Alweer is er harde wind voorspeld, maar de temperatuur is een stuk aangenamer dan de vorige keer, en 11 dappere snoekvissers ondernemen de autorit naar Reeuwijk, een kleine 20 minuten van Utrecht over de A12 naar het westen.

Een van de deelnemers is sinds kort een nieuw lid van de club, Richard Nootebos uit Utrecht, en ook Jos van de Bent heeft weer eens tijd om mee te doen, anderen liggen thuis ziek in bed, want er heerst weer griep.

In totaal zijn we met 11 man hoewel ik pas in de middag aanschuif.

De vangsten zijn nog aan de magere kant; als ik om 12.00 uur aankom hoor ik aantallen van maximaal 2 vissen voor de lucky one’s en nog veel nul als score. Het is te verwachten dat de snoeken nu in groepjes verzameld zijn vanwege de aankomende paaitijd en dat vooral de mannetjes uit agressie een ram op je streamer geven, met als gevolg veel missers.

Dit is ook wel op te maken uit de verhalen, veel missers van kleine snoek.

Ik ben nu voor de 3e maal in de Reeuwijkse Hout maar nog steeds ben ik niet overal geweest; deze keer besluit ik door te lopen naar achteren, waar nog enkele sloten en petgaatjes tussen de weilanden liggen. Maar eerst langs de duiker waar ik de vorige keer een mooie snoek ving die ik niet de maat had genomen. Ook vandaag grijpt deze snoek mijn streamer weer met een harde ruk en even twijfel ik of ik een grotere vis heb gevonden. De snoek meet 75 cm en is dik van het kuit; ik heb het dier beloofd dat ik niet nog een keer langs kom.

Doorlopend naar achteren vind ik nog veel mooie sloten en duikers, maar pas de laatste sloot, een beetje troebel want deze watert direct af op een gemaaltje, levert weer vis op. 4 Kleine mannen, de enige dame die er bij ligt haak ik slechts kortstondig.

Simon loopt ook op de weilandstroken en vind een petgaatje met redelijk wat water: resultaat is 2 snoeken, de dame meet 74 cm, de man is een 50-er.

Een aantal vissers is richting hockeyvelden vertrokken waar ook menig vis te vinden is, Jos vangt er nog 2 bij en hij mist nog een echte dikkerd. Om drie uur gaan de meesten naar huis, nog 4 man drinken een biertje in het restaurant.

De totale score? Kees : 5 vissen 75 cm max./ Jos: 4 vissen 65 cm max. / Simon: 4 vissen 74 cm max. / Eric : 2 vissen 75 cm max. / Dirk: 2 vissen 60 cm max.

Jan, Henk, Rini, Elian, Richard, en Theo hebben helaas niet gevangen. Volgende keer beter!

Jawel, jullie hebben het goed gelezen: 17 snoeken! Prima dag!

De Reeuwijkse Hout is een recreatieterrein dat ligt tussen de A12 en de Reeuwijkse plassen. De sloten en petgaten op dit terrein zijn opgenomen in de Gezamenlijke lijst van viswateren en dus vrij te bevissen voor iedereen met een vispas

Toch hebben we de indruk gekregen dat er niet veel gevist word, slechts 1 shadje in de struiken en totaal geen visserij-gerelateerd zwerfvuil. Zo zien we dat graag.

Tijdens een vorig bezoek van Simon en mij in de stromende regen haakten we een 8-tal snoeken, ik ving een 88cm snoek (zie ook het recente artikel op onze site).

Op 16 januari 2016 zijn 5 leden van The Leader ondanks de dreigende weersvoorspellingen present op de parkeerplaats van het Restaurant De Reeuwijkse Hout, adres: Reeuwijkse Houtwal 4. Hier vandaan loop je over het strand in 5 minuten naar het eerste petgat, maar verder naar achteren word het alleen maar mooier!

Het is een koude dag, lange onderbroek en extra kleding moeten de kou buitensluiten, al gauw vallen de eerste hagelstenen en vormen een laagje op het altijd heldere veenwater.

Een zware donderklap doet het ergste vermoeden, maar even later schijnt de zon weer en in de luwte van de bomen is het zelfs aangenaam. De sloten die in verbinding staan met de petgaten leveren de meeste vis op, veel andere stukken ogen beloftevol maar geven deze keer hun buit niet prijs. Weer andere sloten zijn ondiep en ’s zomers vol krabbenscheer, goede kraamkamers voor jonge vis maar een grote snoek heeft er niets te zoeken

Enkele petgaten zijn te groot om met de vliegenlat efficiënt te bevissen maar verder is het ideaal vliegviswater waar we zeker nog een keer naar toe moeten met de club. Over een voornbestand kan ik geen uitspraak doen, dat word research voor het voorjaar.

Iedereen gaat van start met de streamer die Hennie ons voorgebonden heeft en de actie valt bij iedereen in de smaak. Eric vangt al snel de grootste vis van de dag, 74 cm.

Uiteindelijk vangt Eric er 3, Rini 1, Cees 1, Kees 1 en Jan bleef helaas visloos. Om 12.00 uur hebben we een lunch op de parkeerplaats waarna we tot 15.00 uur doorvissen. Eric en Rini verdwijnen naar de wateren om de hockeyvelden waar ze nog een aantal vissen vinden maar niet kunnen vangen.

