Het is alweer enige tijd geleden dat ik begon met het vissen op roofblei. De eerste foto's dateren van augustus 2006. Doordat de vraag in de winkel naar roofblei kunstaas toenam en ik alleen maar enthousiaste verhalen hoorde over deze vis&zijn superaanbeet, werd ik steeds nieuwsgieriger en besloot om het maar eens te gaan proberen. Na wat informatie op het internet te hebben opgezocht, kwam de vraag welke hengel en welke rivier. In eerste instantie wilde ik, als fervent vliegvisser, het natuurlijk met de vliegenhengel proberen, maar toch leek het me verstandiger om te gaan beginnen met de spinhengel. Omdat dit voor mij een totaal nieuwe visserij was, moest ik op zoek naar nieuwe stekken. En door met de spinhengel te vissen, kon ik met gemak veel meer water bevissen dan met de vlieg. Iets wat ik belangrijk vond om inzicht te krijgen in deze (voor mij magische) vis(serij). Omdat de Lek voor mij de dichtstbijzijnde rivier was en omdat ik er de weg een beetje wist, besloot ik om het hier te gaan proberen. Na 1 keer vissen, was ik verkocht. Ik had roofblei gevangen en was net zo enthousiast als de mensen die ik had gesproken in de winkel. Met name door de aanbeet van de vis, welke vaak loeihard op het snel binnengeviste kunstaas KLAPT. Al snel was ik er achter dat het vissen met de spinhengel de juiste keuze was.

De afstand die zo nu en dan bereikt moet worden en de snelheid waarmee het kunstaas zo nu en dan moet worden binnengevist, waren met de vliegenhengel niet te doen geweest. Na met name het eerste seizoen op de Lek te hebben gevist , besloot ik om het ook eens op de Waal, Maas en IJssel te gaan proberen. Wat bleek: op alle rivieren was het vissen anders, en vereiste een andere aanpak. Al snel viel op dat de roofblei op de Waal en de IJssel dicht onder de kant te vangen is, in tegenstelling tot de Lek en Maas, waar ik de vis vaak verder uit de kant zag jagen.

Het water stroomt in de Waal veel harder dan op de Lek en dus kwam hier mijn ervaring met het vliegvissen op stromend water dan ook goed van pas. Ik herkende direct de "hotspots" op de kop van de krib. De stroomnaden waren duidelijk zichtbaar en ook de gladde vlek in het turbulente water was niet te missen. Dit zijn de plekken om te bevissen vissen, want hier liggen de vissen vaak uit de harde stroom te wachten tot er iets voorbij komt. Ook hier was ik met de spinhengel in het voordeel, omdat ik het kunstaas in de harde stroom op diepte kon krijgen als dit nodig was. Immers roofbleien jagen niet altijd aan de oppervlakte. Tot slot wil ik nog opmerken dat roofblei op de vlieg best te doen is, maar dat de spinhengel in vele situaties het beste stuk gereedschap is.

Na begonnen te zijn met een 2.40 spinhengel, vis ik inmiddels met een door Ton gebouwde roofblei hengel van 3 meter zodat ik de ver uit de kant jagende vis kan aanwerpen, en gebruik ik de Shimano Stradic, dit vanwege zijn hoge inhaalsnelheid. De vliegenhengel blijft voor mij voorlopig nog even in het foudraal.

Kortom: probeer het eens met de spinhengel op roofblei&je zult er geen spijt van krijgen!

Hennie Smits

Afgelopen vrijdag, dit was 27 november 2009, lag het clubblad weer in de bus. En het eerste waar mijn oog op viel bij het openslaan was de tekst "geachte leden". Ja inderdaad, wij hebben een heel mooi clubblad en ja hij is elke keer weer veel te dun. Na een eerdere oproep aan de leden om wat te schrijven voor het clubblad heb ik alle moed verzameld en heb een heel leuk stukje geschreven, althans dat vond ik zelf, ik dacht leuk, dat moet ik vaker doen. Nu 2 jaar later, hoezo vaker denk ik ach,

"waarom ook niet" .

Ging het artikel de vorige keer nog over mijn eerste snoek, nu kan ik jullie gelukkig wel vertellen dat er heel wat exemplaren zijn bijgekomen. Was het streameren in het begin nog met 2 gekochte en 1 gekregen streamer, nu ben ik in het bezit van een hele doos vol streamers, lang leve de bindavonden. Zo ook de laatste bindavond hebben we, onder leiding van Ad, weer twee hele leuke/mooie streamers gemaakt. Ik moet wel eerlijk toegeven dat het muisje mijn favoriet is. 

