- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Polder
Ergens in het midden van ons landje, in de omgeving van een dorpje met de mooie naam Houten, liggen 2 bijzondere slootjes. Van elkaar gescheiden door een wandelpad liggen ze vredig tussen de weilanden en de boomgaarden.
Zomers zijn ze heerlijk dichtgegroeid met de zo noodzakelijke waterplanten, niet bevisbaar, en voorzien van een ruim bestand aan kleine witvis. Na de najaars-schouw, voltrekt zich een bijzonder fenomeen.
Afhankelijk van de overwegend westelijke windrichting wordt al het speldaas naar de uiteinden van beide sloten gedreven, en heel veel grote rovers reizen mee naar wat hun winterkwartier is; de voorraadkast is gevuld!
Henk wilde deze dag naar het Twiske, maar ik voelde een aandrang om deze slootjes weer eens met een bezoek te vereren. Met mijn neef Simon had ik hier al eerder mooie snoeken gevonden, en eens joeg een roofblei onophoudelijk door het speldaas heen.
Deze dag stond er een pittig windje maar die hadden we de hele visdag in de rug, dat werpt heerlijk met een streamerhengel. Henk had een angstig roze streamer aan zijn lijn hangen, veel glitter! Mijn keuze was een standaard voor mij: geel-oranje-zwart.
De aanzet van de visdag begon met een sloot die over 50 meter langs een houtwal loopt, overkant sloot, altijd goed voor een vis, maar Henk's roze gevaar werd genegeerd (hij mag altijd voorop). Maar de eerste snoek van de dag viel wel voor een geel-oranje-zwarte. Niet de kanjer waar ik op hoopte (die van vorig jaar) maar de kop was eraf, er was vis op de kant.
Of maakt de eerste snoeker ze toch wakker zodat de tweede.........
De rest van die sloot levert merkwaardig genoeg nooit vis op tot we bij de T-splitsing komen met de beide in dit verhaal besproken slootjes. Een hoopgevende duiker onder het wandelpad door ziet er aantrekkelijk uit maar produceert zelden.
Henk beviste de rechter sloot, de beste van de twee, ik nam de andere. Met de wind in de rug visten we verder. Ik beloofde Henk dat we waarschijnlijk pas aan het einde van de sloten echt vis zouden vinden, maar zijn sloot levert regelmatig al eerder snoek op. Dat klopte want achter zijn rug joeg een snoek die zijn streamer had laten passeren, maar die ook de mijne niet wilde hebben.
25 meter vóór het einde van de sloten kreeg ik mijn eerste aanbeet, een korte tik en een grote kolk, een modderwolk bij de oever. Een goede vis maar deze had de haak gevoeld en wilde geen tweede keer komen. Even verder op was de oppervlakte van mijn sloot met ingewaaide bladeren bedekt, lastig, maar mijn streamer liet ik rustig door het blad heen zakken waarna deze kon worden binnen gevist. Onder het wandelpad ligt een duiker, maar er is nog een tweede duikertje en deze ligt onder de weg door (nee, we noemen geen namen) gemarkeerd door een houten plank op palen. Een hotspot! Weet ik uit ervaring.
De plek liet zich moeizaam aanwerpen, een open plekje zoekend voor mijn streamer, maar met de tweede worp kwam ie!! Met een grote kolk en veel lawaai werd mijn kunstaas gegrepen door een hele beste! Diep blijvend vertrok de snoek uit de hoek en kruiste rustig voor ons langs, terug naar waar wij vandaan kwamen. Henk haalde een camera tevoorschijn op het moment dat de vis uit het water knalde, helaas staat ie net niet op film maar zijn acrobatiek ontlokte mij de woorden: die kan wel eens naar de meter gaan! Nou, hij haalde het net niet met 96 cm maar maakte het goed met zijn gewicht, moddervet was hij.
Na de foto ging hij retour. Het feit dat Henk geen aanbeten kreeg terwijl ik er al drie had gehad maakte me nieuwsgierig naar Henk's sloot, daar moest toch ook vis zitten.
Met de tweede worp hing hij al, een 75 cm vis!!! Henk riep onmiddellijk dat hij graag mijn streamer in ontvangst wilde nemen, als goede vismaat aarzelde ik natuurlijk geen moment. Ik monteerde een zwarte, met weinig vertrouwen om deze na enkele worpen te vervangen door een wit-gele.
Inmiddels viste Henk door in de hoek waar die grote uit kwam, ineens een hoop kabaal en een kromme hengel, samen met een brul van Henk. Ook deze vis bleef diep en kruiste weg uit de hoek. Na de landing en de foto ging een moddervette 85 cm lange snoek weer retour. Je gelooft het bijna niet! Zoveel mooie vis in zo'n klein hoekje (ik miste nóg een kleine snoek).
