden we ook een paar keer geoefend dus ik dacht dit moeten we nu maar proberen. Er was weer een mooie kring en nu tijdens de afworp een paar voorzichtige zijwaartse zigzag bewegingen toegevoegd. De vlieg kwam heel gelukkig neer een 40 cm stroomopwaarts en dreef perefect over de plek van de kring. Pats weg vlieg, exact op dezelfde plek waar de kring eerst was. Haak zetten en een fraai forelletje in mijn handen. Nu voelde ik me toch echt een vliegvisser en het vertouwen steeg enorm. Met het nieuwe vertrouwen op dezelfde manier ook de overzijde van het riviertje afgevist en daar ook nog een forelletje gevangen. Ondertussen begon het aardig te schemeren en na vijf vissen uit de overgang van meertje naar riviertje te hebben gevangen was het mooi geweest. Het riviertje heb ik na de laatste vis van dichtbij bekeken en schatte het water op circa 40 cm diep en glas helder. Het weer was deze dagen ongeveer 25 graden en onbewolkt. Het waren bruine forelletjes die op de rug bijna zwart zijn en met fel rode stippen getekend.

Veel visplezier, Jaco Griffioen

Details

Geschreven door: ad Werdekker

Categorie: Scandinavie

Gepubliceerd: 26 november 2011

Begin dit jaar sprak ik op de club met Johan de Rooij over zijn vliegvisavonturen in Noorwegen en spontaan vroeg hij mij of ik geen zin had om met hen mee te gaan voor een visvakantie in Noorwegen. Op mijn vraag wie er meegingen met het avontuur, vertelde Johan mij dat het Pierre Bakker en Jan van zandwijk waren. Van Jan had ik de naam in de wandelgangen wel eens gehoord maar had de beste man nog nooit ontmoet. Van Ton Temming hoorde ik dat Jan een fenomeen was op het gebied van CDC vliegen binden en dat de vliegen in zijn winkel onder de glazen stolp van de hand van Jan waren en dat Jan ook een workshop CDC-binden in de workshopruimte van Ton zou komen geven. Interessant gezelschap dacht ik. Ik hoefde er niet echt over na te denken en besloot Johan te vertellen dat het mij wel aansprak en dat ik mee ging. De vistrip was gepland op half september, omdat dat volgens insiders de beste tijd was om naar Noorwegen te gaan om te vissen. De waterstand stond dan laag met mooie poelen met vis en het weer kon ook erg fraai zijn, terwijl de grote drukte al achter de rug was. Het leek mij wel aardig en nuttig om voor die tijd wat vliegen te gaan binden om aldaar niet met lege handen te staan en besloot het gezelschap bij mij thuis uit te nodigen voor het binden van vliegen. Nu kan ik best wel een aardig vliegje binden en had bij een blik in de vliegendoos van Johan wel eens mooie CDC-vliegen gezien, maar bij het ontmoeten van Jan van Zandwijk en het binden met hem, ging er toch weer een nieuw bindwereldje voor mij open. Allereerst is Jan heel erg zorgvuldig in het samenstellen van de materialen. De verschillende kleuren floss en de kwaliteit van de CDC-veertjes en het samenstelling daarvan. Hij heeft een geheel eigen bindmethode ontwikkeld die op het water zeer doeltreffend is. Het blijkt in de praktijk nl. dat hij gewoon gelijk heeft als hij zegt dat je geen concessies moet doen v.w.b. de kleur de samenstelling en de afmeting van de vlieg, dit moet gewoon kloppen. Ook de bijzonder wijze van binden, de opbouw van de vlieg sprak mij zeer aan. Voor mij dus een zeer leerzame bindavond en onder het genot van een hapje en een drankje ook een gezellige ontmoeting. In de aanloop nog een keer bij Johan en nog weer een keer bij mij gebonden zodat we goed voorbereid op de trip naar Noorwegen waren. Uiteraard werden al de zaken van belang voor de trip gezellig onder elkaar doorgesproken.

