Ik werk eigenlijk thuis vandaag om niet te veel gestoord te worden en wat meters te kunnen maken. Maar door de combinatie van schitterend weer en veel te lang niet kunnen vissen is de vangdrang niet meer te onderdrukken. Ik besluit zo snel mogelijk het hoognodige af te maken zodat ik het nog een paar uurtjes bij de rivier kan proberen. De winde staat nog steeds hoog op mijn lijstje. Ik ben wat de riviervisserij betreft nog echt een beginner en na twee eerdere pogingen staat de teller nog steeds op een geloste brasem, het moet er toch een keertje van komen. Bij het water aangekomen is het wel erg stil, zo glad als een spiegel en nauwelijks een briesje. Behalve een schooltje jonge vis af en toe is er helemaal geen leven te bekennen. Een uurtje later kom ik een clubje wilde koeien tegen dat in het water staat om verkoeling te zoeken. Een paar verveelde blikken kijken me aan. Ik kijk terug en ga even op de krib zitten voor een slokje drinken en een appeltje. Ineens is daar het tumult en een schooltje jonge vis schiet alle kanten op. Een vlot geviste natte patrick levert direct een aanbeet op. Mis! Een paar worpen later voel ik weerstand en een roofblei van pak hem beet 20 cm is het resultaat. Dan wordt het weer stil. Ik blijf nog wat rondhangen op de krib om te kijken of ik nog wat beweging kan ontdekken. Volgens mij bestaat het schooltje jonge vis dat zonet opgejaagd werd ook uit vooral kleine roofbleitjes. Dan valt mijn oog op tientallen exotische grondels die op de stortstenen rondscharrelen. Het water is glashelder en het is net of je in een aquarium kijkt. Hoe langer ik kijk hoe meer ik er tel, het zit er vol mee. De meeste zo groot als een vinger, maar enkele grotere exemplaren komen af en toe onder een steen vandaan om hun territorium te verdedigen. Omdat ik verder nog nauwelijks actie gezien heb bind ik voor de grap een kleine vlokreeftimitatie aan en plaats hem op een plek waar daarnet nog een grotere zwartbek zijn kleinere soortgenoten het leven zuur maakte. Van links en rechts komen wat kleintjes op de afzinkende vlieg af om hem te inspecteren. Dan schiet de bullebak als een schicht omhoog, grist de vlieg voor de neus van de rest weg om dan weer onder zijn steen weg te duiken. Een paar seconden later bengelt er een boze zwartbekgrondel voor mijn neus. Leuk! het formaat stelt niet veel voor maar wie het kleine niet eert... Volgende worp weer raak! zo vang ik in no time een vijftal vissies. Allemaal een klein handje vol. De windes ben ik al helemaal vergeten en ik heb alleen nog oog op het tafereeltje voor me. Ik probeer een aantal vliegen, wat goudkopjes, een buzzertje. Met een beetje rood er aan werkt het best. Ik freubel zo een half uur door. Uit voedselnijd proberen ze allemaal als eerste bij de vlieg te komen, maar het zijn steeds de grotere vissen die van onder een steen vandaan schieten en de vlieg resoluut pakken. In dat kleine stukje krib vang ik spelenderwijs nog een tiental grondels. Toch wel leuk die spielerei.
