- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Verhalen Nederland
De jaarlijkse snoekdag van The Leader Januari 2014
Als ik om 9:15 uur aankom bij Cafe de Engel in Houten zie ik de eerste groepjes al richting auto lopen. Het is weer de jaarlijkse snoekdag van The Leader. Kees van der Hulst, ons bestuurslid had een heuse schatkaart gemaakt met een aantal van zijn beste stekken in Houten waar hij dit seizoen al veel snoek gevangen heeft. En hij heeft ons al maanden lekker zitten maken met verhalen over flinke jongens dus we hebben er zin in. Om het geheel een beetje spannend te maken werd door Kees zelf een fles lekkere whisky verloot aan diegene die de grootste snoek wist te vangen. Vandaag was ook Edward Broekhuizen, vice-voorzitter van de AUHV mee, hij wilde graag eens meemaken waar al die vliegvissers zich druk om maken.
Op ons stukkie geeft de vis niet thuis dus we zoeken op de kaart al snel naar water waar nog geen andere vliegvissers staan. Na wat ronddolen komen we bij een prachtig wijds stuk met heel toepasselijke straatnamen. Tim loopt voorop en spot een duiker waar hij mij op af stuurt. Ik ben er dol op, jiggend met een zware streamer heb ik een aantal van mijn grootste snoeken gevangen. Maar ik heb nog maar amper ingeworpen of ik hoor dat Tim achter me beet heeft. De eerste van de dag en gelijk een mooie. We gokken de maat, 70 zegt de een, 75 zegt de ander. Maar als de vis aan de kant ligt, zien we dat we er best naast zitten. Een beauty van een vis om te zien en 81 cm lang. ‘Zo, daar kun je mee thuiskomen’ zegt een bewoner die net zijn voordeur uitstapt. We denken allebei hetzelfde en Tim zijn grijns op de foto spreekt boekdelen.
Vol goede moed ploegen we steeds modderiger wordende kantjes af en we vangen beiden nog een snoekie van resp. 52 en 59 cm, dan is het al weer tijd om te gaan. De erwtensoep wacht op ons. In de Engel aangekomen blijkt dat we als een van de weinigen vis hebben gevangen. Erg leuk is dat Otto, die nog nooit een snoek aan de vlieg had gevangen, er als enige drie had. Maar de woorden van de bewoner waren profetisch en de vis van Tim is dik de grootste. Dus voor het derde jaar op een rij gaat hij er met de buit vandoor. Het begint een gewoonte te worden.
Na de erwtensoep en de prijsuitreikingen werd er door verschillende mensen nog verder gevist. De snoeken waren nog steeds niet "los" maar Dirk wist er nog 1 van rond de 70cm te vangen en Kees wist enkele beginners alsnog aan de snoek te helpen. Maar liefst 4 mensen hebben hun eerste snoek ooit gevangen, dus de dag was erg geslaagd ondanks de tegenvallende vangsten!
Tim met z'n "whiskey-snoek"
Otto met z'n eerste snoek
Rini met z'n eerste snoek
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Verhalen Nederland
Tja, je kunt het zo duur maken als je portemonnee diep is, en we zijn in Nederland welvarend genoeg om tijdens ons leven een indrukwekkende verzameling hengelsportmateriaal op te bouwen. Maar om op een leuke manier een vis te vangen heb je eigenlijk maar weinig nodig. En dat gaat ook op voor het vliegvissen.
Mag ik jullie voorstellen aan Mike uit Houten en zijn broer Mark. Allebei fanatieke vissers die menige mooie snoek voor mijn voeten wegvangen maar dan ook wel weer gul zijn met stekinfo. Mike was 11 jaar toen hij besloten had om een vliegvis-set te kopen bij de winkel van de boerenbond, want hij wilde alle facetten van de vissport leren kennen. Voor nog geen 60 euro kocht hij een blisterverpakking met hengel, molen (reel) en vliegenlijn, een leadertje (nylon voorslag) en een vijftal vliegen. Een heel acceptabel hengeltje # 5, een reel voor de rest van zijn leven en een vliegenlijn, heel geschikt als oefenlijn voor een beginnende vliegvisser. De vijf vliegen zijn vaak niet de meest geschikte en meestal te groot en waarschijnlijk zijn ze allemaal in een boom beland.
Beginnen met vliegvissen is niet altijd eenvoudig maar Mike is een doorzetter. Hij was 12 toen ik hem aantrof langs de waterkant en ik zag dat hij wel enige hulp kon gebruiken. Maar hij viste wel al met door hem zelf gebonden vliegen. En dat vond ik zo verbazingwekkend dat ik de AUHV-leden daar graag kennis mee laat maken. Om een goed vangende kunstvlieg te maken heb je niet veel nodig: een veer uit een fazantenstaart en 15 cm koperdraad uit een fietsdynamo, en een haak uiteraard. Mike vond zijn eenden-veren in het park en naaigaren in het naaimandje en broer Mark hield de arterietang vast met daarin een haakje #14 (van de boerenbond). Gereedschap is handig om een kunstvlieg te bouwen, en je kunt er honderden euro’s aan uitgeven, maar het hoeft niet. Een tiental euro’s is genoeg om basis-bindmateriaal en bindgereedschap aan te schaffen.