De vertrekdatum werd gepland op 14 september. De reis verliep ondanks het zeer slechte weer, storm en regen, zeer voorspoedig. Nu leent de auto van Pierre zich uitermate voor zo'n lange reis. Alle inzittenden zaten zeer comfortabel op een leren stoel met armleuning Na vertrek rond 19.30 uur waren we de volgende morgen mooi op tijd om de veerboot te nemen in Frederikshaven in Denemarken die om 08.30 uur zou vertrekken naar Oslo Noorwegen. De zeereis naar Noorwegen verliep bij erg mooi weer. Na een tocht van 10 uur, waarbij de laatste 3 uur door het fjord naar Oslo, met prachtige vergezichten, arriveerde de boot te 18.30 uur in Oslo. Aan boord van de Stena line hadden we een 4 persoons hut met douche. De verzorging was heel goed. De maaltijd was in bufetvorm waarbij het aan niets ontbrak. Na het tanken van het benodigde autogas, ging de reis door over de weg in de richting van de eindbestemming Tynset, alwaar wij te 23,30 uur aankwamen. Het overgrote deel van de reis had Jan achter het stuur gezeten. Jan weet ook zeer goed de weg daar, hij kan de weg zowat dromen. Maar toch petje af voor zijn stuurmanskunst. Na het uitladen van de spullen en een verdiende borrel was het slapen geblazen in ons tijdelijke huis. Dit huis in een karakteristieke Noorse blokhutten stijl, was helemaal af en van alle gemakken voorzien tot zelfs een wasmachine en afwasmachine en open haard aan toe. Johan en ik deelden een kamer en Jan en Pierre hadden op de bovenverdieping ieder een eigen kamer. Na een goede nachtrust gingen we de volgende morgen naar Hein, een Nederlandse vliegvisgids, die een blokhuis aan de Glomma heeft op een wereldstek. Van Hein kregen we de benodigde visvergunningen.

Ook van Hein een paar waardevolle tips ontvangen betreffende mooie en visrijke visstekken en na een bak koffie op naar de Glomma voor het vissen.

 

Mooie grindbedden en volle visstekken.

De Glomma zag er perfect en kraakhelder uit, het weer was fris maar droog. Al heel vlot ving ik mijn eerste vlagzalm op een stuk naast het eiland en zag op een grindbed forel paaien, die ten tijde van ons verblijf, vanwege de paaitijd, niet bevist mocht worden. Prachtig om te zien hoe de forel op enkeldiep water om elkaar heen draaiden. Terwijl de dag vorderde, werd het weer en de vangsten beter. Als de zon zijn werk doet, komen de sedges en eendagsvliegen tevoorschijn wat op het water een spektakel betekend. Overal om je heen zie je stijgende vlagzalm. De vangsten waren dan ook prima. Zo hebben we heel afwisselende dagen beleefd. Ook de natuur om ons heen was lust voor het oog. De berkenbomen in het bos vertoonden volop herfstkleuren, wat in samenzijn met de naaldbomen voor een prachtig schouwspel zorgde.

Een prachtige visstek aan de Glomma. 

