- Details
- Geschreven door: Marco Ippel
- Categorie: Verhalen Buitenland
Italië heeft de pech dat je er eerst dik duizend kilometer voor moet afleggen eer je er bent. En
dan zit je nog maar aan het begin, in de Alpen of de zuidelijke uitlopers ervan. De hele rest
van die laars strekt zich dan nog een handvol dagenlang rijden voor je uit, tenminste, als je,
zoals ik, met een caravannetje op stap bent en eigenlijk niet meer dan 300 – 400 km op een
dag wilt tuffen. En soms zelfs dat niet eens, want ook het doorkruisen van een land moet als
vakantie aanvoelen.
Ik heb in een joviale bui maar eens voorgesteld dat we het land maar eens stuivertje moesten
laten wisselen met Frankrijk. Daar ben je immers al na 3 uur rijden. Maar ja, als zulke dingen
gaan kunnen is het einde natuurlijk zoek. We doen het dus maar met zoals het nu is.
Dit voorjaar trok ik met mijn vrouw in mei en juni een goeie twee weken door het land, en
ervoor en erna door Frankrijk, voor de rest van de reis heen en terug. Het was voor ons de
eerste keer daar met de caravan, en het zal er wel niet bij blijven. Alleen zullen we dan wat
ruimer tijd plannen voor reis en verblijf.
Als je er wat wil vliegvissen: Tip van Francesco: de Italiaanse website www.pipam.org biedt
op ‘dove pescare’ per regio heel wat aanknopingspunten. Verder vind je er allerlei
wetenswaardigs over de visserij, binden en zo.
Wij zouden ons beperken tot Piemonte en Ligurië, maar ook dat bood al gelegenheden te
over. Nou alleen de tijd nog, en dat bleek toch wat krap. Reizen, kamperen, verkassen,
toeristisch doen, wijnproeverijtje, proeverijtje grappa, een dagje de Giro aflopen, wat fietsen,
kurketrekkermuseum bezoeken, lekker luieren …. Nou mensen, de tijd vliegt en eer je het
door hebt zit de halve vakantie er al op, zonder visserij! Waarvan akte.
Onze eerste camping was vlakbij Barolo, van de wijnen, en in de buurt stroomt daar de
Tànaro. Hoewel het er zeker niet verkeerd uitzag, kwam ik niet aan vissen toe. De volgende
camping zou ergens meer in de bergen richting Frankrijk zijn, tussen San Remo en
Ventemiglia, en gedurende de rit naar een bergpas kruisten we herhaaldelijk weer die Tànaro,
die, naarmate we hoger in de bergen kwamen, steeds meer een snelstromende bergbeek werd.
Maar ja, we waren nu op pad …, dus geen tijd voor een visstopje.
Bij de camping aangekomen bleek dat we niet het terrein op konden komen, alles was te smal
en te bochtig. Terug maar weer, en vanwege de weerberichten ook weer terug Italië in, een
paar uur rijden naar een camping in gegarandeerd goed weer. Wij zijn nu eenmaal
mooiweercampeerders. De nuchtere Hollander zou ons glad gek noemen, met al dat
gekriskras, maar dit is nu eenmaal ons soort toerisme. We reden die dag zeker 6 uur voor een
afstand van camping 1 naar camping 2 van hooguit anderhalf uurtje. Maar ja, we hadden toch
wel mooi die bergpas gedaan, in een aaneenrijging van de mooiste ansichtkaartenuitzichten.
Maar op de camping Tenuta Squaneto, hemelsbreed op 30 kilometer van de Middellandse
Zee, en toch in goed heuvelend land op de overgang van Alpen naar Apennijnen, daar zou
alles anders worden. Er stroomt namelijk een beekjelangs, met van alles wat des beeks is.
Helaas kwam ik er na flink wat verkennen, over enkele kilometers, wel achter dat het
overwegend te ondiep was. Voor meer water moest je elders zijn, verder stroomafwaarts.
Maar er was wel een poeltje, vlak bij onze kampeerplek.