De natuur levert veren en bont. Verder heb je een paar klosjes nylon nodig om af en toe een nieuwe leader te bouwen. Ik heb Mark van een hengel uit mijn voorraad voorzien en nu vissen ze samen met de vlieg, vangen ook alle ruisvoorns voor mijn voeten weg en gelukkig geven ze stek-info. En geloof me, vliegvissen is goedkoop en vliegen binden een heerlijke hobby voor de koude dagen. Geniet van Mike’s vliegen en een zalmvliegje van mezelf.
Kees van der Hulst
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Verhalen Nederland
Wel,…….. op een warme zomermiddag in Houten, in de Rietplas, zwom een groepje karpers neus aan staart loom achter elkaar aan in het heldere water, genietend van de zon. Schuin voor de groep langs “zwom “een imitatie-bloedzuiger, niet meer dan een haakje nr. 10, een messing kraal voorop en een reepje langharig, donkerbruin bont erachter, met licht golvende beweging terug naar de oever. Verleidelijk genoeg want een van de vissen maakte zich los uit de groep, zwom bedaard naar de kunstvlieg toe en inhaleerde deze met een lange toeter. Spektakel gegarandeerd! En zeker op een vliegenlat.
Lunetten, in het vroege voorjaar op zoek naar de eerste voorns in de sloten. Onder de kant ligt een mooie snoek, bij te komen van de paaitijd en hongerig. De nylon tip van 14/00 word vervangen door 25/00 en daaraan die zelfde bloedzuigerimitatie, de haak is weerhaakloos dus vooruit maar, deze keer zonder staaldraadje. De snoek reageert onmiddellijk en glijdt naar de kunstvlieg toe, nauwelijks zichtbare vinbewegingen. Het schot is te laat en eindigt in de oever, in een grote modderwolk. Waar is ie nu….Ah daar, 2 meter verderop en een en al waakzaamheid! Als de kunstvlieg in het water valt komt de snoek weer in beweging en zuigt de vlieg naar binnen, o zo rustig. 10 minuten later land ik een mooie snoek van 82 cm! Daarna……gaan we weer voorns zoeken.
De Kromme Rijn, en een slootje dat hier op uit komt nabij het Theehuis Rijhnauwen, een hotspot voor brasem en ruisvoorn. Maar vandaag zijn de voorns waar ik voor kom verdwenen. Dan maar voor een brasem, maar deze negeren mijn goudkopnimfje en ook de wooly bugger, nog een bloedzuiger-imitatie, aan lijndikte 16/00. Plots komt een metersnoek van het talud omhoog, muil wijd open! Je zet de haak en denkt: “en nu? 16/00, dat zal wel snel mis gaan”. Maar de snoek realiseert zich amper dat hij gehaakt is, doet geen gekke dingen en 20 minuten later ligt een uitgeputte vis aan mijn voeten, 95 cm lang. En dat op een voornhengeltje! In vliegvis-terminologie: een aftma 4 van 180 cm lang
Of die keer op de Kromme Rijn toen een roofblei mijn streamertje zo hard pakte en de vliegenlijn door mijn vingers rukte dat dagen later de verbrande streep huid nog te zien was. Een paar keer per jaar naar het Oostvoornse meer voor de supersterke forellen die je daar kan vangen op een mier-imitatie op haakje no. 16 en 18/00 nylon. En elk najaar weer naar Schotland , voor dat gevoel van een kwaad kopschuddende zalm op een aftma 7 enkelhandige hengel. Dat gevoel verveelt nooit! En toch stap ik net zo lief op mijn fiets en ga in Houten en Lunetten langs mijn favoriete hoekjes, op zoek naar ruisvoorns . Tasje op de rug en een licht splitcanehengeltje in mijn hand. Mijn neef ving in hartje Utrecht een ruisvoorn van 36.5 cm! Geen ballast mee, slechts een hengel en molen en een doosje kunstvliegen, soms een schepnetje en een polaroidbril om de schittering van het water te nemen. Daarom ben ik gaan vliegvissen, en ben ik lid van The Leader, onze AUHV-vliegvisgroep, en help ik mee de vliegvisserij te promoten. Maak eens kennis met het vliegvissen!.....Het is de moeite waard!
- Details
- Geschreven door: Marco Ippel
- Categorie: Verhalen Nederland
Eindelijk is het Mei!
Lekker ‘s avonds nog even een paar uurtjes vissen in de sloten en vijvers achter mijn huis.
Maar wel in stijl, dus met het door Kees gemaakte prachtige 6 voets splitcane tweetje.
DT lijntje erop met kleine nimfjes en hij gaat als een hoepel op een maatse ruisvoorn.
