- Details
- Geschreven door: Jan
- Categorie: Verhalen Buitenland
Een week geleden ben ik samen met mijn vismaat (die wij verder Theo zullen noemen ;-) wezen vissen in Densborn Duitsland. Ook daar aanwezig was Ton M. een gewaardeerd collega visser.
Op woensdag kwamen wij bij het gasthaus aan rond 11.00uur en omdat de waardin op dinsdag, een drukke nationale feestdag veel gasten van versnaperingen had voorzien was het haar tijd voor een rustdag.
Mede om die reden zijn wij na onze bagage op de kamers te hebben gedeponeerd direct maar gaan vissen. (ja, lieve vrienden, het was even doorwerken) Onze meegebrachte lunch pakketjes werden aan de waterkant genuttigd tijdens het “lezen” van het water.
Dat klinkt toch best wel professioneel. Toch?
Enfin, Theo en ik besloten de droge vlieg te presenteren en Ton had zijn nimph hengeltje al opgetuigd. Hetgeen hem uitsluitend windeieren opleverde. De balans van die middag was ruim 30 forellen voor de droge vlieg en een schamele 3 stuks voor de nimph.
We hebben het diner genuttigd in een naburig dorp vanwege de uitgestelde urlaub van onze hostes en zijn uitgeput maar voldaan (de meeste tenminste) onder de wol gegaan.
Op donderdag, na een goed verzorgd en uitgebreid ontbijt gingen we ditmaal alle drie met de droge vlieg op pad om te ontdekken dat de wind die woensdag uit het noorden kwam, nu 180 graden gedraaid en nu uit het zuiden waaide Het gevolg hiervan (volgens mij) was dat wij met z’n drieen slechts een tiental vissen hebben verschalkt. Best wel deprimerend maar de hamburger bij de lunch, en de schnitsel samen met de nodige biertjes bij het diner maakten een hoop goed.
Vrijdag weer een uitstekend ontbijt en een ontnuchtering in de Kyll. Zelfde wind en zelfde vangsten.
Totdat Ton besloot weer te gaan nimphen. In eerste instantie viel het nog tegen maar toen zijn nimphen in het midden van de ter plekke snelle stroom geraakten werden er toch in zeer korte tijd een stuk of 10 beste forelletjes gevangen.
Op dat moment heb ik besloten om in de toekomst ook maar zo’n hengeltje op te tuigen.
Al is het alleen maar om de frustratie van 2 slechte vangdagen kwijt te raken.
Al met al een zonnige, gezellige vistrip.
Met dank aan Theo en Ton.
Ik wens jullie strakke lijnen……….Jan Hap
- Details
- Geschreven door: Marco Ippel
- Categorie: Verhalen Buitenland
Italië heeft de pech dat je er eerst dik duizend kilometer voor moet afleggen eer je er bent. En
dan zit je nog maar aan het begin, in de Alpen of de zuidelijke uitlopers ervan. De hele rest
van die laars strekt zich dan nog een handvol dagenlang rijden voor je uit, tenminste, als je,
zoals ik, met een caravannetje op stap bent en eigenlijk niet meer dan 300 – 400 km op een
dag wilt tuffen. En soms zelfs dat niet eens, want ook het doorkruisen van een land moet als
vakantie aanvoelen.
Ik heb in een joviale bui maar eens voorgesteld dat we het land maar eens stuivertje moesten
laten wisselen met Frankrijk. Daar ben je immers al na 3 uur rijden. Maar ja, als zulke dingen
gaan kunnen is het einde natuurlijk zoek. We doen het dus maar met zoals het nu is.
Dit voorjaar trok ik met mijn vrouw in mei en juni een goeie twee weken door het land, en
ervoor en erna door Frankrijk, voor de rest van de reis heen en terug. Het was voor ons de
eerste keer daar met de caravan, en het zal er wel niet bij blijven. Alleen zullen we dan wat
ruimer tijd plannen voor reis en verblijf.
Als je er wat wil vliegvissen: Tip van Francesco: de Italiaanse website www.pipam.org biedt
op ‘dove pescare’ per regio heel wat aanknopingspunten. Verder vind je er allerlei
wetenswaardigs over de visserij, binden en zo.