Fantastisch leuk om zo'n streamer te binden.

Deze op de bindavond gemaakte streamer heb ik dan ook vrijwel direct de volgende dag uitgeprobeerd en als je dan weer ziet hoe mooi hij door het water beweegt, ben je trots op je eigen bindwerk en helemaal als het bij de derde worp al raak is. Je hoopt dan natuurlijk op een hele dikke snoek, het liefst een snoek waarmee je gelijk je record kunt aanscherpen, want ik moet eerlijk bekennen daar mogen nog wel een paar centimeters bij. Maar als dan blijkt dat de streamer bijna even groot is als de snoek , dan is dat op zich ook wel weer grappig om te zien en weer te bemerken wat voor rovers het zijn, hoe klein dan ook.

En dit is dan het resultaat.

Eind november heb ik met mijn neef even de polders rond Stolwijk bezocht en ik moet zeggen dat dit helemaal geen straf was. Erg mooi om daar door die weilanden te struinen op zoek naar plekken waar de snoek zich ophoudt. Droog maar met een harde wind was het weer een hele kunst om de lijn met uiteraard daaraan vast de muis vergenoeg op lengte te krijgen en ik was gelijk weer blij dat ik het afgelopen jaar de werpavonden had bezocht want deze kwamen nu goed van pas. Hoewel het aantal snoeken wat tegen viel, kon ik met het muisje toch weer het record een beetje aanscherpen wat voor mij nu op 80 centimeter komt te staan. Zo hoop ik toch beetje bij beetje naar de meter te gaan want dat is toch wat we allemaal wel eens willen vangen en voor sommige weer willen vangen.

Ook hij kon er niet afblijven.

Dat ik bij deze actie de top van mijn hengel brak was mijn eigen schuld. Ik had de snoek al netjes op het droge en toen kwam de lijn een beetje te strak te staan op alleen de hengeltop en door deze iets wat verkeerde spanning hoorde ik krak. Zo zie je maar weer je moet altijd alert blijven en omdat ik nog niet in het bezit ben van een heel groot assortiment aan hengels en de dag toch niet te vroeg wilde beëindigen heb ik het bovenste stukje net boven het eerste oog er maar af gesneden om toch de dag vol te kunnen maken. Het is natuurlijke verre van optimaal maar voor de snoek maakt het geen verschil ook die vang je net zo makkelijk met een ingekorte top.

Kicken toch.

En nu zit ik geduldig te wachten op mijn nieuwe top, of is dit nu een goed excuus om een nieuwe hengel te kopen? Nou ik zie wel.

Wie weet schrijf ik er wel over in een volgend stukje, 2011?

Arjen Mout.

Enige tijd terug op zaterdag 31 oktober 2009, zijn wij met een paar liefhebbers van The Leader gaan vissen in de forellenvijver De Ronde Bleek gelegen in het Brabantse Sterksel. Uit de informatie bleek dat het een uniek viswater als enige in zijn soort was. De visvijver lag in een natuurlijke omgeving met veel groen en rust en het water was van zeer goede kwaliteit De reis daarnaar toe over de A2 via Eindhoven bedroeg ongeveer 5 kwartier, waarbij gezegd moet worden dat de weg rond Eindhoven een metamorfose heeft ondergaan. Bij Eindhoven dus even de TomTom uit en gewoon Venlo aanhouden en na Eindhoven weer de TomTom aan. Dit komt omdat de wegen en afritten rond Eindhoven fors gewijzigd zijn. Wel was goed te merken dat het wegennet rond Eindhoven sterk verbeterd is. Maar dit terzijde.

In Sterksel aangekomen vonden wij de Ronde Bleek en zagen wij een plas die voor de kenners qua grootte is te vergelijken met plas Strijkviertel bij De Meern. De plas ligt heel mooi tussen de bomen waarbij een bellyboat wel noodzakelijk is vanwege de dichte begroeiing rondom de plas. Het struikgewas staat op heel veel plaatsen tot in het water. Zelf een plekje vinden voor de soms zo noodzakelijke sanitaire stop is zoeken. Ter plaatse werden wij door Jan Kursten die aldaar de scepter zwaait, ontvangen met een kop koffie. Na enige uitleg over de locatie, de verschillende dieptes in de plas en de spelregels, trokken wij de waadpakken aan de bliezen de Bellyboten op. Francesco koos er voor om te gaan vissen vanaf een ponton, Zo'n ponton, die een afmeting heeft van ongeveer 3 x 5 meter en voorzien is van een elektromotor kun je ter plaatse huren en is een uitstekend alternatief voor de bellyboat. Tijdens het gereedmaken van de spullen kregen we al een aardig beeld van de forellen die in ons zicht gevangen werden. Die waren van een soort jumbo-afmeting. Nadat wij te water waren gegaan, bleek dat het water kristalhelder was en de plas tussen de bomen erg mooi gelegen was. Voor vliegvissers die vanaf de kant willen vissen, zijn er geen mogelijkheden vanwege de begroeiing rond het water. Op het water was het nu de kunst om de juiste vlieg aan de leader te knopen. Ik begon met een bloedwormpje op een diepte van ongeveer 1 meter. Al peddelend kreeg ik een knal van een aanbeet maar verspeelde de vis. Ik kreeg al direct door dat het een knoert van een forel geweest moest zijn.

