Beste clubleden,

We waren met 7 man. Om 09.30 uur verzameld bij Rick, en een uur later zaten we nog aan de koffie want het bleef maar regenen. Buienradar zei dat het 20 minuten na 10 uur droog zou worden, Ja, Ja ......!
Toch zijn we die ochtend nog gaan vissen en Rini meldde al snel de eerste vis, een 50 cm, vreselijk mooi getekend snoekje. En even voor 13.00 uur, lunchtijd, meldde hij de tweede vangst, een 70 cm snoek. Bijna goed voor de fles whisky! Ook ik ving die ochtend een snoekje van 50.
En! in het slootje langs de camping, onder de enige naaldboom die langs die sloot staat, ligt nog een mooie 80-er! De sufferd miste mijn streamer en kwam geen 2e keer (zo slim was tie nu ook wel weer).
Edward worstelde intussen met de wind en zijn nieuwe aanwinst, een splitcanehengeltje van dhr. Jeroen van Wijk. Een Vanwick noemde deze zijn hengeltjes en ik zag er een te koop staan voor 945 Engelse ponden bij vintagefishingtackle.co.uk !!!!!!!
Dit zal Edward verheugen, denk ik. In ieder geval was om 13.00 uur iedereen weer present bij Rick voor een uitgebreide lunch, broodjes kaas en broodjes kroket en loempiaatjes, biertjes en zelfs een whisky gingen over de tafel. Het was reuze gezellig.
Rini ging de groep verlaten voor een verjaardagsfeest en er was even discussie of er voor de uitgelote fles whisky nog verder gevist kon worden. De scheidsrechter bepaalde echter dat de fles was voor de grootste snoek van de dag, en laat nu mijn neefje Simon nog een graatmagere snoek vangen van 73 cm!!!
Gefeliciteerd, Simon

Kortom, het was een reuze gezellige dag, ook al passen er veel meer clubleden in de Ruigenhoekse polder
Deze was zondermeer voor herhaling vatbaar.

Dit was de éérste avond in ons nieuwe bindlokaal, met een 3-tal sprekers over de visavonturen van de zomer van 2023.

Ik vliegvis nog niet zo heel erg lang, dus verwacht geen verhaal met Schotse zalm of meters snoek. Mijn kameraad Thijmen en ik gingen eind mei naar Gerolstein om te vissen op de Kyll. Als er iets gevangen werd, was het al een geslaagd weekend. Of dat ook zo was, moet maar blijken.

Na maanden uitkijken naar het lange weekend is het eindelijk zo ver om te gaan. Heerlijk waden in de rivier in Duitsland met als doel wat forellen te vangen en met geluk een vlagzalm. Het voorgaande jaar zijn we ook al die kant op gegaan. Dat was onze eerste vliegvisvakantie en er werd weinig gevangen. Ik kwam thuis met een score van twee kleine beekforellen (waar ik echter extreem blij mee was) en Thijmen ving een groter exemplaar en een guppy forel. Toch telt dat ook als twee vissen. Dit jaar zijn we beter voorbereid: meerdere hengels, eigen gebonden vliegen, tippet rings en een jaar aan kennis verzameld.

We komen aan het eind van de middag aan in hotel Landhaus Tannenfels in Gerolstein, waar de eigenaar tevens vergunninghouder is van een stukje van de Kyll. Hij begon meteen te vertellen over de beste vliegen om te gebruiken, hoe de visstand was en hoe de omstandigheden waren. Helaas wel allemaal in het Duits, dat op geen enkele wijze aangepast werd voor ons buitenlanders. Ongeveer 40% van het eenzijdige gesprek werd opgevangen en we gingen allebei met een ander verhaal naar onze kamer. Later, onderweg naar het Kroatische restaurant voor avondeten, lopen we over een brug over de Kyll en kunnen we de rivier eindelijk zien. Oei, dat is een hoge waterstand. En wat is het water bruin. En de rivier stroomt wel héél hard. “Ja, dat zei de hoteleigenaar net allemaal…” “Oh, dat had ik niet meegekregen”.

De volgende ochtend zitten we te ontbijten in het hotel en komen twee Nederlanders aan de tafel naast ons zitten. Eén met een uitgave van De Nederlandse Vliegvisser onder z’n arm. Vanzelfsprekend beginnen we te praten over de visvangst. Het klinkt allemaal niet fraai. Gister hebben ze het niet eens geprobeerd, zo waardeloos was de waterstand. Vandaag met weinig moed proberen ze het toch maar. Dan wij ook maar.