Om 15.00 uur bewonderen we de grooooote schubkarpers in de koivijver van het restaurant en beëindigen de visdag met een biertje en een kop soep.

Wat een heerlijke visdag.

Op maandag 7 december, weer niets gekregen van Sinterklaas, zijn Simon (mijn neef) en ik naar de polder Ruigenhoek geweest om te snoeken. Rick was al op zijn post, hengel in de hand maar meer gespitst op aalscholvers.

20 Meter voorbij de forellenvijver is er een klein parkeerplaatsje links van de weg en achterin staat een groot infobord met een kaart van het gebied. Bekijk dat eens en realiseer je hoeveel water daar ligt.

Er liggen nog 2 restanten van het oude elzenbroekbos (Westbroek!!!) met daarin een aantal petgaten die deels te bevissen zijn en een heel lange verbindingssloot tussen beide stukken, een pittige wandeling alles bij elkaar.

Ik realiseerde me plotseling dat mijn verhalen over Meijepolder en Bodegraven en het daar gekapte moerasbos prachtig werden geïllustreerd door deze restanten moerasbos bij Westbroek en Maarseveen en de vele petgaten als gevolg van veenwinning. Zie de bijgevoegde foto’s.  Zo zag het westen van Nederland er misschien wel uit in de Middeleeuwen en dan geen wisenten maar wel bevers!! Wisenten zijn te zwaar voor een moerasbos. Simon ging al tot zijn knieën de smurrie in.

Al het water in dit gebied van Staatsbosbeheer staat in de Gezamenlijke Lijst met uitzondering van de fortgracht van het fort op de Ruigenhoek (HSV Maarseveen) en het is een populair water. De dag voordat Simon en ik er waren ging een party van 6-7 man ons voor. Toch konden we nog een 7-tal snoeken voor ons kunstaas interesseren en er slechts een van vangen. Wel allemaal  grote vissen;  de aalscholverkolonie eet de kleintjes. Rick’s “vriendjes”!

Groot was onze verbazing toen we ook nog 3 grote roofbleien (70+ cm) zagen jagen. Navraag bij Rick gedaan en die meldde dat er inderdaad kleine roofbleitjes werden gevangen. En waar kleintjes zijn daar zijn ook grote vissen, weten we nu. Jammer dat ze zelden kunstaas pakken, ze zijn slim en snel gedresseerd.

Alles bij elkaar ligt er ten noorden van Utrecht, rondom ons nieuwe clubhuis, een aantrekkelijke hoeveelheid water. En de koffie is er goed.

Het is maar een graad of drie boven nul, in Noord-Nederland schaatsen de kinderen en volwassenen op straat maar de vorstgrens heeft ons nog net niet bereikt.

Het is rustig en grijs op deze winterstek, een doodlopend deel van de wateren op het Rondeel van Houten aan de voet van de hoteltoren van Van der Valk. In de winter een populaire stek.

Aan de vertrapte oever is te zien dat reeds veel vissers mij zijn voorgegaan maar ook vandaag is er weer volop leven aan de oppervlakte, veel kleine voorns, er jagen roofbleien en een metersnoek slaat een echt groot wiel. Elke winter is deze hoek vergeven van de vis!

Maak je trouwens geen illusies, die metersnoek laat zich bijna nooit vangen!

Zoals de voorns en windes van het IJsselmeer elke winter de luwte van de havens opzoeken, zo heeft elk water en elke sloot zijn winterstek: een diepere kuil op een kruising van sloten, de luwte en het warmere water bij een dorp of boerderij en de kuil bij een duiker.

Hier verzamelen zich de witvissen in een grote school, de roofvissen volgen en gezamenlijk wachten ze op het voorjaar.

Het water is relatief koud, dus veel voedsel hebben ze niet nodig, maar als jij het niet pakt doet de buurman het en deze voedselconcurrentie zorgt voor mooie aanbeten.

Plotseling blijft je beetverklikker staan en zakt onder water of je ziet een felle tik als de kleinere voorns de nimf pakken. Die kleintjes vang je moeilijk maar de rustige aanbeet van de grotere vissen is niet te missen!

Ik vis met 2 nimfjes haakmaat #14-16 met een klein zwart tungsten of messing kraaltje aan 14/100 nylon. De nimf is een buzzer of een Pheasanttail , +/- 80 cm uit elkaar.

Mijn beetverklikker is van Loon Biostrike en staat op iets meer dan de waterdiepte.

Mijn worp is met een open loop of een iets circulaire beweging waardoor in de war gooien niet voor komt. Vang je alle vissen op de onderste nimf dan haal je de dropper er weer af.

In de havens van Bunschoten en van Huizen kun je baksteenbrede! blankvoorns vinden als de beroepsvissers je niet voor geweest zijn. Nadeel is de stad zelf: je schrikt je rot als je weer een auto raakt met een tungstenkop! En al die touwen aan die boten vreten nimfen, maar de vis ligt zo graag bij die meerpalen.

Op de meeste wateren wordt de vis niet zo groot, maar 25 cm blankvoorn op een licht hengeltje vind ik leuk op zo’n koude, grijze winterdag.