Na enige tijd zonder aanbeet keek ik eens om mij heen en zag dat vrijwel alle vliegvissers met een zinklijn aan het vissen waren, dus dan begint de twijfel toe te slaan en de kriebel is niet meer te weerstaan, dus ik ook mijn zinklijn er op met een mooie witte booby. 

goed gedaan jochie. 

Na het afzinken van de lijn op een plaats waar het niet dieper dan een meter of 5 zou kunnen zijn kreeg ik een mooie aanbeet. Bij het binnenstrippen van de lijn bleek al vlot dat het een van de jumbo's moest zijn. Ik heb weken in de lappenmand gezeten vanwege een blessure aan de schouder en het ging wat dat betrof weer behoorlijk de goede kant op met de schouder, tenminste dat dacht ik. Bij het binnenhalen van die knoert bleek ik een forel te hebben gehaakt die niet overdreven 70 cm was. Wat een gevecht met die vis en zoals net geschreven, de blessure aan mijn schouder was dus nog niet over. Ook zag ik dat Francesco vanaf de ponton op de droge vlieg een flinke forel aan de lijn had. Al peddelend verspeelde ik wederom een dikke forel en zag dat ook Wilbert, Richard en Gerrit een forel hadden gehaakt. Gerrit hoorde ik zeggen op de vraag of hij een mooie aan de haak had, " Ja een kleintje" 5 minuten later had Gerrit dat kleintje nog niet binnen en hij werd hoe langer hoe enthousiaster vanwege het formaat van de forel en het verzet daarbij. Na een korte lunchstop en een plas zijn we weer te water gegaan. Ook nu weer een paar flinke aanbeten, een paar knoerten verspeelt en weer een dikke gevangen. Dit was voor mij de eerste keer dat ik op De ronde Bleek een lijntje wierp, maar de volgende keer informeer ik eerst even bij Jan of bij een ter plaatse aanwezige visser op de plas welke vlieg ik er aan kan doen, want het is niet zomaar effe een streamertje of nimfje. Dit heeft volgens mij vooral te maken met de grote diepte van te water. Aan het eind van de middag hadden wij alle 5 een paar dikke forellen gevangen en een goed gevoel overgehouden aan De Ronde Bleek. Dit is zeker een forellenwater waar ik nog eens naar terug ga, al is het alleen maar om eens een hele grote forel een zgn. knoert te haken.

www.derondebleek.nl

Ad Werdekker.

Op de laatste dag van augustus 2009 staat een visdagje gepland op de Kromme Rijn.
De tweede week van september gaan we naar Denemarken om daar te gaan vissen op de laaglandbeken in Jutland. Om alvast in de stemming te komen voor het stromende water, is vandaag de keus gevallen op de Kromme Rijn. Ook zo'n riviertje met een behoorlijke stroming. De weersvoorspellingen zijn goed, enigszins bewolkt, droog en nagenoeg geen wind. Ideaal weer voor een dagje vliegvissen.

Als ik s'morgens in de auto stap gaat allereerst een onlangs bemachtigde cd van Chris Rea in de cd-speler. Al enige tijd was ik op zoek naar deze cd, vanwege het nummer "Gone Fishing". Als de eerste tonen uit de luidspreker komen verhoogt dit alleen maar het stemmingsbeeld voor vandaag. Het is een combinatie van zijn karakteristieke stem, de tekst en de muziek, die me raken.