Bij de visplek aangekomen blijkt de waterstand inderdaad waardeloos. De oevers staan volledig onder water. Ook waden gaat het niet worden, daar is het te diep en gaat de stroming te snel voor. We beperken ons dus tot openingen tussen de bomen, maar er is weinig af te gaan. In de middag hebben we beide elke beschikbare stek al twee keer afgevist en is de gemoedstoestand op te dweilen. We lopen terug naar de auto en daar zijn de Nederlanders van het hotel weer. Zij hebben ook weinig succes: één vis verdeeld over de twee mannen. Maar er is nog hoop vandaag! De forel wil een uur per dag eten van het wateroppervlak, dus daar wachten ze op. We praten even met ze en vergelijken materialen. Het wordt op dat moment wel erg duidelijk dat wij beginnelingen zijn en ons budget wel wat lager ligt. De mannen gaan er weer op uit en wij kunnen het ook niet laten om even te kijken of er van het wateroppervlak gegeten wordt, maar we komen nu voor de derde keer bij dezelfde beviste wateren aan en geven het na 15 minuutjes alweer op. Vandaag geen vis.

De volgende dag is er weinig hoop. Moeten we nu echt naar huis om daar te vertellen dat we niks gevangen hebben? Wat een afgang. We besluiten een ander stuk aan de Kyll te proberen. Daar werd onze hoteleigenaar niet heel blij van. Toen we hem vertelden dat er niks gevangen was en het eigenlijk al moeilijk vissen was op zijn stuk rivier, voelde hij zich persoonlijk aangevallen. Alsof we zijn eigen dochter hadden beledigd. En op dat andere stekkie zou het niet veel beter worden, volgens hem, want dat was stroomafwaarts, waar het water alleen maar hoger zal zijn. We beginnen inderdaad te twijfelen, maar zagen onszelf niet een vierde, vijfde en zesde keer dezelfde stek afvissen.

We gooien de nymf uit en het duurt niet lang tot Thijmen beet heeft! Een prachtig exemplaar van een beekforel.

Er valt een last van onze schouders. We hebben in ieder geval iets gevangen. Maar al snel wordt de tweede gevangen door Thijmen! “Michael, hier zitten ze!” Ik werp mijn hengel uit en ook ik vang een prachtige beekforel. Geen grote, maar met weinig forellen in mijn geschiedenis, is dit toch echt een PR. We blijven dat plekje afvissen en Thijmen vangt z’n derde en vierde en vijfde. Helaas worden we daar weggestuurd. Waar we vis vangen is vijf meter over de grens van onze vergunning. Op z’n Duits komt het op de centimeter nauw. We gaan verder waar we legaal mogen vissen, wat ook zeker niet zonder kansen is. Dat stuk rivier is namelijk opgedeeld in een kanaal en het overtollige water stroomt over een dam waarachter de waterstand stukken lager staat. Daar is het dan ook heerlijk waden.

Er worden nu ook insecten van het wateroppervlak gegeten, dus het is tijd voor de droge vlieg. Thijmen vangt zijn zesde en zijn zevende, de laatste die duidelijk een zwaar exemplaar is. Nu begint het bij mij toch wel te borrelen. Ik was blij met mijn forel, maar waarom blijft het bij die ene? Ik ben nu nog gefrustreerder dan toen we beiden niks vingen. Waar kan dat aan liggen? Zit ik op de verkeerde plekken? Ligt het aan de vlieg? Heeft Thijmen een mooiere hengel dan ik? Of is het allemaal geluk en moet ik het maar slikken. Op dat moment ziet Thijmen een vis aan het oppervlak azen. Die moest ik hebben. Ik steek de beek over, klim voorzichtig over een boomstronk en werp mijn Parachute Adams uit. Vast in een tak. Ik loop voorzichtig door het water om de leader te ontknopen van de tak en terug naar mijn werp positie en probeer het opnieuw. Weer vast in de tak. Dit zal je toch niet menen. Weer waad ik door het water, maar nu vrij zeker dat die vis allang weg is gejaagd, maar ik probeer het opnieuw. Deze keer krijg ik de vlieg waar ik hem wil. Niks. Nog een keer. Ja, beet! Mijn eerste vis op de droge vlieg en de beekforel heeft prachtige rode stippen. Zeven tegen twee, maar de mooiste staat op mijn naam. We vissen de rest van de dag zonder succes, maar hebben een goede dag achter de rug. Ik vraag mij dan af of dit het allemaal waard was. Een groot gedeelte van het weekend was immers frustrerend en teleurstellend, maar als het zoveel met je doet, kan dat alleen maar passie zijn.

Eerste foto is Thijmens duidelijk groter exemplaar
tweede foto is mijn kleine maar meest mooie forel van het weekend.

Redactie:
Inmiddels is Michael, sinds afgelopen seizoen lid van vvg The Leader, met een clubdag op de Ruigenhoekse Polder ingewijd in het snoeken met de streamer.
En onlangs is hij met Marcel Brandhorst naar de Meijepolder geweest om aldaar zijn ruisvoorn te vangen, én zij zijn samen naar Rossum geweest, hebben daar een dode tak van de Maas stroomaf van Zaltbommel bevist en Michael ving zijn eerste roofblei!!!

Zó worden vliegvissers geboren! De magische wijze om een vis te verschalken met een kunstvlieg.