Nog verbouwereerd door zoveel succes zijn we teruggegaan naar de auto, maar ik wilde nog even kijken en vissen in een slootje met stromend water, vroeger viste ik daar graag op ruisvoorn maar ik kom er niet meer, witvis zat er nog wel, dus Henk en ik die streamers maar weer te water, hooguit 30 cm water!!! Hoorde ik weer zo'n brul achter me, ik kijk om en zie het water in heftige beroering maar de vis loste helaas. "Weer een tachtiger" riep Henk enthousiast. Niet te geloven, toch, een slootje van anderhalve meter breed en 30 cm diep!!
Het werd tijd om naar huis te gaan, streamers bouwen: geel- oranje- zwart!!!!
- Details
- Geschreven door: Kees van der Hulst
- Categorie: Wintervisserij
Elk jaar vist de Vliegvisclub The Leader wel een keer in Houten, mijn thuishaven, en elke keer hoop je dat de vangsten de pan uit rijzen. Soms zit het mee, vaak valt het tegen.........
In het verleden stond Houten bij de snoekvissers goed aangeschreven, zelf heb ik er mijn metersnoeken gevangen en gezien maar de laatste jaren is het veel minder. Ook de grote ruisvoorns zijn niet meer te vinden.
Om de leden van de club te stimuleren had ik een flesje whisky in het vooruitzicht gesteld voor de grootste snoek van de dag.
Helaas werd het weer zo'n typische Houtense snoekdag: Ze waren niet te vinden!
Rini wist er een te strikken, met de derde aanbeet was het prijs, een mooie vis voor hem.
Ik was pas later op de dag aangehaakt en begon mijn visdag voor en achter de duikers die in de vroegere Hoonwetering zijn geplaatst.
De snoekvissers uit het dorp Houten beschouwden de Hoonwetering vroeger als het snoekparadijs van Houten.
Van tijd tot tijd wil daar wel eens een vis voor liggen. Maar ze waren er niet.
Dan maar naar de sloot tussen de hockeyvelden, vaak zit daar een redelijk bestand aan ruisvoorn dus die snoek moet er ook te vinden zijn. Nou, mooi niet!
Dan maar naar de sloot achter de velden en de ondiepe plas die er naast ligt. De plas leverde niets op dus moest het naastliggende slootje het doen. 's Zomers vis ik hier wel eens op karper maar snoek had ik er nog nooit gevonden.
Gelukkig voor mij pakte het deze keer anders uit: met een mooie, luidruchtige aanbeet werd mijn streamer uit de oppervlakte gegrist en er diende zich een beste snoek aan.
Geen net bij me, verdorie. Dat werd een landing met de kieuwgreep. Op de knietjes!
Hoopvol zag ik dat lange lijf de kant op glijden: een metersnoek?
Het meetlint bleef echter steken bij 96 cm, een heel gevulde snoek met een dikke buik.
Flesje whisky voor mij, dacht ik tevreden, mijn beste snoek sinds jaren.
In een plasje water heb ik de snoek onthaakt en gefotografeerd, en netjes weer terug gezet.
Uren vissen voor één enkele aanbeet, maar beter kon het niet!
- Details
- Geschreven door: Simon Engwerda
- Categorie: Polder
Het jaar 2020 zal nog lang in de geschiedenisboeken staan als het jaar waarin een nieuwe pandemie in de vorm van SARS-COV-2 oftewel het Coronavirus de wereld in een diepe contemplatie gooide.. Globalisering, een zegen of een vloek?! Op macroniveau bracht dit weer geheel andere dilemma’s met zich mee en voor ons als club betekende het een abrupt einde van het clubseizoen 2019/2020 in maart van dat jaar. De eerste golf kwam; de lockdown was een feit, om vervolgens langzaam maar zeker weer wat ademruimte te krijgen in de zomer. Lang mocht dat overigens niet duren want bij het schrijven van dit stuk zijn we begonnen aan de tweede golf, maar vooralsnog met minder draconische maatregelen dan tijdens de eerste golf. Goed nieuws voor The Leader en zijn leden! We konden weer gezamenlijk gaan vissen en ook de eerste bindavond kon met de nodige aanpassingen gerealiseerd worden.