Wij zouden ons beperken tot Piemonte en Ligurië, maar ook dat bood al gelegenheden te
over. Nou alleen de tijd nog, en dat bleek toch wat krap. Reizen, kamperen, verkassen,
toeristisch doen, wijnproeverijtje, proeverijtje grappa, een dagje de Giro aflopen, wat fietsen,
kurketrekkermuseum bezoeken, lekker luieren …. Nou mensen, de tijd vliegt en eer je het
door hebt zit de halve vakantie er al op, zonder visserij! Waarvan akte.
Onze eerste camping was vlakbij Barolo, van de wijnen, en in de buurt stroomt daar de
Tànaro. Hoewel het er zeker niet verkeerd uitzag, kwam ik niet aan vissen toe. De volgende
camping zou ergens meer in de bergen richting Frankrijk zijn, tussen San Remo en
Ventemiglia, en gedurende de rit naar een bergpas kruisten we herhaaldelijk weer die Tànaro,
die, naarmate we hoger in de bergen kwamen, steeds meer een snelstromende bergbeek werd.
Maar ja, we waren nu op pad …, dus geen tijd voor een visstopje.
Bij de camping aangekomen bleek dat we niet het terrein op konden komen, alles was te smal
en te bochtig. Terug maar weer, en vanwege de weerberichten ook weer terug Italië in, een
paar uur rijden naar een camping in gegarandeerd goed weer. Wij zijn nu eenmaal
mooiweercampeerders. De nuchtere Hollander zou ons glad gek noemen, met al dat
gekriskras, maar dit is nu eenmaal ons soort toerisme. We reden die dag zeker 6 uur voor een
afstand van camping 1 naar camping 2 van hooguit anderhalf uurtje. Maar ja, we hadden toch
wel mooi die bergpas gedaan, in een aaneenrijging van de mooiste ansichtkaartenuitzichten.
Maar op de camping Tenuta Squaneto, hemelsbreed op 30 kilometer van de Middellandse
Zee, en toch in goed heuvelend land op de overgang van Alpen naar Apennijnen, daar zou
alles anders worden. Er stroomt namelijk een beekjelangs, met van alles wat des beeks is.
Helaas kwam ik er na flink wat verkennen, over enkele kilometers, wel achter dat het
overwegend te ondiep was. Voor meer water moest je elders zijn, verder stroomafwaarts.
Maar er was wel een poeltje, vlak bij onze kampeerplek.
Eerst de lieslaarzen maar eens uitproberen, met al die ervaring van ondiepte in het
achterhoofd. Helaas: het water liep bij die poel vanaf de oevers overal vrij stijl af, dus daar
was eerder de waadbroek nodig. Maar ja, om nou weerterug te gaan en me helemaal om te
jurken …. Het was toch vooral maar een aardigheidje, nietwaar?
Ik dus ietwat omzichtig schuifelen en positie zoeken om te kunnen werpen. Het stille water en
de begroeiing maakten dat niet gemakkelijk. Ondertussen zag ik in het water een hele aardige
forel kruisen. Dat was de grote, en er waren ook nog wat kleinere, en een paar handenvol
postzegels. Die grote werd natuurlijk mijn doel. Pheasant tail. Kleiner. Red Tag. Verzwaard.
Sedges. Parachutes. Palmers. Fantasiekleuren. Uiteindelijk krijg ik een postzegel aan de haak,
gepakt in de schub! Ik besloot het voor gezien te houden. En de volgende dag zou ik met de
waadbroek betere kansen voor mezelf scheppen. Maar ook toen was het zo steil en diep, dat ik
tot aan mijn borst waadde, en mijn rugtasje water maakte. Dat belette me niet om te pogen te
vissen.
Kijk maar eens naar de foto, zo stond ik met de hengel vlak boven de waterspiegel.
Maar geen kans om bij die rots aan de rechterkant te komen of die te benaderen, om te
werpen, terwijl juist daar die grote forel vaak heen trok. Deze foto, hoe mooi ik hem ook blijf
vinden, zal de immer de foto blijven van de onvervulde belofte.
- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Verhalen Buitenland
Vorig jaar was Hyppo Wanders bij onze jaarlijkse afsluitende avond van het bindseizoen te gast en gaf daar een heel aanstekelijke presentatie over vliegvissen in Duitsland. Bij de traditionele tombola die we hielden deed hij geheel onbaatzuchtig een exemplaar van zijn boekje " Vliegvissen in Duitsland" in de zak met prijzen. Omdat er een handgebouwde en naar eigen wens gemaakte splitcane in de prijzenpot zat, kon hij het niet laten ook mee te doen met de tombola. Hoe het kan blijft een mysterie maar Hyppo won jawel.... zijn eigen boekje terug. Dat heeft een hoop hilariteit opgeleverd. Naar aanleiding van deze gezellige avond heb ik het boekje al drie keer gelezen inmiddels. Wat schetst mijn verbazing toen ik kort geleden een paar beekjes op internet probeerde te vinden: Hij is er ook in duits! En dan wel met de mooie titel 'Fliegenfishen, die schönsten Gaststrecken Deutschlands' .
http://www.fliegenfischen-europa.de/Fliegenfischen_Die_schoensten_Gaststrecken_Deutschlands.htm
"Dieses Buch ist eine Taschenbibel für die Fliegenfischer, die gern das Abenteuer im gut erreichbaren Deutschland suchen. Über zwei Jahre lang suchte und fand Hyppo Wanders fischreiche Flüsse, mit klarem und sauerstoffreichem Wasser, wo Forelle, Äsche, Barbe und auch Döbel mit der Fliegenrute beangelt wurden. Das Resultat der Anstrengungen ist in diesem Buch zu finden: Mehr als achtzig prächtige Gastangelstrecken in der Eifel, dem Sauerland, dem Schwarzwald und anderen Gegenden."
Ik hoop niet dat ik gedonder krijg met auteursrechten, maar hier ook de voorkant van het boek
- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Verhalen Buitenland
Ja de vakantie zit er weer op, het werd Slovenie. Voor de derde keer nu op Camping Danica geweest. Behalve dat het een handige locatie is als uitvalsbasis om te hengelen in de hele regio, ook een goede locatie voor een gezinsvakantie. Voor wie zonder kinderen reist kan ik ook Kamp Lazar bij Kobarid aanbevelen, een vrij kleine uitermate relaxte camping, met goedkoop maar heerlijk eten en een grote haard onder een afdak. Leuk voor als het nog wat fris is. Wie reserveert mag op het hele mooie veldje staan. Dit jaar waren we met onze zoon van bijna 2 die buitengewoon veel interesse toont voor het stenen omdraaien in de rivier en pappa zijn hengel. Op het meer van Bohinj heb ik hem zijn eerste lesje gegeven. Het vissen op de Sava Bohinjika was overigens taai, totaal anders dan vissen in juni of september wanneer je zo veel kan vangen als je wilt. Met wat mazzel ving ik de eerste dag een paar big mama's op grote streamers en een paar mooie op droge vliegen, maar midden in de zomer vreet de forel zich er vol met heel kleine nimfjes en heeft op veel dagen geen zin om ook maar een halve meter te zwemmen voor een lekker hapje. De tweede dag lukte het alleen nog met maatje 16-20 en 4 m lange leaders.
- Details
- Geschreven door: Gerrit van Middelkoop
- Categorie: Verhalen Buitenland
Daar droom ik 's winters nou van: die brute, hengel en reelbrekers. Internet staat vol met verhalen over steelhead, maar geef mij maar een chinook zalm van 30-40 pond! Die steelheads maken een hoop spektakel, maar de koning der zalmen maakt gewoon runs van 300 meter en meer en in enkele seconden, dus rennen maar.
Op advies van Jeroen Wohe vertrokken Hans en ik heel vroeg in het seizoen om ze zo vers mogelijk ter kunnen vangen. Best tricky, want er hoeft maar iets in het weer of waterstand tegen te zitten en je kunt zonder vis naar huis.
Gelukkig was de Kitimat ons gunstig gezind: in 4 dagen haakten we 5 chinooks, waarvan er 4 werden geland. Helemaal blank, nog geen dag uit zee en met de zeeluis er nog op.
Heel hard werken met die zware hengels en zinktips, maar het was geweldig. Vooral dankzij de goede adviezen van visgids Derek was het landingspercentage hoger dan ooit.
Volgend jaar weer!
Gerrit van Middelkoop