Maar afgelopen weekend ging dat rapiertje wel heel erg krom na een felle aanbeet op een spider haakje 16.
Een bonkende run van 20 meter zette het poeltje volledig op zijn kop. Gelukkig zijn er nog weinig waterplanten en had ik bij toeval een 16/00 puntje opgezet, de 12/00 zat even in een ander visvest gelukkig.
De vis was bijna niet te controleren, maar goed dat ben ik wel gewend na een paar Canadese zalm en steelhead tripjes, gewoon doorgaan zolang je tip nog heel is! Na 10 minuten zag ik af en toe een glimp van toch wel een erg grote graskarper, veel te groot om zonder schepnet te landen en dat had ik natuurlijk net effe niet bij me.
Vlug mijn vrouw gemobield en die kwam na 5 minuten met een schepnet aan. De graskarper had inmiddels weer energie bijgeladen dus het hele circus begon opnieuw, het hengeltje kraakte nog net niet en ik begon te duimen dat het juweeltje heel zou blijven na deze uitputtingslag. Met veel geluk kon ik het monster al bij de eerste poging netten en toen werd pas duidelijk wat een kneiter het was, zeker 15 pond zwaar.
Kees kan voortaan dus een andere typenaam voor deze hengeltjes gaan gebruiken:
“Graskarper” is beter geschikt dan "Bittervoorn"
En hij is nog spatrecht! Morgenavond maar eens kijken of er nog meer van die kneiters rondzwemmen in dat poeltje.
Gerrit van Middelkoop
- Details
- Geschreven door: Gerrit van Middelkoop
- Categorie: Verhalen Nederland
Aan de start van een nieuw seizoen is het altijd goed terugblikken, ook bij het vliegvissen. 2012 was voor mijn vismaten en mijzelf een bizar visseizoen, vooral op de rivier was alles net even anders dan normaal. Het voorjaar was bar slecht, het begin van de zomer ging wel, maar begin augustus ging het los. Dagen met tien tot twintig dikke windes en roofbleien waren enkele weken achtereen heel gewoon. Net toen we dat normaal begonnen te vinden en de automatische piloot toesloeg werden we door de natuur onder de koude douche gezet of eigenlijk meer de grond ingeregend. Wat een pokkeweer! Niet dat we ons daar door laten tegenhouden, maar opeens vingen we geen moer meer. En het miegelde van de vis tussen de waterplanten, maar ze negeerden ons volkomen en erger nog ook onze vliegen werden niet bekeken. Na drie bijna visloze weekends kreeg ik in de stromende regen echter opeens een snoeiharde aanbeet op mijn greentag nimf. Na een kwartier rossen (nou ja op een drietje) kreeg ik de vis in zicht en tot mijn stomme verbazing bleek het een harder te zijn, mooi voorin de lip gehaakt. Krijg nou t……..
Nu begrepen we ook waarom de waterplanten dit jaar zo snel verdwenen, graskarpers zijn er niets bij. En het einde van het rivier seizoen kwam door die weggevreten vegetatie ook een maand sneller dan normaal. Begin september hadden de kleine visjes geen schuilplaats meer op de ondiepe platen en verdwenen samen met de windes en roofbleien naar onbekende bestemming. Net toen we een hele verzameling hardervliegen hadden gebonden, maar komend seizoen……. Dan zullen we die harders eens mores leren.
Eindconclusie 2012: Fascinerend en spannend! Je kunt je als vliegvissers blijven ontwikkelen want de natuur heeft geen automatische piloot stand. Het blijft altijd uitdagend en ik kan haast niet wachten tot we weer los kunnen op de Lek en de Waal.
Uitdaging is voor mij dus essentieel in mijn hobby en dat is ook de reden dat ik in april stop met mijn bestuurswerk voor de Leader. Ik heb dat gedurende een lange periode gedaan en het was ontzettend leuk om samen met jullie nieuwe activiteiten te ontplooien, zoals bijvoorbeeld workshops tweehandig werpen, een nieuw clubblad, zelf hengels bouwen, werpcertificaten behalen en vis/bind thema’s uitwerken. Ik genoot ook altijd van onze gezellige bestuursvergaderingen met de hilarische visverhalen dwars door elk agendapunt heen. Maar mijn ideeën voor nieuwe clubactiviteiten zijn nu vrijwel uitgeput. Dus geweest is geweest en de club heeft bestuurders met nieuwe ideeën nodig om te kunnen blijven bestaan. En dat is ook de uitdaging aan jullie allen, zonder actieve leden kan de club niet verder.
Gelukkig neemt Kees van der Hulst mijn bestuursplek over, dat komt dus wel goed. Kees veel succes! Zelf blijf ik lekker meedoen aan de vrije bindtafel en misschien kunnen we iets starten met de oude rotten die ook uitdaging zoeken?
Die harders zijn dus gewaarschuwd!
Gerrit van Middelkoop