Deze eerste visdag vond plaats in de door ons zo geliefde Meijepolder. Zondag 13-09 verzamelden zich een club van een man of 15 op de parkeerplaats achter De Halve Maan, allen met hoofddeksel op, op 1 uitzondering na, een voor velen inmiddels bekende Schotlandganger, Don de Boer, die zin had om vandaag ook even mee te vissen maar overduidelijk de kledingvoorschriften van de vereniging niet kende.. Vooruit, die unox-muts mocht wel in zijn bus blijven liggen, dan maar zonder.. De omstandigheden waren zonnig, weinig wind en een aangenaam temperatuurtje.. Ideaal voor de voornvissers onder ons die dan ook in groten getale aanwezig waren. De paar snoekvissers daarentegen gingen eigenlijk tegen beter weten in met de streamer aan de slag. Al snel lagen de nimfjes te water, al dan niet met een droppermontage met als resultaat dat de eerste doubletten ook al binnen afzienbare tijd gevangen werden. De voorns waren behoorlijk los vandaag al waren ze meestal van relatief klein formaat. Zo nu en dan kwam ook de baars een kijkje nemen en ook die werden af en toe gefopt door de geslepen vliegvissers van The Leader. Ieder zijn eigen tempo en eigen tactiek maar allen succesvol.
Net als vorig jaar zag je ook nu weer in de loop van de ochtend de bemoeienis van de snoek toenemen, schijnbaar niet eens met het gegeven dat de niet te versmaden voorns 1 voor 1
verdwenen uit de wetering, probeerden ook nu de relatief jonge snoeken gretig de voorns in het water te houden terwijl deze op een 3-tje gedrild werden, met het nodige spektakel van dien. Ze zaten er dus wel degelijk..
Voor de snoekvissers was het in ieder geval goed zoeken en hard werken om een aanbeet te versieren. Ook hier had één ieder weer zijn eigen tactiek; van ‘hotspots-hoppen’ en meters maken tot nauwgezet de door de dammetjes afgesloten delen van de wetering uit te kammen en misschien maar 1 of 2 stukken van de polder op deze wijze te bevissen. Don was degene die als eerste een snoek wist te vangen, in het eerste gat dat hij beviste was het meteen raak. Dat zal niet veel goeds voorspellen, aldus de profetische woorden van Don.. Als je binnen 5 minuten de eerste snoek weet de vangen blijf je de rest van de dag visloos… In dit geval bleek dat voor hem helaas te kloppen. Aan de andere kant, niet iedereen wist snoek te vangen vandaag, dus wat dat betreft was die ene dan weer niet zo gek.
Of het nu domme pech of toch inderdaad de vloek van de snelle vangst was zullen we nooit weten, maar de grootste snoek werd gevangen op de plek waar Don eerst een tijd had staan vissen waarna ik een streamer nog even langs die toch wel erg mooie pluk met wier tegen het duikertje trok en waarbij ik in het heldere water een pracht van een aanbeet mocht gadeslaan van een mooie
snoekdame van 92 cm! Een mooie dril, mede dankzij het nog relatief warme water, werd uiteindelijk in mijn voordeel beslecht en deze prachtige vis (mijn eerste 90 cm snoek op de vliegenlat) mocht even haar adem inhouden voor een foto om vervolgens snel weer te water gelaten te worden. Uiteindelijk werden er toch nog een handvol snoeken gevangen vandaag en evenzoveel gemist/verspeeld. Maar zoals ik al vaker heb gezegd, de Meijepolder is van dusdanige schoonheid en serene rust dat je ook als je niets vangt je er altijd een goede dag hebt. En ook nu konden we de dag afsluiten met een drankje en een broodje bal in Café De Halve Maan. Heerlijk! Op naar de volgende, blij dat het seizoen weer geopend is en we gezellig met elkaar op pad mogen (vooralsnog…).
Twee baardmannetjes en andere leden van de club, klaar voor het nieuwe seizoen!
- Details
- Categorie: Vliegvissen-Overig
Wie kent het niet.. hengeldelen die telkens los schieten! Niet ongevaarlijk, want mocht een flinke vis op zo'n moment aanbijten dan loop je een grote kans op een ongewenst extra hengeldeel. Een klein beetje kaarsvet over de bus wrijven doet vaak wonderen. Let erop, maar een heeeel klein beetje want anders krijg je steeds een tikkend geluid bij het werpen (gelukkig eenvoudig te verhelpen door het kaarsvet deels weer weg te halen).