Eerst de lieslaarzen maar eens uitproberen, met al die ervaring van ondiepte in het
achterhoofd. Helaas: het water liep bij die poel vanaf de oevers overal vrij stijl af, dus daar
was eerder de waadbroek nodig. Maar ja, om nou weerterug te gaan en me helemaal om te
jurken …. Het was toch vooral maar een aardigheidje, nietwaar?
Ik dus ietwat omzichtig schuifelen en positie zoeken om te kunnen werpen. Het stille water en
de begroeiing maakten dat niet gemakkelijk. Ondertussen zag ik in het water een hele aardige
forel kruisen. Dat was de grote, en er waren ook nog wat kleinere, en een paar handenvol
postzegels. Die grote werd natuurlijk mijn doel. Pheasant tail. Kleiner. Red Tag. Verzwaard.
Sedges. Parachutes. Palmers. Fantasiekleuren. Uiteindelijk krijg ik een postzegel aan de haak,
gepakt in de schub! Ik besloot het voor gezien te houden. En de volgende dag zou ik met de
waadbroek betere kansen voor mezelf scheppen. Maar ook toen was het zo steil en diep, dat ik
tot aan mijn borst waadde, en mijn rugtasje water maakte. Dat belette me niet om te pogen te
vissen.
Kijk maar eens naar de foto, zo stond ik met de hengel vlak boven de waterspiegel.
Maar geen kans om bij die rots aan de rechterkant te komen of die te benaderen, om te
werpen, terwijl juist daar die grote forel vaak heen trok. Deze foto, hoe mooi ik hem ook blijf
vinden, zal de immer de foto blijven van de onvervulde belofte.
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Zalmvissen
Het ligt niet eens zo ver weg, een nachtje met de boot naar Newcastle en een paar uur in de auto, via Edinburg en Inverness naar het landgoed Inverpolly Estate, een 6000 hectare groot en bijna onbewoond gebied vol meren en rivieren.
Twee zalmrivieren, de Polly en de Oscaig, liggen er in dit gebied en dat is waarom er al vele jaren lang elke laatste 2 weken van september een +/- 15 man grote groep vissers van hier naar de Estate afreist.
Al 15 jaar ga ik mee en elke keer is er het gevoel weer thuis te komen. De samenstelling van de groep varieert een beetje van jaar tot jaar, er is altijd wel plaats voor enkele nieuwkomers maar de meesten gaan jaar in-jaar uit weer mee! Zo gezellig is het!!!!
Het landhuis waarin we bivakkeren (16 bedden) ligt op 50 meter van de zee, bij de uitmonding van de Polly, vanuit de huiskamer zien we de zalmen springen. Als er tenminste geen edelhert in de weg loopt! Over de heuvel achter het huis loop je naar de haven waar een motorbootje ligt, met rustig weer gaan de liefhebbers makreel en pollack vissen. De pollacken vangen we tot 10 pond zwaar, daarboven zijn ze niet te hanteren met ons materiaal en breken ze dus de boel af. Er zijn een aantal plaatsen waar vanaf de rotskust op pollack kan worden gevist met zee hengels en zware spinhengels maar soms ook met de vliegenlat. Eenmaal hebben we zeebaars gevangen maar volgens mij zijn er mogelijkheden om die vissoort meer aan de schubben te komen, dit najaar wil ik dat bewijzen.
Veel zalmen op de beide rivieren zijn niet al te groot, maximaal 20 pond, maar de 10-ponder van vorig jaar knokte meer dan een half uur tegen een # 7 vliegenlat, ik zelf ving er 2 van 6 en 7 pond aan een enkelhandige # 8 maar ook een 2-pondertje op een goudkopje, bedoeld voor de forel (aan een splitcane-tje natuurlijk).
Als de zalmen geen zin hebben (te mooi weer) vissen we op zeeforel en bruine forel met de droge vlieg/ #4-5. Vooral de zalmvisserij is gebaat bij herfstig weer, wind en regen maakt ze wakker en drukt de vangsten omhoog, eenmaal tot 28 zalmen in 2 weken, voor daar een mooie score.