Tijdens ons verblijf werd er iedere avond door Jan en Pierre een verse maaltijd gekookt met een lekkere karbonade of bal gehakt. Ook zuurkool met rookworst en vette zuuuuuuuu stond op het menu. Voordat we naar de Glomma gingen werd er door een ieder tijdens het ontbijt een lunchpakket met koffie gemaakt zodat we aan de waterkant ook voorzien waren. Na de eerste dag had zo een ieder een taak binnen het huis zodat ook het huishouden op rolletjes liep. Het weer was zeer afwisselend. We hebben een paar mooie dagen gehad en een paar dagen met wat regen. Gelukkig weinig wind. Ook tijdens de regenachtige dagen werd er goed gevangen. In de middag begon de vis gewoon te stijgen en werd er ook tijdens de regen goed gevangen. Je kon de vlagzalm gewoon horen stijgen. Bij het wegnemen van de vlieg van het wateroppervlak door de vlagzalm, was dikwijls een soort "ploepje" hoorbaar en als je dan in die richting keek, zag je de kring op het water waar de vis de vlieg weggenomen had. Zo hebben we gedurende ons verblijf op flink wat stekken in de rivier gevist en altijd redelijk tot heel goed gevangen ondanks de verschillende weersomstandigheden. Wat heel mooi aan de Glomma is, is dat de visstekken zeer redelijk te lezen zijn en met behulp van de tips van Hein heel goed te vinden. Ook de ervaringen van Jan, Johan en Pierre, opgedaan in voorgaande visvakanties aan de Glomma stonden garant voor goede vangstresultaten. Er was een dag bij dat het slecht lukte. Die dag was de enige dag dat ik maar een vlagzalm op de nimf ving, mede omdat je ze niet zag stijgen. Ook wel weer leuk dat je de nimf niet voor Jan met de korte achternaam had gebonden en dat hij werkte. Dat Noorwegen een grillig klimaat heeft is geen verrassing. We werden op een dag wakker en alles was door de nachtvorst wit gevroren. Na een uur was ook dat weer weg en scheen de zon weer volop. De temperaturen waren wel wat frisser dat bij ons thuis en op een sombere dag is dat best wel te merken, maar na een visdag en een goede maattijd, was het heel goed vertoeven in de riante zithoek voor de koffie en de borrel met af en toe de open haard. Omdat Johan al met een flinke verkoudheid op reis ging en hij een beetje bleef tobben, moest hij vanwege zijn verkoudheid een dag afhaken en thuisblijven en of dat nog niet genoeg was, gleed hij langs de waterkant ook nog een keer ongelukkig uit waarbij hij zijn rechter knie blesseerde. Omdat de knie lelijk dik geworden was, zijn we de volgende dag naar de dokter in Tynset gegaan die gelukkig voor Johan niets ernstigs constateerde. Een dagje rust zou voldoende zijn volgens de arts, maar wel voor Johan weer een visdag minder. Omdat het niet alsmaar alleen vissen was, hebben we ook een mooi uitstapje gemaakt naar o.a. Roros. Dit is een heel oud kopermijnstadje met zeer bijzondere oude huisjes van honderden jaren oud. Ook hebben we een paar heel mooie vislocaties bezocht aan andere rivieren met mooie watervallen. De voorlaatste dag van ons verblijf was zeer regenachtig. Ondanks die regen in de middaguren toch heel behoorlijk gevangen, overal stijgers.

Omdat het al eerder na een flinke hoeveelheid neerslag was gebeurd dat de rivier gewoon 40 cm was gestegen en omdat de vooruitzichten dermate slecht waren dat het er naar uitzag dat het wel eens de verkeerde kant kon opgaan met de waterstand en ook na de waarschuwing van Hein, hebben we besloten de terugreis een dag eerder aan te vangen. Geen van allen hadden daar een probleem mee en voor sommigen kwam het prima uit. Zo gingen we op vrijdag 24 september omstreeks 10.00 uur, tijdens natte sneeuwbuien weer op de terugweg. Eerst in de richting Oslo voor de veerboot. Tijdens deze rit nog even een heel mooie forellenstek bekeken aan de rivier de Atna.

De rivier de Atna.

Omstreeks 17.00. uur kwamen we in Oslo bij de boot aan die te 19.30 uur vanuit Oslo naar Denemarken vertrok. Wederom een prima maaltijd genoten en tijdens de donkere uren de overtocht gemaakt, waarbij de een wat meer slaapuren dan de ander in de hut heeft gemaakt. De reden hiervan is dat Pierre en Johan een snurkconcert gaven die er voor zorgde dat de stoker uit de machinekamer kwam en met z'n voelermaatje door de gang liep op zoek naar het euvel. Toen hij bij onze hut aankwam begreep hij waarom ik buiten de hut stond. Op zaterdag 25 september te 07.30 uur arriveerden wij in Frederikshaven in Denemarken en verliep de terugreis over de weg verder zeer voorspoedig. Zoals de aanhef van dit artikel al doet denken, was dit voor mij een zeer bijzondere ervaring. Het natuurschoon in Noorwegen is overweldigend, achter elke boom zie je een aanzichtkaart maar dan in herfstkleuren. De vangsten waren wat mij betreft ronduit goed en op sommige dagen meer dan uitstekend, wat de trip voor mij zeer de moeite waard maakte.

Een prachtige vlagzalm op de droge vlieg.

Ad Werdekker