I'm going fishing


got me a line


Nothing I do is gonna make the different

So I'm taking my time

And you ain't never gonna be happy

Anyhow, anyway


So I'm going fishing


So I'am going today

Bij de Kromme Rijn aangekomen ben ik blij verrast als ik zie dat het water een behoorlijk doorzicht heeft. Waarschijnlijk wordt er minder Rijnwater bij Wijk bij Duurstede ingelaten, vanwege de droge zomer.
Ik tuig mijn hengeltje klasse 4 op met een slow intermediatelijn en een klein streamertje aan de punt. Hiermee zou het mogelijk moeten zijn om roofvis te vangen. Als ik langs de rivier loop zie ik in eerste instantie alleen wat kleinere vissen. Ik laat de vissen met rust en loop verder.
Na een behoorlijke tippel zonder te vissen zie ik de eerste roofblei. De vis zwemt zeker een halve meter onder het oppervlak, waardoor ik hem te laat zie. Ik probeer hem alsnog van achteren aan te werpen, maar zonder resultaat. En de tippel gaat weer verder. Onder deze ideale omstandigheden wil ik alleen maar vissen op zichtbare en mogelijk vangbare vissen. Plots zie ik een aantal mooie kringen aan de overkant van de rivier. Ik waan me nu al in Denemarken. Het is werkelijk een prachtig gezicht om op dit stromende water met enige regelmaat en nagenoeg op dezelfde plaats vissen te zien azen.
De vliegenhengel wordt omgebouwd naar een drijvende lijn met daaraan een zwart pluizig patroontje van eendenkontveertjes. In dit vliegje heb ik het volste vertrouwen als het gaat om winden en kleine roofbleien.
De eerste drift levert geen vis op. Ik wacht even om de rust te laten wederkeren. De tweede worp is wel raak en even later kan ik een kleine roofblei van ca. 25 cm onthaken.
Het lukt me om op dezelfde plaats nog zo'n visje te vangen, waarna het azen is afgelopen.
Ik loop nog een stuk door en dan is het tijd om een broodje te eten.
Als ik op een stille plekje langs het water zit, blijft de melodie en flarden van de tekst van het nummer van Chris Rea maar door mijn hoofd spelen. Mede door de tekst van het laatste deel van de song ervaar ik de omgeving nog intenser.

And when my time has come

I will look back and see

Peace on the shoreline


That could have been me

You can waste a whole lifetime

Trying te be
What you think is expected of you

But you 'll never be free

May as well go fishing

De gedachten worden grof verstoord als verderop een harde plons het wateroppervlak doorklieft.
Ik zie geen watervogels, dus zal het met grote waarschijnlijkheid een jagende roofblei zijn.
Ik eet echter rustig mijn boterhammen op, want vandaag heb ik en neem ik de tijd. Daarna wordt de hengel weer omgebouwd met de intermediatelijn.
Al snel zie ik achter een strook groen aan de zijde waar ik loop een kleine boeggolf die zich verplaatst tegen de stroom in en wordt veroorzaakt door een snel zwemmende vis.
Gelukkig is de vis zeker nog twintig meter ver weg. Rustig kan ik de lijn op lengte brengen en het streamertje op het midden van het water plaatsen. De stroom neemt de lijn mee en de vis komt dichterbij. Als de vis nog een aantal meters van mijn streamer is verwijderd, begin ik te strippen.
Het drijvende streamertje wordt door de intermediatelijn tot net onder het oppervlak getrokken. De vis heeft de prooi gezien en knalt met geweld op het kunstaasje. Dan volgt een mooie dril van een roofblei.

Even later glijdt de vis in het schepnet. De vis mag nog even in het schepnet blijven totdat mijn meetlintje en fototoestel in stelling zijn gebracht. Na een kort verblijf op het droge verdwijnt de vis met een lengte van 51 cm. weer in zijn natuurlijke omgeving. Zeker geen uitzonderlijk grote vis, maar op betrekkelijk licht materiaal en geholpen door de stroming is een roofblei van dit formaat een prachtige sportvis.
Onlangs ving ik op nagenoeg dezelfde plek aan de Kromme Rijn een winde van exact dezelfde lengte. Een mooie vis maar de dril valt in het niet in vergelijking met een roofblei van dezelfde afmeting.

En weer ga ik verder al spiedend in, en kijkend naar de omgeving van het water. Vandaag onder deze omstandigheden is dit voor mijn beleving de puurste en de mooiste manier van vissen. Nu is beleving iets heel persoonlijk. Het is als smaak. Er valt niet over te twisten zegt men toch? Als ik aan het einde van de middag weer bij de auto arriveer, ben ik moe van al die afgelegde kilometers.
Maar met een zeer voldaan gevoel begin ik aan de thuisreis. Ik kan het echter niet laten om de cd weer in de speler te stoppen. Halverwege de terugreis is "Gone Fishing" afgelopen. Even is het stil en dan begint als een waardige afsluiting van een heerlijke visdag het nummer "Tell Me There's A Heaven".

Vertelt u het maar. Gerard Beemer