- Details
- Geschreven door: Marco Ippel
- Categorie: Polder
Er is al genoeg over geschreven en iedereen heeft waarschijnlijk zijn eigen manier van een snoek leader maken of juist kopen.
Ik had het probleem dat elke keer dat ik vast had gezeten (en dat gebeurt nogal eens in een boom of iets dergelijks) dat mijn stalen onderlijn gekinkt was en dat deze dan bijna niet meer recht te krijgen was. Als je met lichte streamers vist is dit heel vervelend want dit beïnvloedt de actie van de streamer in het water.
Zo'n gebogen stalen stangetje geeft meestal niet een betere actie aan je streamer. Toen ik het probleem voorlegde aan Hennie (Traditional Hengelsport) kwam hij met een hele mooie oplossing. Er bestaat gevlochten lijn wat omhuld is met staal draad. Het is flexibel genoeg om te knopen en sterk genoeg om mee te snoeken.
Ik heb de draad met een trekkracht van 10 kg dit is meer dan voldoende om mee te snoeken het materiaal is erg flexibel het kinkt niet en het beïnvloedt de actie van de streamer niet. De naam van het materiaal is graphite metal tresse. Je kan een stukje van 25 cm gewoon met een voorslag knoop verbinden aan een stuk 40/00 of net waar je mee vist. Ik heb er nu verschillende snoeken mee gevangen en er is nog geen beschadiging op te vinden.
{jcomments on}
- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Polder
Afgelopen zondag stond er weer een gezamenlijke visdag gepland voor de leden van Vliegvisgroep The Leader. De herfst staat in het teken van de snoek. Er werd gevist in de Polder Ruigenhoek en de omgeving ervan. In dit nieuwe recreatiegebied schijnt het te ritselen van de mooie snoek en baars. Een mooi moment om het te combineren met een bezoekje aan de nieuwe forellenplas De Ruigenhoek.
Om 08:30 komen had Rick Baars, eigenaar van forellenplas de Ruigenhoek de koffie klaar staan voor de 18 man sterke delegatie. In groepjes werd de hele omgeving afgeschuimd naar vis terwijl het weer zich opperbest hield. In de ochtend vroor het nog een graadje maar de zon was fel en tegen 13:00 uur had iedereen een flinke blos op de wangen. De lunch werd wederom verzorgd door de Ruigenhoek. Erg gemakkelijk om een sportvishonk zo vlakbij te hebben.
Onze ochtend verliep prima; Tim zijn eerste worp leverde meteen een visje op en twintig minuten later kon ik ook mijn eerste prachtig getekende snoek uit het water tillen. Dan volgt een paar uur van zoeken en vissen missen en pas eind van de ochtend staan we weer op een stek waar de snoek los is. Het eerste wat we zien is een school vis die in paniek alle kanten op vliegt, dat geeft de burger moed. Deze snoek laat zich echter niet gek maken door onze streamers. Een eind verderop lukt het Tim wel om een vis te haken, en een beste zo te zien. Na de dril snel een paar leuke foto's maken en dan met de tang....Of nee, Tim denkt de haak die mooi voorin zit er zo wel uit te wippen. Natuurlijk doet de snoek dan net even zijn grote muil dicht en Tim kan naar de auto lopen met een hand vol gaten. Een ervan lijkt meer op een goeie steekwond dan de beet van een snoek en het kost een hoop pleisters en tissues om Tim weer rijdfahich te maken want het is bijna 1 uur. Na de erwtensoep werd de balans opgemaakt en de meesten hadden wel een vis gevangen of er een aangehad. Hans had er naar eigen zeggen 6, maar hij was al gisteravond begonnen met tellen toen hij nog op een oor lag. Na een korte inventaris bleek het, net als vorig jaar, dat Tim de meeste centimeters aan snoek op de kant gehad heeft. Hij gaat er dus vandoor met een pakketje bindmateriaal om streamers mee te bouwen. Al met al een geslaagde uitstap met weer een hoop nieuwe stekken die ik nog niet gezien had. Als 1 van jullie voor de volgende snoekdag een mooie lokatie weet waar je met een man of 15 goed uit de voeten kan, horen wij dat graag!
- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Polder
Terwijl Gerrit zijn nieuwe minimaxima’s op de Eemhof aan het uitproberen is, toog ik naar de Lek om te kijken of Maxima daar nog wat verleiden kan. Het water blijkt overal erg helder en geen vis te zien, duidelijk nog te koud. Nadat ik een paar maxima’s op de bodem parkeer ben ik weer even genezen van de Lek. Na wat zoeken naar een alternatief kom uit bij een fort met een groot AUHV bord erbij. Eigenlijk is het beter om de snoeken met rust te laten in maart maar ik kan het niet laten. Ik hang een felgele streamer in de speld en al snel vind ik een mooi duikertje. De derde of vierde worp sta ik weer eens op mijn lijn en terwijl ik, de hengel hoog houdend, de lus vakkundig nog wat vaster om mijn enkel draai zie ik in mijn ooghoek een dikke rug wegdraaien waar eerst mijn vlieg in de oppervlakte danste. In een poging de haak te zetten geef ik haastig nog een zwaai aan mijn hengel, maar lijn overal en de vis lost na drie tellen. F#%*C^ was een mooie. Nog een paar keer proberen maar zonder succes. Op de gele streamer bijt hij niet meer, hij is natuurlijk niet dom. Dus gaat de trukendoos open. Andere vlieg met liefst een andere actie. In mijn doos vind ik nog een Maxima in het groen-wit. Dan moet die het gaan doen. Het platte ding heeft een geweldige kantelende actie maar door de natuurlijke kleuren verdwijnt hij in no time uit het zicht. Dat maakt voor de snoek niet uit want al na een paar strippen voel ik een droge tik en het feest kan beginnen. Even later kan ik een nipt gehaakte snoek van net onder de 80 cm op de foto zetten. Aan de andere kant van de duiker nog een poging. Vol goede moed laat ik Maxima baantjes voor de duiker trekken. Het duurt een paar minuten maar dan knalt er uit het niets een snoek als een locomotief op de streamer. De haak zetten doetie zelf. Mijn #7 buigt diep door maar zoals het is met snoek houdt het na een paar sprintjes toch op. 76 cm en schitterend getekend. Zo wordt het toch nog een mooie afsluiting van het seizoen.
- Details
- Geschreven door: Gerit van Middelkoop
- Categorie: Polder
Het is er nog…
Snoeken.
Als puber was ik er weg van. Het niveau van Gelderse beken en riviertjes is waarschijnlijk gestegen van al het kunstaas dat ik er kwijt raakte.
Helemaal te gek die 50 cm snoekjes op je ultralichte spinhengeltje en natuurlijk was dat een “Fair Playtje”, want Schreiner was ons idool en toppunt van visromantiek.
Maar ja, je gaat verder en na enkele jaren karperverslaving was de lol er helemaal af totdat ik het vliegvissen ontdekte.
En de lol van vliegvissen is toch vooral het visuele aspect, zie die grote vis je vlieg wegsnappen van de oppervlakte. Of veel uitdagender, nimfen op zicht op schuwe windes.
En streameren, mwwah, dat gestrip en die zware pookhengels en halve kippen, lomp gedoe…
Ik vond het eigenlijk maar niks tot onze Leader snoekdag 2011. Deed ik vooral aan mee vanwege het sociale aspect, maar je wilt toch wat vangen en dus vroeg ik Ton Temming (als snoekverslaafde) om een paar tips. Hij adviseerde om redelijk kleine polafiberstreamers te gebruiken. Die waren gebonden door Ronald Pop en goed visbaar aan een 6 hengel. Vooral de “Maxima” ,kleur donker oranje, zou het goed doen op het platgeviste water, waar je met een grote groep helaas op bent aangewezen. Ook grijs met witte buik was favoriet en dan vooral zonder glitter. Tegen mijn gewoonte in bond ik ze niet zelf, maar kocht er een paar.
En het werkte! De vliegen hadden een fantastische jiggende actie. Traditiegetrouw werd er slecht gevangen op de clubdag, maar ik ving en verspeelde een paar snoeken.
Dat smaakte naar meer en een weekend later liep ik dus weer in de stormachtige polder. Na een uurtje klaarde het weer op, prachtige wolkenluchten en een dubbel regenboog waren mijn deel. Geweldig om hier rond te struinen, daar kan de Eemhof niet aan tippen.
En de snoeken gingen helemaal los, ik ving er negen en had minimaal 10 lossers en volgers. Geweldig!
Ik voelde me weer 16 en Schreiner was zelden zo dichtbij als die decemberdag……
O ja die streamers.
