Soms worden jongsdromen werkelijkheid! En dit wilde ik al zo graag sinds mijn 15e.

Samen met Hans, Jaap en Jeroen viste ik vier dagen in de wildernis van Noord Yukon. Een paradijselijk meer, dat je alleen na 10 uur in de truck en dan nog een uur met een watervliegtuig kunt bereiken. Midden tussen de grizly's en elanden kampeerden we op een eilandje in deze ongerepte wildernis.

Geweldig, de vogels en de forellen kenden geen mensen en geen angst. We zwelgden in oneindig vliegvissen. Samen met Hans viste ik 17 uur achtereen en de zon ging nooit onder. 
Regenbogen en Cutthroats zoveel je wilt, ze vraten zich te barsten aan de eindeloze hoeveelheden zoetwatergarnaaltjes in het meer. Aantallen? We hebben we het 4 uurtjes achtereen geteld: 100 forellen tussen 40 en 70 cm per man. Na vier uur waren we definitief de tel kwijt en dat hoop ik de rest van mijn vliegvisleven zo te houden: volgens Jeroen de essentie van vliegvissen!

Met dank aan Hans, Jaap en Jeroen (en de bush piloot) voor een onvergetelijke ervaring.

Gerrit van Middelkoop 

Grote Tarpon,

Cuba,
Als ik dit schrijf zijn we al weer een paar weken terug uit Cuba. Op zoek geweest en gevonden: de Tarpon, naast Tarpon kunnen we daar ook andere fantastische vissen belagen, Bonefish, Permit, Jack, Snook en Barracuda, geweldig! Als Zalmvisser is een uitstapje naar de Tarpon ook mooi natuurlijk. Mits met de vlieg, want ja, ik blijf een beetje purist, gelukkig denken mijn vrienden er ook zo over. De lokatie, ja daar zijn verschillende mogelijkheden, belangrijk is niet alleen de lokatie maar de juiste gidsen.

Haken is nog geen landen,
Dat wisten we al natuurlijk, maar bij deze vissen is het nog iets lastiger. De juiste haak plus zeer goed de haak zetten en vooral ervaring hebben (met het landen van grooooote vissen) is belangrijk. De vissen op de foto zijn van een gemiddelde maat, helaas de grootste vissen (80 pond) hebben we niet kunnen landen. Voor mij is landen een foto van de vis en een vis die niet vals gehaakt is, want die gaat altijd zonder foto terug (bijna altijd). Omdat het landen van de Tarpon lastig is geldt; leader aangeraakt is geland, zo niet voor mij, landen is landen.
Naast andere vissen heb ik acht grote Tarpon gedrild, echter geen foto van mijzelf met een grote vis. Geeft niks in februari ga ik weer.

Wij hebben daar niet alleen mooie visserij gevonden maar ook mooie mensen. De groep vrienden waar ik mee reis zijn altijd op zoek naar een mogelijkheid om iets voor de mensen achter te laten, geld en spullen zijn tijdelijk (helpt ook) echter wij zijn op zoek naar een kans.

Cuba is een land van veel sigaren,
Alsof het goud is, wij denken op onze manier over roken.

Onze gedachte, leer de mensen een vaardigheid, vliegen binden voor de vissers die naar deze prachtige wateren komen. Dus hebben wij op beperkte schaal de gidsen leren vliegbinden. Binnenkort gaan wij terug voor weer zo’n fantastische Tarpon trip en dan nemen wij vices met toebehoren en allerlei bindmateriaal mee, in de hoop dat ze de kansen zien. De gidsen en anderen kunnen dan de winnende vliegen verkopen aan de klanten. En met een gemiddeld inkomen van 17 euro per maand is een vlieg van 5 euro veel waard.

Natuurgebied,
Fidel Castro heeft al jaren terug een groot gebied als natuurgebied aangewezen, hier worden slechts een beperkt aantal duikers en (sport) vissers per jaar toegelaten. Een uniek gebied in de wereld. Hierdoor is een gebied ontstaan van absolute wereldklasse, voor het duiken maar ook voor de vliegvisserij.