Aan de waterkant of op het water heeft het gros niet altijd een waxinelichtje bij de hand dus is het enige alternatief om de delen telkens weer vast te drukken om de paar worpen. LET ER WEL OP dat de hengeldelen NIET NAT zijn wanneer je dat doet; zeker bij koud weer en in zout water! Dit laatste overkwam mij ruim een jaar geleden in een bellyboat op het Oostvoorne meer. De delen waren nat geworden met zout OVM water, de buitentemperatuur was laag en bij het flink aandrukken van de 2 delen hoorde ik ze gewoon vacuum zuigen.. *FLOP* Maar goed, dat zijn zorgen voor later, bij de auto; lukt altijd wel weer om ze uit elkaar te krijgen.
NIET DUS! Een hele reeks aan methodes geprobeerd:
- hengeldelen in de knieholtes en uit elkaar proberen te trekken met je handen achter je rug
- met 2 personen aan ieder eind met het volle gewicht eraan gehangen
- de bussen gekoeld met ijsblokjes (het mannetjes-deel zou dan krimpen)
- de bussen verwarmd met zeer heet water (het vrouwtjes-deel zou dan uitzetten)
- combinatie van de laatste 2
- kruipolie erin proberen te laten lopen.. gaf alleen maar een kliederzooi en delen die glad werden
Uiteindelijk kwam ik zojuist een youtube filmpje tegen die ik jullie niet wil onthouden, waarmee het na een jaar zowaar is GELUKT om ze los te krijgen!!
Ik snap nog steeds niet goed waarom dit wel werkte en bijvoorbeeld de eerste 2 methodes niet, maar who cares, ze zijn weer los!!
Voor de geinteresseerden hier het filmpje!
NB: in het filmpje draait/tordeert hij een paar keer de delen; dit zou ik absoluut niet doen! De duct-tape methode werkt blijkbaar ook prima in combinatie met de knieholte grip en reduceert het risico op breuk.
- Details
- Categorie: Zout water
Essentieel voor de zeevissers onder ons, maar ook voor de visserij op de grote rivieren met getijdenwerking: getijvoorspellingen! Zelfs op zoet water is er vaak wel verband te leggen tussen aasmomenten en de fase van het getij.
Bij de zeebaarsvisserij op de Maasvlakte en in de vele havens van de Europoort is gedetailleerde kennis van het getij essentieel om in te schatten welke stekken goed bewaadbaar zijn. Sta je niet ver genoeg in het water (op de meeste plekken achter de stenenrij), dan heb je het beste recept te pakken om je peperdure (glas)lijnen stuk te trekken op de vlijmscherpe stenen en oesters. Bovendien ben je kansloos als je een grote vis durft te haken...
Per stek heb je altijd zo'n magische waterhoogte grens waaronder je daar goed uit te voeten kunt. Als algemene vuistregel kun je 0cm tov NAP aanhouden; maar het verschilt wel enigszins per locatie.
Met name aan zee kan de invloed van wind en stroming behoorlijk groot zijn (stuwing) en een afwijking van het astronomisch getij geven van ruim 30cm wat vervelend kan zijn als je daar geen rekening mee houdt.
Sinds jaar en dag gebruikte ik zelf voor mijn getijdevoorspellingen de website van rijkswaterstaat: https://waterinfo.rws.nl. Behalve waterhoogte is daar nog veel meer interessante informatie te vinden voor ons als vissers. Neem bijvoorbeeld waterafvoer/debiet. Vele riviervissers gebruiken deze om de optimale (snoek)baars condities te voorspellen. Maar ook watertemperatuur kan erg nuttig zijn in het voorjaar om te weten wanneer bepaalde vismigraties eraan zitten te komen. De website zelf is erg uitgebreid en goed te gebruiken vanaf achter je pc, maar niet erg geschikt voor op je gsm aan de waterkant... vandaar dat ik hiervoor een webapp heb geschreven die de rws data in een wat handiger jasje giet voor gebruik op je telefoon; via onze clubsite beschikbaar voor geïnteresseerden. Het aantal locaties is beperkt maar kan eenvoudig worden uitgebreid op aanvraag.
Screenshot:
Waterhoogte tov NAP: gemeten getij
Waterhoogte verwacht: voorspelling incl stuwing wind/stroming
Waterhoogte astronomisch: theoretisch getij obv locaties van zon en maan tov de aarde
De app kan ook als website worden gebruikt; bookmark dan het adres: https://vliegvisgroeptheleader.nl/getij
Om deze als "app" op je telefoon te installeren (deze draait dan los van je browser):
Iphone:
→ Add to Home Screen / Zet op beginscherm
Android:
klik op de 3 verticale puntjes rechtsboven in de browser en kies Add to Home Screen / Toevoegen aan startscherm
Veel plezier ermee!
Vragen/opmerkingen: tim.de.witvliegvisgroeptheleader.nl