Enkele meertjes liggen op loopafstand en bevatten veel bruine forel tot 30 cm groot, andere meren bezoeken we met de auto of na een autorit te voet verder, 2 uur wandelen de heuvels in, tentje en slaapzak mee en koffie, eten en een drankje. Overnachten doen we bij goede weersomstandigheden.
Vooral de afgelegen meertjes in de heuvels bevatten zeer veel vis. Die erg gemakkelijk te vangen zijn bij de juiste weersomstandigheden. Meren waar de zalmrivieren door stromen bevatten uiteraard ook zalm en zeeforel, en de grote diepe meren ook ferox-forel. Eenmaal zag ik een char!
De dierenwereld omvat steenarend en ruigpootbuizerd, raaf en grouse, hermelijn en roodborst en soms een sperwer. Het stikt er van de herten die 's morgens gewoon voor de lodge in het weiland lopen, tussen de schapen en de koeien van de landeigenaar. Langs de rivier vind je otter en waterspreeuw, op zee 2 soorten zeehond en de kleine walvissen.
Alleen maar leuke beesten? ..........Neeu, er zijn ook de befaamde midges, slechts zelden muggen, maar weer wel teken en crabflies. Tegen de midges en de crabflies neem je een muskietennetje mee, ze zijn er trouwens alleen maar bij mooi weer!
De Polly-river is een deels gestuwde rivier met traag stromend water en veel zalm, de Oscaig-river daarentegen is een pareltje om langs te trekken, maar levert helaas minder vaak vis op; de zalmen blijven tot laat in het jaar hangen in een klein meertje vlak bij zee, het Garvie-loch. We vissen hier graag want er zit zalm genoeg en de kust ligt om de hoek met een mooi rotsplateau om op kleine pollack te vissen.
Kortom, nu weten jullie waarom ik elk jaar weer naar Schotland ga!
Zin om mee te gaan? We hebben nog plaats dit jaar en voor +/- 900 euro word je een hele week verzorgd (je hebt wel corvee en een kookbeurt), je hele natje en droogje. Alleen de malt Whisky moet je zelf meenemen. Week 38 en 39. Op zaterdag vertrek uit IJmuiden en op maandagmorgen, een week later, weer terug in IJmuiden.
Als je meer wilt weten , neem maar contact met me op:
- Details
- Geschreven door: Carlo Rutjes
- Categorie: Verhalen Buitenland
Vorig jaar was Hyppo Wanders bij onze jaarlijkse afsluitende avond van het bindseizoen te gast en gaf daar een heel aanstekelijke presentatie over vliegvissen in Duitsland. Bij de traditionele tombola die we hielden deed hij geheel onbaatzuchtig een exemplaar van zijn boekje " Vliegvissen in Duitsland" in de zak met prijzen. Omdat er een handgebouwde en naar eigen wens gemaakte splitcane in de prijzenpot zat, kon hij het niet laten ook mee te doen met de tombola. Hoe het kan blijft een mysterie maar Hyppo won jawel.... zijn eigen boekje terug. Dat heeft een hoop hilariteit opgeleverd. Naar aanleiding van deze gezellige avond heb ik het boekje al drie keer gelezen inmiddels. Wat schetst mijn verbazing toen ik kort geleden een paar beekjes op internet probeerde te vinden: Hij is er ook in duits! En dan wel met de mooie titel 'Fliegenfishen, die schönsten Gaststrecken Deutschlands' .
http://www.fliegenfischen-europa.de/Fliegenfischen_Die_schoensten_Gaststrecken_Deutschlands.htm
"Dieses Buch ist eine Taschenbibel für die Fliegenfischer, die gern das Abenteuer im gut erreichbaren Deutschland suchen. Über zwei Jahre lang suchte und fand Hyppo Wanders fischreiche Flüsse, mit klarem und sauerstoffreichem Wasser, wo Forelle, Äsche, Barbe und auch Döbel mit der Fliegenrute beangelt wurden. Das Resultat der Anstrengungen ist in diesem Buch zu finden: Mehr als achtzig prächtige Gastangelstrecken in der Eifel, dem Sauerland, dem Schwarzwald und anderen Gegenden."