Oproep,
In februari gaan wij weer (een goede tijd) naar Cuba voor de Tarpon. Voor de gidsen wil ik wat bindgereedschap (schaartje, bobbinholder, vice, binddraad enz. meenemen) niet te veel, er zijn 6 gidsen maar aan 4 setjes hebben ze zat, het moet wel leuk blijven.
Mijn vraag; wie heeft iets over? Voorbaat dank namens de gidsen.

Hans Boomsluiter
http://www.dutch-spey-cast.nl

Terwijl Gerrit zijn nieuwe minimaxima’s op de Eemhof aan het uitproberen is, toog ik naar de Lek om te kijken of Maxima daar nog wat verleiden kan. Het water blijkt overal erg helder en geen vis te zien, duidelijk nog te koud. Nadat ik een paar maxima’s op de bodem parkeer ben ik weer even genezen van de Lek. Na wat zoeken naar een alternatief kom uit bij een fort met een groot AUHV bord erbij. Eigenlijk is het beter om de snoeken met rust te laten in maart maar ik kan het niet laten. Ik hang een felgele streamer in de speld en al snel vind ik een mooi duikertje. De derde of vierde worp sta ik weer eens op mijn lijn en terwijl ik, de hengel hoog houdend, de lus vakkundig nog wat vaster om mijn enkel draai zie ik in mijn ooghoek een dikke rug wegdraaien waar eerst mijn vlieg in de oppervlakte danste. In een poging de haak te zetten geef ik haastig nog een zwaai aan mijn hengel, maar lijn overal en de vis lost na drie tellen. F#%*C^ was een mooie. Nog een paar keer proberen maar zonder succes. Op de gele streamer bijt hij niet meer, hij is natuurlijk niet dom. Dus gaat de trukendoos open. Andere vlieg met liefst een andere actie. In mijn doos vind ik nog een Maxima in het groen-wit. Dan moet die het gaan doen. Het platte ding heeft een geweldige kantelende actie maar door de natuurlijke kleuren verdwijnt hij in no time uit het zicht. Dat maakt voor de snoek niet uit want al na een paar strippen voel ik een droge tik en het feest kan beginnen. Even later kan ik een nipt gehaakte snoek van net onder de 80 cm op de foto zetten. Aan de andere kant van de duiker nog een poging. Vol goede moed laat ik Maxima baantjes voor de duiker trekken. Het duurt een paar minuten maar dan knalt er uit het niets een snoek als een locomotief op de streamer. De haak zetten doetie zelf. Mijn #7 buigt diep door maar zoals het is met snoek houdt het na een paar sprintjes toch op. 76 cm en schitterend getekend. Zo wordt het toch nog een mooie afsluiting van het seizoen.  

Jawel, Ronald Pop's successtreamer doet het niet alleen op snoek!

Ik had vorige week een aantal miniversies gebonden met grote roofblei in gedachten, maar ja daar is het nog te vroeg voor.

En de voorn bleek ook grotendeels uit de haven te zijn vertrokken, dus bleef behalve Valleikanaal (gaap) , de Eemhof over voor mijn kostbare zaterdag-visdag.
Ondanks massale foreluitzetting, hadden ze maar weinig trek. Alleen meelwormen waren in trek, maar de locale wedstrijd die-hards waren nog chagrijniger dan anders. Dus experimenteren maar en een halve vliegendoos later kwam ik die mini's opeens tegen.

En ja hoor, meteen bingo. Vooral als je ze heel langzaam vist kunnen ook forellen er niet vanaf blijven.
Fantastische actie, ze zijn bijna niet van een echt voorntje of goudvisje te onderscheiden.

Boven in de foto een origineel exemplaar, daaronder de mini's.

Ik zou het niet proberen