Als je oranje streamers in een boom ziet hangen, bevind je je in mijn favoriete polder. Ton is uitverkocht en ik ben ze zelf gaan binden in verschillende varianten. Op een visdag met drie kunstazende neven was ik de enige die vis ving dank zij Ronald Pop! De bovenste op de foto is een orginele en de anderen heb ik zelf geknutseld. Binnenkort staan ze op het programma van een bindavond.
Gerrit van Middelkoop
- Details
- Geschreven door: Peter Post
- Categorie: Polder
"De wereld is een schepping van de duivel, van Mefistofeles
Het bewijs voor deze stelling is de polder van Eemnes"
Het zijn de eerste twee regels van een droevig lied van Hans Dorrestein. Het lied is van nog veel grotere treurnis dan die eerste regels doen vermoeden en waarschijnlijk zie je daarom nooit vliegvissers in Eemnes.
Ikzelf kom er graag. Vanuit mijn woonplaats Hilversum is het een kwartiertje rijden en ik voel me er altijd vrolijk. De polder ligt tussen het Gooi en de Eem - de enige rivier die in Nederland ontspringt én uitmondt. De polder is overzichtelijk klein met veel viswater. De Vaart (met aan de kop het stoomgemaal) vormt de oude verbinding tussen de Eem en de stad Eemnes. Op de Vaart komen verschillende prachtige weteringen uit. Voor de meeste moet je over land van de boer, alleen is vanwege de ruilverkaveling niet meer te begrijpen welk land bij welke boer hoort en wie je dus om toestemming daarvoor moet vragen. Jammer. Gelukkig liggen voor mij de grootste bekoringen van de polder aan de zomerdijk. Toen het IJsselmeer nog een zee was die lekker kon spoken, had de polder van Eemnes vaak natte voeten. Eemnes ligt achter de Wakkerendijk. Deze hield het water tegen als de Zuiderzee het echt op z'n heupen kreeg. Een stuk polder inwaarts ligt de zomerdijk, met het formaat van een flinke verkeersdrempel. Wassend water had daar weinig moeite mee en het gebeurde regelmatig dat de zomerdijk doorbrak. Achter een breuk kon zich een waai vormen; een diep gat waar het water in bleef staan. Later herstelde men de dijk keurig om zo'n waai heen en na verloop van een aantal doorbraken slingerde de dijk zich vrolijk door het landschap.
De waaigaten zijn er nog altijd; een stuk of veertien. Grote, kleine, de een dichtgegroeid, de ander juist niet. De waaien liggen als het ware aaneengeregen van zuidoost naar noordwest, onderling verbonden door brede sloten. De waaien zijn goed toegankelijk en het water heeft een redelijk doorzicht. Ik test er nieuwe vliegjes uit. Of ik oefen het werpen - dat kan daar zonder gêne want er is verder toch nooit iemand. Je hebt wel gezelschap van onder meer grutto, lepelaar, zilverreiger, ijsvogel en bruine kiekendief. En de waaien bieden prima vismogelijkheden. Goed, de karper komt er in reusachtige formaten voor en in sommige waaien schijnt het te wemelen van de zeelt - ik ken karper noch zeelt goed genoeg om te kunnen vangen. Maar baars zit er ook, en voorn: véél voorn. En waar voorn zit, zit snoek. In dit water gaan de snoeken tot over de meter (1.03 mtr zelf gemeten).
Als je bij het marinehuisje de polder in gaat (Volkersweg, richting het veerpontje naar Spakenburg) kun je je auto parkeren op de zomerdijk en dan links het land intrekken. Dit stuk polder is tegenwoordig in bezit van Natuurmonumenten en vrij toegankelijk. Je kunt meteen als je het hek door bent al beginnen met vissen, maar je kunt ook nog even doorlopen naar de dode boom. Daar ligt de eerste grote waai met behoorlijke snoek. Vanaf dat punt vis je in noordelijke richting verder, gewoon het water volgend. Zorg voor een drijvende lijn want het is nergens dieper dan een flinke meter. Met je AUHV vispas en bijbehorende lijst van viswateren mag je er overal vissen (behalve in de Vaart) en vanaf 14 september tot 1 maart ook op snoek. Je kunt als je wilt een hele lange dag bezig zijn en doorvissen tot aan de Meentweg richting Huizen. Dan heb je wel de zolen uit je schoenen gesloft. En heel veel snoek gevangen natuurlijk.
Dan terug naar de auto. De weidsheid van de polder overzien en met een brede lach op je gezicht zomaar een liedje van Hans Dorrestein neuriën.
Peter Post