Ik hoop niet dat ik gedonder krijg met auteursrechten, maar hier ook de voorkant van het boek
- Details
- Geschreven door: Eric Timmer
- Categorie: Verhalen Nederland
Zaterdag .. Het is een beetje koud met een heerlijk zonnetje, prima dag om eens te beginnen met snoeken.
Net negen uur verzamelen we bij de Engel en ik word ingedeeld bij de beginners, ik mag met mee met Francesco. Al struinend de sloten afvissend krijg ik nog wat tips en een streamer.
Het zijn echter lege sloten met meestal helder water die we tegenkomen, ook al lopen we langs sloten die eerder erg productief zijn geweest. Wel lekker om het werpen weer eens te oefenen, laatste keer was een paar jaar geleden in Zweden.
Bij terugkomst in de Engel blijken de eerst groepen ook niets te hebben gevangen. Later zijn er wel een aantal die hebben gevangen dus de fles whisky is van eigenaar gewisseld. Blijkt dus ook met de juiste sloot te maken te hebben vandaag.
Na de soep word besloten dat de beginners het ook maar eens mogen proberen in de visrijke sloot en ik kan ook mee. Na nog wat aanvullende instructies krijg ik toch mij eerste snoek aan de haak.
Wil nog iedereen bedanken voor het gezellig samen zijn en in het bijzonder Francesco en Kees voor hun advies.
Eric
- Details
- Geschreven door: Otto Maitimu
- Categorie: Verhalen Nederland
Op 18 januari jl heb ik meegedaan met een snoekdag georganiseerd door Vliegvisgroep The Leader. In de aanloop naar deze snoekdag ben ik gaan shoppen bij Ton Temming en heb ik de materialen aangeschaft om voor het eerst zelf vliegen te gaan binden. Op de bindavond voorafgaande aan het evenement heb ik als nieuweling eerst een tijdje de kat uit de boom gekeken om vervolgens met hulp van Kees van der Hulst mijn eerste streamer te binden.
Om 09:00u werd er verzameld bij De Engel in Houten en na de koffie werd ik ingedeeld bij Kees en Edward. Om te beginnen probeerden we ons geluk in een slootje naast een bedrijfspand vlakbij het Amsterdam-Rijn kanaal. Edward zag hier wel een aantal malen snoek aanvallen, maar ik heb niets gezien. Kees gaf nog een aantal nuttige tips ten aanzien van het werpen (niet eindeloos zwaaien) en om met één hooguit twee bewegingen de streamer te plaatsen.
Vervolgens gingen we een sloot parallel aan het A-R kanaal afvissen. Het werpen tussen de bomen langs de sloot met een min of meer horizontale armbeweging ging me redelijk goed af en ineens was daar een boeggolf en had ik voor het eerst van mijn leven een snoek aan de haak. De euforie van het moment zal ik nooit meer vergeten. Terwijl ik de lijn op spanning hield, kwam Kees aanlopen om de snoek met het schepnet te landen. Een mooi getekende snoek van ca 55 cm. Voor het onthaken liet Kees me de kieuwgreep zien en dat wilde ik graag nog even zelf herhalen om ook dit nooit meer te vergeten. In een tijdsbestek van drie kwartier ving ik daarna nog eens 2 snoeken van resp. 63 en 65 cm, wat mij de opmerking richting Kees ontlokte dat hij wel een beetje in de buurt moest blijven (om de snoek te kunnen landen, maar nu heb ik de smaak te pakken en de volgende keer zal ik zelf een schepnet meenemen). Bij de 2e snoek kwam deze uit het niets opduiken om de streamer te pakken en ook dat was fantastisch om te zien. Daarna heb ik nog een snoek verspeeld (niet genoeg spanning op de lijn gehouden) en zag ik nog een keer een snoek mijn streamer enkele meters volgen zonder hem te pakken.
Al met al vond ik het een geweldige ervaring om met een zelf gebonden streamer mijn eerste snoeken te vangen. Dank aan de organisatie om dit mogelijk te maken en aan Kees van der Hulst voor zijn geduld om een beginnend vliegvisser op weg te helpen.
Otto Maitimu