Zo, dat was weer een avond voor het geschiedenisboek van de club!
Even naar IJsland met de club, anderhalf keer zo groot als Nederland en 400.000 inwoners.
Onze gastspreker Hans Bock is wel een heel bijzondere!! denk je eens in: 6 weken op je mountainbike door IJsland, tentje achterop, en dan zo ver mogelijk weg van de bewoonde wereld! Dat betekent veel verder dan je met een 4x4 terreinwagen kunt komen, tot daar waar de hengeldruk minimaal tot nul, komma, nul is.

Een kilo havermout en rozijnen mee en verder leven van bosbessen en gebakken vis. Zijn tent voor een dag of vier-vijf ergens in the middle of nowhere opzetten en dan met de fiets of en/lopend nog verder gaan in een land waar je werkelijk overal riviertjes en meren vindt. Hoe verder je weg komt van de berijdbare 4x4 paden, des te groter worden de vissen. En VÉÉL !!!!!!!
Daarna verkassen, even terug naar de "bewoonde" wereld, weer een kilo havermout en rozijnen inslaan, en dan weer de wildernis in. En dan rustig 10-12 uur vissen voordat hij met behulp van GPS eerst zijn fiets weer terug moet vinden, en dan met GPS zijn tent weer moet zien te vinden. Eten maken, pitten en zodra hij wakker is een kattenwasje doen en VISSEN!!! ZES WEKEN LANG !!!

Wat een drive! En niet alleen in de zomer (juli en augustus met voorkeur) maar ook in het vroege voorjaar (april) op zoek naar de ice-age forellen, kanjers van rond de 10 kilo, in zijn tentje!!!!
En dat heeft hij meerdere keren gedaan, altijd low budget.
Hij heeft veel foto’s laten zien van bruine forel, arctic char en zalm. Normaal is het zalmvissen op IJsland onbetaalbaar maar soms heb je geluk.
De 18 aanwezige leden hadden een super avond, de andere leden hebben iets bijzonders gemist!!!!
Even tussendoor: Hans heeft om enkele foto’s gevraagd voor op zijn website, als iemand van de aanwezigen daar bezwaar tegen heeft, meld dat ons dan via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Beste clubleden,

merendeels oude grijze mannen die ’s avonds in slaap vallen op de bank ipv een bindavond van hun vliegvisclubje te bezoeken. Je hoeft echt niet mee te binden, kom voor de gezelligheid en een kop koffie en een biertje. Even bijpraten over een mooie vangst, stekken uitwisselen.
En als je dan ook nog het Jaarboek mee kunt nemen is je avond helemaal goed besteed. Dacht ik zo. De bindavond van 13 december, voortreffelijk geleid door Stefan Gons, werd door 14 man bezocht! Dat mogen er best een heleboel meer zijn!!!
Op zaterdag 16 december visten we met 8 man in de wateren van de AZHB (Algemene Zuid-Hollandsche Hengelaars Bond). Als je denkt dat de Meijepolder weids en ruim is dan word je hier wel op andere gedachten gebracht. Zelfs Kees de Vries, voorzitter van HSV Wilnis, was ernstig onder de indruk van de hoeveelheid water.

Klein probleempje is dat de viswateren aldaar in handen zijn van meerdere visverenigingen, Groot-Rotterdam, de Haagse, en het loopt allemaal door elkaar. Gelukkig zijn er kennelijk veel controleurs actief, vóór we allemaal verzameld waren bij één van de boerderijen kwam er al een aardige controleur op ons af. Zij hebben hun handen vol aan Belgische en andere sportvissers die lukraak de polder induiken.
Opmerkelijk is het grote aantal boeren die het heel normaal vinden als je je auto op hun erf parkeert en tussen de bedrijfsgebouwen door de polder inwandelt, één en al vriendelijkheid!

Vóór we in 2 groepjes van 4 de weilanden inliepen mocht ik eerst nog 2 kleine flesjes whisky overhandigen aan Simon en Kees en tegelijk het derde flesje voor de grootste snoek van deze dag aankondigen.
Peter moest al snel het veld ruimen met een gebroken hengeltop; dat heb je met grafiethengels, nietwaar.
Stefan en ik visten samen op een kavel en vonden halverwege een fraaie waterpartij, gelijkend op de Meijepolder, maar de vissen lagen dunnetjes. We kregen ieder een paar aanbeten van de zelfde twee vissen, verder niet!

Kees de Vries had intussen zijn eerste vis al gevangen. Ook helemaal achterop de kavel ligt een mooie wetering, maar we vonden niets. We gingen gevieren weer naar voren en in de wetering langs de weg, in een deel dat vol lag met bijeen gewaaide wilgenblaadjes ging het ineens los! In korte tijd vingen Kees en Marcel meerdere vissen, ik loste er een, en even verderop loste ik er nog één. Bleek naderhand water te zijn van Groot-Rotterdam!!!

Kees en Marcel landden tegelijkertijd 2 fraaie snoeken, 80 en 83 cm
Dus meneer de Vries, U bent alweer de winnaar van de fles whisky! Gefeliciteerd!!
We hebben de dag besloten met een biertje in Het Wapen van Stolwijk, Dé verzamelplek van de sportvissers aan het einde van de dag. Daar vraagt de bar-dame je naar de vangsten en leeft met je mee als het tegenviel.